Mensen die aan paruresis lijden, vinden het moeilijk en soms zelfs onmogelijk om te plassen in openbare toiletten. Bijna 3 procent van alle mannen wordt getroffen, maar ze raadplegen zelden een professional vanwege het taboe-karakter van het probleem. Dit is jammer omdat er effectieve methoden zijn om paruresis te bestrijden.
Wat is paruresis?
Paruresis is een mictiestoornis die wordt veroorzaakt door psychologische factoren. Mictie wordt in de volksmond ook wel 'plassen' genoemd. Getroffen personen hebben remmingen bij het legen van hun blaas in openbare toiletten. Of ze hebben een bepaalde tijd nodig om op dit punt te komen, of ze moeten afzien van verlichting en het toilet weer verlaten. Remming wordt vooral veroorzaakt door de aanwezigheid van andere mannen. Verschillende gradaties en gradaties van ernst zijn waarneembaar in wat ook wel verlegen wordt genoemd blaas Sommige van de getroffen mannen gaan liever naar een hokje dan naar een urinoir, omdat ze hier weg zijn van de mogelijke blik van andere toiletgebruikers. Sommigen kunnen zich beter ontspannen als ze gaan zitten. In ernstige gevallen zelfs deze maatregelen niet meer helpen en plassen kan alleen thuis. Het gevolg is een enorme vermindering van de kwaliteit van leven.
Oorzaken
De oorzaak ligt in een vormende situatie die de getroffenen ervaren - meestal tijdens de puberteit - waarin ze angst, schaamte en spanning Ze voelden zich bekeken tijdens het plassen of werden uitgelachen omdat ze niet onmiddellijk konden plassen. Deze ervaring kan bijdragen aan de ontwikkeling van wat bekend staat als ‘anticiperende angst’: de angst om opnieuw te ‘falen’ de volgende keer dat ze een openbaar toilet bezoeken, zet zich in. Zo ontstaat er een cyclus die nauwelijks kan worden gecorrigeerd. Bovendien komt het voor dat psychologisch spanning zonder een triggerende ervaring kan het probleem veroorzaken. Het is niet mogelijk om te ontspannen en blaas het legen is geblokkeerd. Bij mannen sluiten de interne en externe sluitspieren de urinebuis en zorg er gewoonlijk voor dat de blaas niet tegen de wil wordt geleegd. Echter, bij het naar het toilet gaan, nervositeit en spanning kan voorkomen dat de sluitspieren ontspannen en dus de blaas ledigt.
Symptomen, klachten en tekenen
Ongeveer een derde van alle mannen heeft af en toe het probleem dat ze niet kunnen plassen, maar degenen die aan paruresis lijden, lijden meerdere keren: in situaties waarin ze absoluut moeten plassen (voordat ze aan een lange vlucht beginnen, tijdens een busrit), slagen met bijzondere moeite. Het ernstige fysieke ongemak wordt verergerd door psychologische irritatie. Dit wordt verergerd door het feit dat andere mensen het probleem niet kunnen begrijpen en ernaar kunnen glimlachen. De getroffenen voelen zich onbegrepen en hebben het gevoel dat er iets mis is met hen. Dit verhoogt de spanning. Vaak lijden die mensen aan paruresis die een neiging hebben tot perfectionisme en zelfobservatie. Ze hechten ook veel belang aan wat andere mensen van hen vinden, maar hierdoor voelen ze zich al snel geobserveerd. En het gevoel bekeken te worden speelt een cruciale rol bij de schuwe blaas.
Diagnose en verloop van de ziekte
Om een diagnose te stellen, is het eerst nodig dat een specialist mogelijke lichamelijke oorzaken (vergrote prostaat, vernauwing van de urinebuis). Diverse psychotrope geneesmiddelen kan ook verantwoordelijk zijn voor urineretentie Het taboe-karakter van de ziekte bepaalt meestal ook het beloop: Getroffen personen proberen het voor hun medemensen te verbergen, ermee in het reine te komen en het in hun leven te integreren. Ze vertonen uitgesproken vermijdingsgedrag, wat hun professionele activiteiten, vrije tijd en relatieleven moeilijker maakt. Niet zelden de moeilijkheden leiden op sociale terugtrekking en Depressie.
