Posttraumatische verbitteringsstoornis verwijst naar een psychologische aanpassingsstoornis. Bij deze aandoening hebben getroffen personen problemen om met mislukking om te gaan.
Wat is een posttraumatische verbitteringsstoornis?
Posttraumatische verbitteringstoornis is ook bekend als posttraumatische verbitteringsstoornis (PTED) en is een van de aanpassingsstoornissen. De medische term is relatief nieuw en werd in 2003 bedacht door de Duitser psychiater en neuroloog Michael Linde De mentale stoornis treedt op wanneer mensen buitengewone spanningen ondergaan die in het leven echter niet ongebruikelijk zijn. Deze omvatten bijvoorbeeld het verlies van een baan, geleden verliezen, interpersoonlijke conflicten of problemen in het partnerschap. In deze context ervaren de getroffen individuen de daarmee samenhangende gebeurtenissen als vernederend, vernederend en onrechtvaardig. Als gevolg hiervan gedragen ze zich permanent verbitterd en agressief tegenover zichzelf of andere mensen. Posttraumatische verbitteringstoornis raakt alle aspecten van het leven en wordt geassocieerd met hopeloosheid, wanhoop, gedachtenblokkades en woede. Volgens Michael Linde, posttraumatische verbitteringstoornis manifesteert zich na intense sociale onrust. Het klinische beeld werd voor het eerst gedefinieerd na de hereniging van Duitsland in 1990. Er spelen echter geen grote sociale veranderingen een rol bij het uitbreken van bitterheid, maar eerder spanningen die in het leven als heel gewoon worden beschouwd. Volgens schattingen lijdt twee tot drie procent van alle Duitse burgers aan een posttraumatische bitterheidsstoornis.
Oorzaken
Bitterheid komt meestal voort uit een grote persoonlijke minachting. De getroffenen hebben het gevoel dat ze door anderen verkeerd zijn begrepen of oneerlijk zijn behandeld. Tegelijkertijd voelen ze echter dat ze niets kunnen doen aan het onrecht dat ze hebben geleden. Als de persoon zich echter niet effectief kan verdedigen, leidt dit tot gevoelens als hulpeloosheid, berusting en uiteindelijk bitterheid. Niet zelden roept intense bitterheid extreme gevoelens op, zoals het straffen van de vermeende kwelgeest, die worden geassocieerd met agressieve fantasieën en soms zelfs resulteren in gewelddadigheden of langdurige zelfmoorden. In de regel is bitterheid echter een gevoel dat na verloop van tijd afneemt. Het is nog niet mogelijk geweest om duidelijk te maken waardoor de posttraumatische bitterheidsstoornis abrupt optreedt. Volgens Michael Linde, psychologen en psychiaters dragen ook bij aan de aandoening. Dit komt doordat ze de werkelijke problemen van hun patiënten niet herkennen en ze daarom alleen behandelen voor agressie of Depressie Posttraumatische verbitteringstoornis komt zowel bij het mannelijk geslacht voor als bij vrouwen en kan zowel jonge als oude mensen treffen.
Symptomen, klachten en tekenen
Er zijn enkele symptomen die als typisch worden beschouwd voor een posttraumatische bitterheidsstoornis. Getroffen personen vertonen bijvoorbeeld een fundamenteel slecht humeur en maken een bittere indruk. Bovendien voelen ze zich oneerlijk behandeld door het leven, zijn ze teleurgesteld in hun medemensen, geven ze andere mensen evenveel de schuld als zijzelf en gedragen ze zich agressief. Ze hebben zelden vrienden omdat ze zich steeds meer terugtrekken uit het sociale leven. Andere mogelijke symptomen van PTED zijn lusteloosheid, innerlijke rusteloosheid, slaapstoornissen en lichamelijke klachten. In extreme gevallen ontwikkelen patiënten agressieve gedachten, waaronder hun eigen dood of langdurige zelfmoord. Bovendien vermijdt de patiënt bepaalde mensen of plaatsen die verband houden met de traumatische ervaring.
