Onychauxis is een ziekte die de nagels van vingers en tenen. De naam van de ziekte is afgeleid van het Grieks, waar het komt van de termen 'onyx' voor vingernagel en 'auxano' voor proliferatie. Onychauxis is aanwezig bij getroffen personen vanaf de geboorte of wordt gedurende de rest van het leven verworven door verschillende invloeden.
Wat is onychauxis?
Onychauxis verwijst naar een pathologische afwijking in de groei en het uiterlijk van de nagels van vingers en tenen. De voorwaarde bestaat bij sommige patiënten vanaf de geboorte. In andere gevallen ontwikkelt onychauxis zich later in het leven, met bepaalde risicofactoren het bevorderen van de ontwikkeling van onychauxis. Typisch voor onychauxis is dat de vinger en teen nagels zijn min of meer duidelijk verdikt. De nagels zijn echter niet vervormd, maar groeien overwegend in dezelfde vorm als gezonde nagels. In de medisch-wetenschappelijke literatuur wordt de term ziekte vrij zelden gebruikt. In plaats daarvan zijn er meer casusbeschrijvingen van onychogryfose en onychogrypose. In beide gevallen worden de nagels van tenen en vingers niet alleen aangetast door een aanzienlijke verdikking maar ook door een vervorming. Onychauxis komt bijvoorbeeld voor bij mensen die lijden aan zogenaamde acromegalie or psoriasis Het langdurig dragen van schoenen die te strak of te klein zijn, verhoogt ook het risico voor de getroffen personen om verworven onychauxis te ontwikkelen. Bovendien komt onychauxis soms voor in verband met bepaalde ziektesyndromen. Pachyonychia congenita is bijvoorbeeld een autosomaal recessieve erfelijke dysplasie van de nagels. In dit geval zijn er genetische mutaties aanwezig op de gen FZD6.
Oorzaken
Diverse factoren bevorderen de pathogenese van onychauxis. De verworven vorm van de ziekte treedt bijvoorbeeld op als gevolg van een traumatische impact op de nagels van de vingers en tenen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij verwondingen aan de nagel. Ook de permanente, overmatige impact van druk op de nagel verhoogt het risico op het ontwikkelen van onychauxis. In aanvulling op, bevriezing van de vingers of tenen kan onychauxis veroorzaken. Vooral vaak is de verdikking van de nagels het gevolg van te kleine schoenen die op de teennagels Bovendien komt onychauxis vaak voor in verband met bepaalde ziekten en syndromen. Zo wordt onychauxis vaker dan gemiddeld geassocieerd met de ziekte van Darier, pityriasis rode pilaris, acromegalie en psoriasis In principe ontwikkelt verworven onychauxis zich in veel gevallen alleen op individuele nagels van de vingers of tenen, afhankelijk van waar de traumatische impact plaatsvond.
Symptomen, klachten en tekenen
Onychauxis manifesteert zich door karakteristieke klachten en tekenen. De aangetaste nagels op tenen en vingers zijn merkbaar verdikt. Bovendien hebben ze vaak een gelige kleur. Onychauxis wordt vaak verward met onychomycose en psoriasis Hoewel de zieke nagel aanzienlijk dikker wordt en dus in hoogte toeneemt en volumeneemt de stabiliteit niet altijd in dezelfde mate toe. Bij het knippen van de nagels die zijn aangetast door onychauxis, scheuren, breken of brokkelen ze vaak af. In sommige gevallen lijkt het oppervlak van de nagel ontpit en poreus. In andere gevallen is het bijna onmogelijk om de zieke nagels te knippen omdat de verdikking te sterk is of de consistentie te stevig.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als personen de typische tekenen en symptomen van onychauxis vertonen, moet een arts worden geïnformeerd over de klachten. De huisarts is in eerste instantie een geschikt aanspreekpunt, die een initialisatie zal afleggen medische geschiedenis met de patiënt en voer kleine visuele onderzoeken uit. Na een voorlopige beoordeling van de zieke nagels op tenen en vingers, kan de arts de persoon doorverwijzen naar een podotherapeut. Soms initieert de huisarts zelf de verdere behandelstappen. De diagnose van de Onychauxis begint met een gedetailleerd patiëntgesprek. Naast de individueel aanwezige klachten hecht de arts belang aan leren zoveel mogelijk over de achtergrond en mogelijke factoren van de ontwikkeling van de verdikking van de nagel. In het geval van verworven onychauxis zijn vooral traumatische effecten op de nagel, zoals verwondingen, relevant. spanning zoals het dragen van te kleine schoenen duiden ook op onychauxis. Bij de aangeboren vorm van onychauxis geven bepaalde ziektesyndromen aanwijzingen voor de ziekte, bijvoorbeeld de ziekte van Darier. Als een persoon lijdt aan bepaalde chronische en aangeboren ziekten, is hij vatbaar voor de ontwikkeling van onychauxis.