Complicaties
Paruresis in verschillende mate is eigenlijk niet zo zeldzaam, en het is ook meestal niet ernstig voorwaarde Het zijn ook niet de effecten van urinegedrag in openbare toiletten dat leiden tot complicaties. Het urinegedrag in een verlegen blaas heeft immers alleen invloed op openbare toiletten, waar de getroffen persoon zich geobserveerd voelt door anderen. Thuis werkt het legen van de blaas zonder problemen. Het effect op de psychologische ontwikkeling van de getroffen persoon kan echter problematisch zijn bij paruresis. Paruresis ontwikkelt zich meestal tijdens de puberteit, wanneer mannelijke adolescenten speciale nadruk leggen op het lichaam en mannelijk gedrag. Paruresis kan worden veroorzaakt door trauma. Of het kan een angst zijn om de staande plas, die als mannelijk gedrag wordt beschouwd, niet uit te voeren voor de ogen van anderen en daarom belachelijk gemaakt te worden. De mannelijke adolescent die door paruresis wordt getroffen, vermijdt uit angst het gebruik van openbare toiletten, omdat hij denkt dat anderen hem als onmannelijk of zelfs abnormaal zullen beoordelen. Dit leidt vaak tot een gevaarlijk minderwaardigheidscomplex, dat het hele leven kan overschaduwen. In ernstige gevallen raakt de getroffen persoon volledig sociaal geïsoleerd, alleen om thuis altijd naar de badkamer te kunnen gaan. Indien onbehandeld, Depressie en zelfs suïcidale neigingen kunnen zich als late gevolgen ontwikkelen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Personen die een grote angst hebben om openbare toiletten te gebruiken, dienen dit probleem te bespreken met een psycholoog of psychotherapeut. Als er sprake is van paruresis, wordt behandeling over het algemeen aanbevolen, omdat de fobie een negatieve invloed kan hebben op de kwaliteit van leven als de persoon bijvoorbeeld niet in een vliegtuig of bus naar het toilet kan. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk als het vermijdingsgedrag leidt tot merkbare beperkingen in het dagelijks leven. Iedereen die vanwege de fobie een baan in de buurt van zijn eigen huis zoekt of langere reizen vermijdt, kan een paruresis hebben die behandeling vereist. Mensen die aan de beschreven angsten lijden, dienen eerst hun huisarts te raadplegen. Hij of zij kan een eerste voorlopige diagnose stellen en indien nodig een specialist raadplegen. De voorwaarde wordt uitgewerkt in de context van gedragsmatige of praten therapie en kan dus effectief worden behandeld. Bij ernstige fobieën intramurale behandeling in een gespecialiseerd centrum voor Angst stoornissen noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Vermijdingsgedrag is een duidelijk teken van de ziekte, en hier komt de behandeling om de hoek kijken. Als onderdeel van gedragstherapieworden de getroffenen geconfronteerd met de stressvolle en angstaanjagende situaties onder begeleiding van een deskundige. Er wordt geprobeerd om de moeilijkheidsgraad voorzichtig te verhogen: in het begin is er een bezoek aan een leeg openbaar toilet en wordt er zittend in een hokje geplast; het einde van een succesvol therapie bestaat uit urineren bij een urinoir in een druk openbaar toilet. Het doel is eliminatie van faalangst en rijping van het besef dat het niet uitmaakt wat andere toiletbezoekers (mogen) denken. Een ander hulpmiddel - vaak gebruikt om te begeleiden gedragstherapie - is ontspanning oefeningen die thuis kunnen worden gedaan. Deze omvatten progressieve spieren ontspanning volgens Edmund Jacobson of bekkenbodem training volgens Arnold H. Kegel. Deze helpen bij het trainen en richten van de contractie en ontspanning van de sluitspieren die betrokken zijn bij het legen van de blaas. De kans op succes met de behandeling is erg goed en zou patiënten moeten aanmoedigen om hun schaamte te overwinnen en een professional in vertrouwen te nemen.