Diagnose en verloop van de ziekte
Om een posttraumatische verbitteringsstoornis te diagnosticeren, moeten verschillende criteria van toepassing zijn. De patiënt is zich bijvoorbeeld terdege bewust van zijn psychisch leed, dat hij als reden ervan ziet. Hij beschouwt de uitlokkende ervaring als beledigend, diep onrechtvaardig en vernederend. Het resultaat is dat hij zich hulpeloos, boos en verbitterd voelt. Als de patiënt zich de uitlokkende gebeurtenis herinnert, reageert hij emotioneel geagiteerd. De imposante herinneringen veroorzaken een blijvende aantasting van zijn mentale volksgezondheid Voorafgaand aan de uitlokkende ervaring waren er geen psychische aandoeningen die zijn gedrag konden verklaren. Bovendien houden de symptomen langer dan zes maanden aan en beperken ze de getroffen persoon in zijn of haar dagelijkse leven. Het is ook belangrijk om een differentiële diagnose met andere psychische aandoeningen zoals Depressie of posttraumatisch spanning wanorde. Bovendien zijn de meeste aanpassingsstoornissen tijdelijk. Omdat posttraumatische verbitteringsstoornis een relatief nieuwe psychische stoornis is, is het precieze verloop ervan nog onduidelijk. Daarnaast zijn er grote individuele verschillen.
Complicaties
Suïcidale en moorddadige gedachten kunnen optreden als ernstige complicaties van een posttraumatische verbitteringsstoornis. Wanneer de patiënt behalve zichzelf ook anderen doodt, wordt dit ook wel uitgebreide zelfmoord genoemd. De zelfmoordgedachten kunnen echter ook beperkt zijn tot alleen de getroffen persoon. In beide gevallen is een snelle behandeling vereist. Afhankelijk van hoe acuut de suïcidale neiging is, ambulant of intramuraal therapie kan worden overwogen. In geval van gevaar voor zichzelf of anderen, is plaatsing ook mogelijk om de veiligheid van de getroffen persoon en anderen te waarborgen. Posttraumatische verbitteringstoornis leidt vaak tot een Depressie-achtig denkpatroon. De bitterheid die ontstaat als gevolg van een tragische gebeurtenis, kan een negatieve invloed hebben op het vinden van een baan. Volgens het principe van self-fulfilling prophecy kan de patiënt zichzelf saboteren. Als verdere complicatie is zelfbeschadigend gedrag mogelijk, bijvoorbeeld in de vorm van medicijnen, alcohol en tabak gebruik. Een negatieve basishouding kan ook leiden tot moeilijkheden op veel andere gebieden van het leven. Familie- en sociale conflicten komen vaak voor als complicatie van een posttraumatische verbitteringsstoornis. Agressief gedrag kan ook voorkomen. Zonder de juiste behandeling zijn complicaties waarschijnlijker dan bij behandeling. De bitterheid kan andere psychische aandoeningen bevorderen, bijvoorbeeld depressie, Angst stoornissenen psychosomatische klachten.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als bitterheid gedurende een lange periode aanhoudt en een steeds negatiever effect heeft op het welzijn van de getroffen persoon of degenen om hen heen, is het raadzaam om praten naar een therapeut. Mensen die last hebben van een persoonlijkheidsstoornis na een traumatische gebeurtenis of als gevolg van langdurige geestelijke gezondheid volksgezondheid Bij problemen moet dit worden behandeld. Hoe eerder de aandoening wordt gediagnosticeerd en behandeld, hoe groter de kans op herstel. Daarom moeten zelfs de eerste tekenen van bitterheid door een therapeut of arts worden onderzocht. Als er een lange onderliggende waarde is medische geschiedenismoet de verantwoordelijke arts worden geïnformeerd als de symptomen ernstiger worden of samengaan met verdere, mogelijk zelfbeschadigende symptomen. Naast de psycholoog kan een specialist in neurologische aandoeningen worden geraadpleegd als wordt vermoed dat het leed te wijten is aan een lichamelijke ziekte. Adolescenten die tekenen van bitterheid vertonen, moeten worden voorgelegd aan een jeugdpsycholoog. Anders zal de aandoening zichzelf blijven vormen en naarmate het vordert verdere mentale en fysieke ziekten veroorzaken.
