Pijnstillers in het algemeen
In detail, pijnstillers zijn medicijnen die ervoor zorgen dat de persoon het gevoel van "pijn“, Hoewel in veel gevallen de trigger nog aanwezig is. Afhankelijk van waar de medicijnen effectief zijn, wordt er onderscheid gemaakt tussen de zogenaamde perifere (dwz buiten onze centrale zenuwstelsel, bijvoorbeeld op de vinger, de benen of in de maag) effectief pijnstillers en de centrale (dwz in de spinal cord of direct in het hersenen) effectief centraal pijnstillers.
De medicijnen die buiten de centrale werken zenuwstelsel zijn verder onderverdeeld in zure en niet-zure actieve ingrediënten (volgens hun chemische formule) en antispasmodische stoffen. In de hersenen, de grote groep opiaten met haar belangrijkste vertegenwoordiger morfine en zijn derivaten, evenals een paar andere substanties, werken. Door deze veelheid aan verschillende groepen kan men de pijn direct bij de bron, of later in het spinal cord of zelfs in de hersenen. Heel nuttig is ook vaak een combinatie van medicijnen van verschillende doelwitten, die dan elk mogelijk punt remmen pijn ontwikkeling en overdracht om pijn nog beter te onderdrukken.
Welke pijnstillers zijn er?
Het aanbod aan pijnstillers is zeer divers en er worden verschillende pijnstillers gebruikt voor de verschillende oorzaken van pijn. Niet alle pijnstillers zijn vrij verkrijgbaar en daarom moeten de meeste op doktersrecept worden voorgeschreven. De meeste opiaten hebben zelfs een recept nodig verdovende middelen.
Hieraan zijn bijzondere voorwaarden verbonden en bedoeld om misbruik van opiaten te voorkomen. Een groep geneesmiddelen die pijn direct op het punt van oorsprong zouden moeten voorkomen, zijn de niet-steroïde, zure pijnstillers (NSAID's), die worden genoemd naar hun chemische uiterlijk. Deze omvatten de zeer bekende actieve ingrediënten acetylsalicylzuur (bijv
Aspirine®, ASS), ibuprofen (bijv. Nurofen®, Neuralgin®) naproxen (bijv. Dolormin®) en diclofenac (bijv. Voltaren®).
De niet-steroïde pijnstillers werken in op de productie van hormonen die vrijkomen bij letsel om de immuunsysteem prostaglandines. Het enzym dat bij deze vorming een rol speelt, wordt cyclo-oxygenase genoemd. Door dit werkingsmechanisme is deze groep pijnstillers zeer geschikt voor de behandeling van op deze manier veroorzaakte pijn, zoals lichte verwondingen of zelfs gewrichtspijn.Sinds prostaglandines spelen ook een rol in koorts en ontstekingen, deze medicijnen hebben ook een uitstekend effect op koorts en ontstekingen.
Naast de zure pijnstillers zijn er ook de chemisch niet-zure pijnstillers met hun twee hoofdvertegenwoordigers paracetamol (Ben-u-ron®) of metamizol (Novalgin®). Ze hebben een vergelijkbare werking als de zure analgetica, maar verschillen in hun vermogen om tegelijkertijd effectief te zijn tegen ontstekingen. Metamizol (Novalgin®) heeft nog steeds de bijzondere eigenschap dat het tegelijkertijd krampstillend is.
Deze eigenschap maakt het het optimale medicijn voor de behandeling van krampen pijn in de buik, zoals bijvoorbeeld het geval is bij gal- of nierkoliek. Tegelijkertijd is het ook het meest effectieve medicijn uit de hele groep niet-opiaat-analgetica die op recept verkrijgbaar zijn. paracetamol is het medicijn bij uitstek voor kinderen, aangezien veel andere actieve ingrediënten zoals acetylsalicylzuur (Aspirine®) zijn verboden voor kinderen.
Opiaten werken niet op de plaats van de pijn, ze verhinderen alleen dat het signaal in de spinal cord en waargenomen in de hersenen. Geneesmiddelen uit de opiaatfamilie werken op zogenaamde opiaatreceptoren. Deze bevinden zich langs de pijngeleidende zenuwbanen in het ruggenmerg en de hersenen.
Het lichaam maakt zelf ook een soort opiaat aan, de zogenaamde endorfines. Deze zorgen er bij ernstige blessures voor dat het lichaam zijn eigen pijnpaden remt en de pijn niet te groot wordt. Alleen deze endorfines zorg ervoor dat mensen hun verwondingen niet goed opmerken na ernstige ongevallen of dat vrouwen een bevalling kunnen overleven zonder flauw te vallen van pijn. Door het toedienen van extra opiaten als medicijn wordt dit systeem maximaal geactiveerd en bereikt de pijn de hersenen helemaal niet of wordt daar extra verzwakt.