Complicaties
Causale behandeling van onychauxis is niet altijd mogelijk. In deze gevallen moet de patiënt bereid zijn om permanent te vertrouwen op de hulp van een getrainde podoloog, die de verdikte nagels meestal met speciaal gereedschap vlakmaakt. Deze behandeling moet met regelmatige tussenpozen worden herhaald. Verworven onychauxis kan ook een aantal gedragsaanpassingen voor de patiënt vereisen. In de meeste gevallen mogen strakke of spitse schoenen niet meer worden gedragen, omdat ze constant op de nagel drukken en de door de ziekte veroorzaakte verdikking veroorzaken of op zijn minst aanmoedigen. Sommige patiënten mogen helemaal geen standaardschoenen meer dragen, maar moeten wennen aan speciale orthopedische schoenen. De getroffenen moeten ook rekening houden met extra complicaties als de verdikte nagels bijzonder sterk of zeer poreus zijn. Als de stabiliteit zich ontwikkelt in verhouding tot de dikte van de nagel, kunnen ze vaak niet meer worden gesneden of gevijld met standaard pedicure instrumenten. De getroffenen zijn dan afhankelijk van de hulp van geschoolde pedicure. Als bijzonder sterke nagels groeien in, dit is buitengewoon pijnlijk voor de patiënt. Als de nagels bijzonder poreus worden, bestaat het risico dat de getroffen persoon tijdens het knippen van de nagels wegglijdt en het nagelbed of het omringende weefsel verwondt. De snede wonden kan erg pijnlijk zijn en geïnfecteerd raken.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Veranderingen of afwijkingen in de nagels moeten in acht worden genomen. Als de onregelmatigheden groeien zelfstandig uit en er is vervolgens symptoomvrij, een arts is normaal gesproken niet nodig. Als de problemen aanhouden of zich verspreiden, is een controle bij een arts noodzakelijk. Verkleuring van de nagels op de handen of tenen wordt als ongebruikelijk beschouwd en moet medisch worden opgehelderd. Als er sprake is van instabiliteit van de nagels, snel letsel of schade aan de nagelstructuur, moeten de indicaties met een arts worden besproken. Dit zijn vaak waarschuwingssignalen van het organisme voor bestaande ziekten die moeten worden opgehelderd. Verdikkende of broze nagels zijn andere tekenen van een bestaande onregelmatigheid. Ze moeten worden onderzocht zodat een diagnose kan worden gesteld. Als de getroffen persoon door de optische veranderingen aan psychische problemen lijdt, is ook een arts nodig. Als er een depressieve stemming is, stemmingswisselingen of terugtrekking uit het sociale leven, er is reden tot bezorgdheid. Sterke gevoelens van schaamte of walging moeten met een arts worden besproken. Nagelbijten duidt op een interne onbalans bij veel mensen. Vaak mentaal spanning of emotionele onregelmatigheden dragen bij aan een verslechtering van het algemeen voorwaarde Daarnaast wordt de kans op secundaire ziekten of verdere klachten vergroot.
Behandeling en therapie
Causatieve behandeling van onychauxis is vaak onpraktisch. In plaats daarvan de cosmetica therapie van de verdikte nagels is op de voorgrond. Dergelijke behandeling gerelateerd maatregelen worden meestal uitgevoerd door een getrainde podoloog. De plaat van de zieke nagel wordt afgeplat met behulp van speciale vijlen. Soms worden speciale schoenvormen aanbevolen zodat de drukbelasting op de nagel wordt verminderd.