Behandeling en therapie
Behandeling van posttraumatische verbitteringsstoornis is niet eenvoudig. Patiënten nemen dus vaak ontslag of verzetten zich tegen aanbiedingen van behandelingen. Zogenaamde wijsheid therapie wordt beschouwd als een nuttige therapeutische benadering. Dit is een variant van cognitief gedragstherapie ontwikkeld door Michael Linden. Als onderdeel van de psychotherapeutische procedure verwerkt de patiënt de gebeurtenis die zijn bitterheid veroorzaakte om er eindelijk afstand van te kunnen nemen, wat hem een nieuwe kijk op het leven geeft. Voor dit doel worden bewezen cognitieve strategieën gebruikt, waaronder gedragsanalyse, het analyseren van automatische gedachten, het opbouwen van activiteiten, cognitieve hernoemen en een blootstellingsprocedure. Tegelijkertijd bouwt de patiënt weer sociale contacten op. Voor een rustige benadering van levensproblemen voeren patiënten rollenspellen uit die hen in de schoenen plaatsen van mensen die anderen hebben beledigd. Voor sommige patiënten, wijsheid therapie doet leiden tot succes. Anderen herwinnen in ieder geval hun vermogen om te functioneren. Het is echter niet ongebruikelijk dat de behandeling maanden of zelfs jaren duurt voordat ze succesvol zijn.
het voorkomen
Om een posttraumatische bitterheidsstoornis te voorkomen, is het raadzaam om negatieve gedachten en gevoelens tegen te gaan. Ontspanning technieken zoals meditatie, yoga, qi gong, of hypnoseonder andere geschikt voor dit doel.
Nazorg
Psychotherapie over een langere periode wordt aanbevolen als effectieve nazorgbehandeling bij posttraumatische verbittering. Psychotherapie zou ervoor moeten zorgen dat de patiënt op de lange termijn een vreugdevol leven leidt zonder last te hebben van verschillende symptomen. Nazorg is belangrijk om effectieve strategieën voor het dagelijks leven te ontwikkelen. Hoewel poliklinische follow-up wordt aanbevolen voor mildere gevallen, moeten patiënten met een ernstige verbitteringsstoornis revalidatie overwegen. Tijdens de revalidatie kan de patiënt doorwerken wat hij of zij heeft meegemaakt en zo voorbereid zijn op herintrede in het dagelijks leven. Als nazorgmaatregel versterkt revalidatie het lichaam en de geest van de patiënt en helpt het hen een gevoel van verantwoordelijkheid voor zichzelf en hun omgeving te herwinnen. Zelfs na ernstige ervaringen moeten de eigen grenzen van de patiënt worden erkend en moet zijn of haar eigenwaarde worden versterkt. In de nazorg kunnen persoonlijke middelen worden ingezet, zodat de patiënt weer fit wordt voor het dagelijks leven. In de verdere cursus, ontspanning methoden zoals autogene training of progressieve spier ontspanning kan ook in het dagelijks leven worden gebruikt om toestanden van rusteloosheid of angst te verminderen. Concentratie opdrachten, yoga of Qi Gong dienen ook uitstekend als nazorg maatregelen en kan goed worden geïntegreerd in het dagelijks leven. Creatieve benaderingen, zoals kunst of muziek, kunnen ook een positief effect hebben op de ziel van de patiënt en de kwaliteit van leven verhogen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Naast psychotherapeutische behandelingen kunnen getroffenen informatie met elkaar uitwisselen, vooral in zelfhulpforums op internet. In veel steden zijn er zelfhulpgroepen voor mensen met trauma-ervaringen. Omdat het ziektebeeld van de posttraumatische verbitteringsstoornis nog relatief onbekend is, zijn er momenteel slechts enkele zelfhulpgroepen die specifiek gericht zijn op patiënten met deze aandoening. Het is daarom raadzaam om een groep bij te wonen die zich bezighoudt met het gerelateerde ziektebeeld van posttraumatisch spanning wanorde. Het bijwonen van een groep wordt ook aanbevolen omdat het patiënten helpt contact te maken met anderen en gesprekken te voeren. In het algemeen is het opnieuw opbouwen van sociale contacten bijzonder belangrijk. De getroffenen moeten relaties onderhouden met familieleden, vrienden en kennissen of nieuwe vrienden maken. Als hier in de privésfeer geen mogelijkheden voor zijn, is het aan te raden om sportverenigingen of culturele verenigingen op te zoeken. Even belangrijk is het om reguliere activiteiten en interesses na te streven en deze te verdiepen. De getroffenen moeten leven volgens een normale dagelijkse routine. Spanning moet worden vermeden of aanzienlijk worden verminderd. Daarnaast activiteiten zoals yoga, meditatie, Reiki, progressieve spierontspanning, autogene training, Qi-Gong, hypnose of bidden kan helpen om met negatieve gedachten in het dagelijks leven om te gaan en ook bijdragen aan het verminderen van stress.
