De orbicularis oris-reflex is een pathologische externe reflex van de orbicularis oris-spier die wordt geactiveerd door op de hoeken van de mond Bij neurologische diagnostiek verwijst de aanwezigheid van de reflexbeweging naar hersenen-organische schade. Vaak wordt de reflex voorafgegaan door oorzakelijke ischemie in het gebied van de pons.
Wat is de orbicularis oris-reflex?
De orbicularis oris-spier trekt samen in de bovengenoemde laesies van de zenuwstelsel na het tikken op de hoeken van de mond of irritatie van het gehemelte. reflexen zijn fysiologisch aanwezig in het menselijk lichaam. In de regel onvrijwillige spier contracties zijn beschermend reflexen overeenkomend met ofwel monosynaptische intrinsieke reflexen of polysynaptische beschermende reflexen. Een reflex heeft altijd een afferente en een efferente ledemaat. De afferenten zenden de triggerende perceptuele stimuli naar het centrum zenuwstelsel De efferente benen activeren de motorreflexreactie. Naast fysiologisch reflexenherkent neurologie pathologische reflexen die alleen kunnen worden geactiveerd bij patiënten met neurologische schade. Onder deze pathologische reflexen bevindt zich de orbicularis oris-reflex, ook wel de palatale reflex genoemd. Het afferente deel van zijn reflexboog is de trigeminuszenuw De efferente ledemaat komt overeen met de gezichtszenuw De triggerbaarheid van de reflex verwijst naar laesies van de bovenste motoneuron, schade aan de neurale paden tussen de pons en de hersenschors, of andere hersenen-organische aandoeningen. De orbicularis oris-spier trekt samen in de bovengenoemde laesies van de zenuwstelsel na het tikken op de hoeken van de mond of irritatie van het gehemelte. Door de samentrekking buigen de lippen naar voren.
Functie en taak
De orbicularis oris-reflex is geen natuurlijke reflex en heeft dus geen voordeel voor de mens. Voor neurologie heeft de pathologische reflexboog echter diagnostische waarde en helpt dus bij de beoordeling van hersenen-orgaan schade. De reflexbeweging wordt geïmplementeerd door het motorische deel van de gezichtszenuw Dit is de hersenzenuw VII, die een groot deel van de hoofd met sensorische, sensorische, motorische en parasympathische vezels. Het sensorisch-sensorische deel van de zenuw wordt ook wel de tussenzenuw genoemd. De motorkernen bevinden zich in de pons en verbinden zich pas met vezels van andere kwaliteiten nadat ze rond de zogenaamde interne facialis-knie zijn gegaan. De gezichtszenuw innerveren de orbicularis-spier motorisch en voert de samentrekking van de spier uit in de reflexboog van de orbicularis oris-reflex. De orbicularis oris-spier wordt ook wel de ringspier van de mond genoemd en is naast sluitbewegingen van de mond ook betrokken bij het pieken van de lippen. Om deze reden wordt het in het Engels ook wel kussende spier genoemd. Het uitsteeksel van de lippen in de orbicularis oris reflex komt overeen met de kussende beweging. Als afferente ledemaat van de reflexboog, de trigeminuszenuwspeelt naast de aangezichtszenuw een niet te onderschatten belangrijke rol in de orbicularis oris reflex. Deze vijfde hersenzenuw draagt sensorische en motorische zenuwvezels die grote delen van de hoofd gebied in drie takken. De mondhoeken worden gevoelig geïnnerveerd door de zenuw. De zenuw registreert dus tikbewegingen op deze structuren, die, nadat ze door de reflexboog zijn gegaan, de pathologische reflexbeweging van de lippen veroorzaken. Het circuit van de reflex loopt door de piramidale zenuwbanen in de spinal cord In de voorhoorn van de spinal cordzijn de superieure en inferieure motorische neuronen van het centrale zenuwstelsel verbonden door de zogenaamde piramidale kanalen. De orbicularis oris-reflex is een van de pathologische vreemde reflexen omdat deze is verbonden door de circuits in de spinal cord via rug aan rug synapsen en draagt dus zijn effectoren en affectoren niet in hetzelfde orgel.
Ziekten en klachten
De orbicularis oris-reflex is altijd een symptoom van een neurologische aandoening of letsel. Meestal gaat het symptomatisch gepaard met pseudobulbaire verlamming. Een dergelijke verlamming is het gevolg van bilaterale schade aan de corticonucleaire hersenstam kanalen die zich uitstrekken tot de caudale hersenzenuwkernen. De schade veroorzaakt centrale spastische paraparese naar de spieren van de mond en keelholte. Spraakstoornissen evenals beperkt tong mobiliteit en slikproblemen karakteriseren het klinische beeld. een verhoogde master reflex en piramidale tractus tekenen kunnen worden gebruikt als diagnostische indicatoren naast de orbicularis oris reflex. Een van de meest voorkomende oorzaken van het ziektebeeld is cerebraal arteriosclerose, die meerdere ischemische cerebrale infarcten veroorzaakt in de corticonucleaire routes die aansluiten op de hersenzenuwkernen. Slechts zelden wordt het fenomeen veroorzaakt door neurologische aandoeningen, zoals de inflammatoire auto-immuunziekte multiple sclerose of bijvoorbeeld syphilis Theoretisch meervoudig hersenmetastasen kan ook een oorzaak zijn van de laesies. Deze oorzaak is echter net zo zeldzaam als verlamming van pseudobulbar door MS of lues. Spastische paraparese kan ook het grotere frame zijn voor de orbicularis oris-reflex. Zo'n paraparese treedt op als er schade aan het bovendeel is motorneuron, zoals kan worden veroorzaakt door de degeneratieve ziekte ALS of immunologisch ontsteking Bij ALS wordt het motorische zenuwstelsel stukje bij beetje afgebroken. Bij MS, immunologisch ontsteking vernietigt het zenuwweefsel in het centrale zenuwstelsel. Bij motoneuronale laesies van het centrale zenuwstelsel verschijnen meestal andere pathologische reflexen. Specifiek worden Babinski-groepsreflexen beschouwd als indicatoren van beschadigde motorische neuronen. Aangezien de centrale motoneuronen de hoogste controle-autoriteit vertegenwoordigen van alle reflexieve en vrijwillige bewegingen, karakteriseren verschillende bewegingsstoornissen en bewegingsstoringen het klinische beeld van een motoneuronale laesie. Om de aanwezigheid van de orbicularis oris-reflex correct te interpreteren, gebruikt de neuroloog naast reflexdiagnose beeldvormende technieken, zoals MRI.