Vooruitzichten en prognose
Paruresis is in principe te genezen. De psychische stoornis moet in de vroege stadia worden behandeld voor een goede prognose. Hoe ernstiger de symptomen zijn en hoe langer de aandoening al bestaat, hoe langer het herstelproces normaal is. Zonder therapieslaagt de getroffen persoon er zelden in om te herstellen. Er is eerder een toename van de angst te verwachten en er kunnen zich verdere psychische stoornissen ontwikkelen. De prognose is in deze gevallen slechter, omdat de ontwikkeling van angst- of fobische gedragskenmerken zich naar andere gebieden kan verspreiden. Verlichting van de symptomen vindt uitsluitend plaats als de medewerking van de getroffen persoon aanwezig is. Anders kunnen artsen en therapeuten slechts beperkt succes behalen. Een verbetering van de volksgezondheid situatie wordt bereikt door veranderingen op gang te brengen door middel van gedragstraining en cognitief werk. In de meeste gevallen is het niet nodig om de oorzaak te achterhalen. De focus van de behandeling ligt eerder op leren om te plassen op openbare plaatsen. Tegelijkertijd wordt het algemene gevoel van angst en het daaruit voortvloeiende fysieke ongemak geleidelijk verminderd. Voor een succesvolle prognose is voldoende geduld vereist naast een snelle start van de therapie en de bereidheid om symptomen te verlichten. Verbeteringen worden vaak al na enkele weken of maanden bereikt. Sommige patiënten hebben echter jaren nodig om symptoomvrij te zijn.
het voorkomen
Omdat in de meeste gevallen een traumatische gebeurtenis paruresis heeft veroorzaakt, is preventie moeilijk. De wijdverbreide overtuiging dat een man alleen een 'echte' man is als hij zijn blaas leegt terwijl hij rechtop staat, draagt bij aan het lijden. Stereotypen zoals deze leiden tot de onzekerheid en bedreiging van onstabiele mensen die bezorgd zijn over de mening van hun medemensen. De beste preventie is om meer zelfvertrouwen te ontwikkelen en geen belang te hechten aan de circulerende opvattingen over wat een 'echte' man zou moeten beheersen.
Nazorg
In de meeste gevallen heeft de persoon die door paruresis wordt getroffen, zeer weinig of beperkt maatregelen of mogelijkheden voor nazorg. Daarom moet de getroffen persoon heel vroeg bij deze ziekte een arts raadplegen, zodat dit in het verdere verloop niet tot complicaties of andere klachten leidt. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Daarom moet al bij de eerste tekenen en symptomen een arts worden geraadpleegd. Paruresis kan worden verlicht door verschillende therapieën en ontspanningsoefeningen. Een volledige genezing kan echter niet altijd worden bereikt, zodat de getroffenen in hun leven openbare toiletten moeten blijven vermijden. In veel gevallen is de steun en hulp van de eigen familie van de patiënt erg belangrijk bij het verlichten van de symptomen. Verder maatregelen van een nazorg zijn dus niet beschikbaar voor de getroffen persoon in geval van paruresis. De ziekte heeft echter geen specifiek effect op de volksgezondheid van de getroffen persoon, zodat paruresis de levensverwachting van de getroffen persoon niet vermindert. In dit geval kan de getroffen persoon ook zelf proberen te plassen in openbare toiletten om het gevoel van schaamte tegen te gaan.
Dit is wat u zelf kunt doen
Parureris vereist altijd gedragstherapie Samen met een therapeut moeten de getroffenen leren openbare toiletten te gebruiken zonder de typische angst te voelen. Dit kan worden bereikt door een geleidelijke aanpak. Patiënten bezoeken bijvoorbeeld eerst een leeg openbaar toilet voordat ze uiteindelijk naar een drukker bezocht toilet gaan, waar ze langzaam gewend zijn aan plassen. Het doel van deze therapie is om elke faalangst weg te nemen. Ter begeleiding van de therapie kunnen ontspanningsoefeningen worden gebruikt. Deze kunnen onder therapeutische supervisie of alleen thuis worden uitgevoerd. Bewezen methoden zijn onder meer progressieve spierontspanning or bekkenbodem opleiding. Beide methoden vergemakkelijken het ledigen van de blaas en maken de getroffenen in het algemeen rustiger en meer ontspannen. Als therapie niet mogelijk is, bijvoorbeeld omdat de patiënt lijdt aan ernstige paruresis, mogelijk zelfs als gevolg van ernstig trauma, moeten openbare toiletten worden vermeden. De belangrijkste maatregel is dan preventie. Voor langere reizen met het openbaar vervoer moet er bijvoorbeeld voor worden gezorgd dat er geen drang om te plassen tijdens de reis. Bij twijfel moeten patiënten luiers voor volwassenen dragen of maatregelen nemen om langdurig reizen zonder toegang tot een eigen toilet te vermijden.
