Het oplossen van bladverliezende tandwortels is een natuurlijk tandveranderingsproces en wordt uitgevoerd door dentoclasten. Zodra de wortels zijn opgelost, vallen de melktanden eruit en kunnen de permanente tanden uitbarsten. Pathologisch, aan de andere kant, is het oplossen van de wortels op de permanente tanden, zoals kan worden veroorzaakt door necrose.
Wat is het oplossen van de bladverliezende tandwortel?
Ontbinding van de bladverliezende tandwortel is de term die wordt gebruikt om een natuurlijk proces te beschrijven dat plaatsvindt tijdens het wisselen van tanden. Ontbinding van de bladverliezende tandwortel is de naam die wordt gegeven aan een natuurlijk proces dat plaatsvindt tijdens het wisselen van tanden. In de geneeskunde wordt dit proces ook wel resorptie van de melktand wortels. Bij deze resorptie zijn de zogenaamde dentoclasten actief betrokken. Deze cellen zijn lichaamscellen die tandsubstantie afbreken. De melktand wortels verankeren de tanden van kleine kinderen stevig in de tandstelsel Terwijl de wortels oplossen, lost de verankering op en vallen de melktanden eruit. Ze worden dan vervangen door permanente tanden. De uitbarsting van de melk tand is hiervan te onderscheiden, dat wordt beschreven door de term het tanden krijgen. De eerste melk tand breek door de kaak slijmvlies op een gemiddelde leeftijd van zes maanden. Het duurt ongeveer twee tot vier jaar voordat de melk tand zijn volledig ontwikkeld. Er kunnen in totaal 12 jaar voorbijgaan melktand wortels zijn opgelost en de melktanden zijn vervangen door volwassen tanden.
Functie en taak
De resorptie van bladverliezende tandwortels leidt tot tandvervanging. In de eerste stap resorberen de dentoclasten desmodont van de bladverliezende tandstelsel, dat is de tandwortel huid Daarna begonnen ze met het afbreken van de zogenaamde alveolaire rug botten, ook bekend als alveolaire botten of alveolaire processen. Ze breken ook het tandbed af, het parodontium. Menselijke permanente tanden zijn niet uitgerust met alveolaire botten en kan niet uitbarsten voordat de denoclasten de alveolaire botten van de melktanden hebben geresorbeerd. De resorptie begint zodra de bladverliezende tandwortelvorming is voltooid. De harde stoffen van de melktanden breken cellen af zoals osteoclasten en dentoclasten. Macrofagen (aasercellen) en fibroblasten tasten de structuur van het bladverliezende tandweefsel en het wortelmembraan aan. Dentoclasten lijken erg op osteoclasten. In detail zijn het zogenaamde cementoclasten, dwz multinucleaire reuzencellen die afkomstig zijn van de ectomesenchymale cellen in de tandzak. Later in het leven kunnen dentoclasten ook ontstaan uit ongedifferentieerde desmodontcellen. Zij produceren collageen vezels die worden gemineraliseerd voor tandvorming. Desmodontale fibroblasten dragen dus niet alleen bij aan het verval van de bladverliezende tandwortels, maar ook aan de cementogenese van de permanente tandwortels. tandstelsel Ze worden ook beschouwd als cementumcellen en spelen een nauwe rol bij dentoclasten bij de resorptie van bladverliezende tandwortels. Het uitbreken van tanden na resorptie wordt ook wel tweede gebit genoemd. Meestal, op een leeftijd van ongeveer zes jaar, de bladverliezende kroon van de eerste kies duwt uit de kaak als de eerste stap van het tweede gebit. Als slechts delen van het melk tanden zijn nog bewaard in het gebit, maar de blijvende tanden zijn nog niet volledig doorgebroken, dan wordt het ook wel een gemengd gebit genoemd, wat overeenkomt met een overgangsbit tussen de melktanden en het blijvende gebit.
Ziekten en klachten
Wortelresorptie van melktanden is een fysiologisch natuurlijk proces dat zelden wordt geassocieerd pijn of complicaties als gevolg van ontsteking Een verminderde resorptie van bladverliezende tandwortels is ook vrij zeldzaam. Als de wortels van de blijvende tanden worden geresorbeerd in plaats van de wortels van de melktanden, is dit altijd een pathologische gebeurtenis. De afbraak van cement en dentine in het gebied van een of zelfs meerdere tanden kan overeenkomen met interne of externe resorptie. Beide verschijnselen kunnen verband houden met ontstekingsprocessen. Interne resorpties treden meestal op in het inwendige van de tand of in het kanaal van de tandwortel. Externe resorpties worden resorptie aan het oppervlak, inflammatoire resorpties en vervangende resorpties genoemd. Oorzaken van internal wortelresorptie van permanente tanden omvatten tandziekten zoals parodontitistandheelkundig trauma, orthodontische behandeling of bleken. dode tand zenuwen of cysten en tumoren kunnen ook pathologisch veroorzaken wortelresorptie van tanden. Dood weefsel wordt ook wel pulpanecrose genoemd. In dit geval is het bloed toevoer naar de pulp bezwijkt en het weefsel sterft als gevolg doordat het niet meer wordt voorzien van voeding zuurstof Naast het oplossen van de wortel kan dit necrotische proces ook uitgroeien tot pulp gangreen, dwz bederfelijk verval van de pulp. Dit pathologische proces omvat rottend en fermentatief bacteriën, die zich idealiter in necrotisch weefsel kunnen vermenigvuldigen. Als gevolg van wortelresorptie in het blijvende gebit kunnen de aangetaste tanden onder bepaalde omstandigheden uitvallen. Om dit te voorkomen is een causale behandeling van de symptomen essentieel. In het geval van circulatiestoornissen, bijvoorbeeld de bloed de toevoer moet worden hersteld om necrotische processen te voorkomen. Ontstekingen moeten worden genezen en cysten of tumoren worden minimaal invasief verwijderd. In sommige gevallen is het verlies van de aangetaste tand te verwachten als onderdeel van het verwijderen van goedaardige en kwaadaardige tumoren. Kwaadaardige tumoren in het gebied van de kaak komen minder vaak voor dan goedaardige gezwellen. Omdat er echter enig risico op degeneratie bestaat, moet het verwijderen van goedaardige verschijnselen zo snel mogelijk worden uitgevoerd.