Vooruitzichten en prognose
Onychauxis biedt een goede prognose. De voorwaarde is goed te behandelen en geeft geen volksgezondheid ongemak voor de patiënt. Als de aandoening vroegtijdig wordt behandeld, kunnen de individuele klachten op betrouwbare wijze worden verlicht. De levensverwachting wordt niet verminderd door onychauxis. Het welzijn kan echter soms ernstig worden beperkt, vooral tijdens lichamelijke inspanning. Bovendien ontwikkelt zich bij chronische ziekten vaak gelijktijdig een verkeerde positie. Dit kan leiden tot psychische en lichamelijke klachten die de patiënt zwaar belasten. Bijzonder problematisch zijn secundaire ziekten zoals gewrichtsslijtage of circulatiestoornissen, zoals ze vooral voorkomen bij gevorderde onychauxis. De prognose van onychauxis wordt meestal gemaakt door de verantwoordelijke podoloog. Hiervoor moet de ernst van de ziekte worden beoordeeld, rekening houdend met een aantal factoren, zoals het type en de mate van misvorming en de veroorzakende ziekte. De prognose kan meestal worden gemaakt na slechts enkele behandelingsafspraken en hoeft niet te worden gewijzigd als het verloop van de ziekte wordt verwacht. Een onychauxis kan zich keer op keer vormen, voor zover de triggers voor de aandoening niet worden verholpen.
het voorkomen
Preventie van onychauxis is alleen mogelijk in de verworven vorm van de ziekte. Individuen vermijden het dragen van schoenen die gedurende lange tijd te strak zitten, evenals trauma aan de nagels door verwondingen. Preventie is echter niet altijd succesvol door onvoorziene ongevallen.
Nazorg
In de meeste gevallen slechts beperkt maatregelen van een nazorg zijn beschikbaar voor de getroffen persoon in het geval van Onychauxis, aangezien het een zeldzame ziekte is. Als de ziekte al sinds de geboorte aanwezig is, kan deze meestal niet volledig worden genezen. Daarom, als de getroffen persoon kinderen wil hebben, moet hij of zij genetische tests en counseling ondergaan om herhaling van de ziekte te voorkomen. In de regel kan de ziekte niet op zichzelf worden genezen. De meeste patiënten met deze ziekte zijn afhankelijk van verschillende cosmetische ingrepen die de symptomen kunnen verlichten en beperken. Deze moeten mogelijk vaker worden herhaald, zodat een volledige beperking van de ziekte niet mogelijk is. Evenzo kan in het geval van onychauxis contact met andere patiënten van de ziekte erg nuttig zijn, omdat dit leidt tot een uitwisseling van informatie, wat het dagelijks leven van de getroffen persoon kan vergemakkelijken. Evenzo mogen de nagels van de getroffen persoon niet te veel worden belast, om de symptomen niet te verergeren. Verder maatregelen van een nazorg zijn niet beschikbaar voor de getroffen persoon met deze ziekte en zijn meestal niet nodig. Onychauxis vermindert de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Wat u zelf kunt doen
Onychauxis kan optreden in verband met verschillende ziekten en verwondingen. Dienovereenkomstig zijn de behandelingsmethoden ook gevarieerd. Over het algemeen hoeft een vervorming van de teennagel niet te worden behandeld, mits deze niet veroorzaakt pijn, ongemak of ander ongemak. In de meeste gevallen is het voldoende om geschikt schoeisel te dragen en het getroffen gebied regelmatig op veranderingen te controleren. Als er zwelling optreedt of een ander probleem optreedt, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Voordien kan worden geprobeerd de verandering van de teennagel te corrigeren door voetbaden of massages. Als deze maatregelen geen effect hebben, dient de huisarts te worden geraadpleegd. Onychauxis kan worden gecorrigeerd door een podoloog de nagelplaat te laten schuren. Met behulp van de juiste voetverzorgingsproducten kunnen getroffenen dit vaak zelf doen. Er moet echter een goede podotherapeutische training beschikbaar zijn om letsel te voorkomen. Ten slotte moet onychauxis worden gezien als een waarschuwingsteken. Het is belangrijk om de trigger te bepalen en herhaling te voorkomen. Een kleine onychauxis veroorzaakt meestal geen ongemak en hoeft niet te worden behandeld. Als de verdikte nagel niet zelf kan worden gesneden omdat deze te hard is, moet een podoloog of professionele pedicure worden geraadpleegd.