An oftalmoscopie oftalmoscopie is een routineonderzoek dat wordt uitgevoerd door een oogarts Het wordt niet alleen uitgevoerd voor oogziekten, maar ook voor ziekten die de ogen bedreigen, zoals suikerziekte Dit onderzoek wordt gebruikt om te controleren of er pathologische veranderingen in het oog zijn.
Wat is een oftalmoscopie?
tijdens een oftalmoscopie, het oog is verlicht en de oogarts gebruikt een vergrootglas om door de leerling. Oftalmoscopie is een pijnloos en onschadelijk onderzoek van de achterkant van het oog Bij deze procedure wordt het oog verlicht en de oogarts gebruikt een vergrootglas om door de leerling in het binnenste van het oog. Dit wordt gedaan om delen van het oog te onderzoeken die anders niet zichtbaar zijn, zoals het netvlies, choroïde, optische schijf en bloed schepen, voor pathologische veranderingen. Een oftalmoscopie wordt gebruikt voor acute oogaandoeningen, zoals verwondingen aan het oog, evenals langdurige aandoeningen die de ogen aantasten, zoals suikerziekte.
Functie, effect en doelen
Als onderdeel van een jaarlijks preventief oogonderzoek kan regelmatige oftalmoscopie vroege tekenen van mogelijke ziekte detecteren om ernstigere schade aan het oog te voorkomen. Dit komt doordat oogziekten kunnen ontstaan zonder dat symptomen worden gevoeld. Een oftalmoscopie wordt daarom gebruikt om mogelijke ziekten of veranderingen in het oog op te sporen, zodat deze tijdig kunnen worden behandeld. Oftalmoscopie wordt ook gebruikt om verschillende ziekten te onderzoeken. Bij sommige ziekten zoals suikerziekte, hypertensie of vasculaire verkalking, is het van groot belang om de achterkant van het oog en bloed schepen regelmatig omdat de ogen door deze ziekten kunnen worden beschadigd. Oftalmoscopie wordt ook gebruikt als er een netvliesloslating of de optische zenuw kan beschadigd zijn. Verder kan oftalmoscopie worden gebruikt om bijvoorbeeld vasculaire occlusies in het midden te visualiseren ader of centraal slagader, glaucoma of tumoren in het oog. Een leeftijdsgebonden verandering in het netvlies (maculaire degeneratie), die vaker voorkomt na de leeftijd van 50 jaar en kan leiden naar blindheid, wordt vroeg ontdekt door regelmatige oftalmoscopie en kan vaak op tijd worden behandeld. Het belangrijkste is dat oftalmoscopie een onderzoek van het netvlies mogelijk maakt, choroïde en bloed schepen die het leveren. De optische zenuw hoofd (papil), waaruit de optische zenuw migreert in de oogkas, kan ook worden onderzocht. Oftalmoscopie wordt uitgevoerd door de leerling met behulp van een lamp, hoewel de pupillen ook vergroot kunnen worden met special oogdruppels voor een beter zicht. Er wordt onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte oftalmoscopie. Bij directe oftalmoscopie wordt een elektrische oogspiegel (oftalmoscoop) gebruikt, die is uitgerust met een vergrootglas, verschillende lenzen en een lamp. Deze oftalmoscoop wordt door de arts zo dicht mogelijk bij het oog gebracht, die het licht vervolgens door de pupil naar het binnenste van het oog laat schijnen. De verschillende lenzen maken het mogelijk om refractieafwijkingen te compenseren, zowel bij de arts als bij de patiënt. Bij directe oftalmoscopie is slechts een klein deel van de achterkant van het oog is zichtbaar, maar sterk vergroot en rechtopstaand. De patiënt kijkt tijdens dit onderzoek naar een voorwerp op afstand. Met directe oftalmoscopie is het mogelijk om details zoals het uitgangspunt van de pees en de gele vlek (macula). Het wordt ook gebruikt om een gedetailleerd onderzoek van de centrale bloedvaten te maken. Indirecte oftalmoscopie vereist een andere lichtbron. Hier wordt een convergerende lens gebruikt, die de arts op een bepaalde afstand voor het oog van de patiënt houdt en met zijn hand op het voorhoofd van de patiënt steunt. Tegelijkertijd richt hij met de andere hand de lichtbron op het oog. Indirecte oftalmoscopie geeft een beter totaalbeeld, maar een lagere vergroting dan directe oftalmoscopie.
Risico's en gevaren
Oftalmoscopie is een routineonderzoek dat wordt uitgevoerd door een oogarts. Meestal is het onschadelijk en brengt het geen risico's met zich mee. Voorafgaand aan een oftalmoscopie zal de arts bepalen of er iets is dat tegen het gebruik van pupilverwijderende medicatie spreekt. Bijvoorbeeld, glaucoma kunnen hierdoor worden geactiveerd drugs, waardoor de intraoculaire druk sterk toeneemt. Bij pupilverwijding drugs worden gebruikt, is het zicht van de patiënt een tijdje wazig. Totdat dit effect na ongeveer vijf tot zes uur is verdwenen, mag de getroffen persoon niet deelnemen aan het wegverkeer en mag hij geen machines bedienen of werkzaamheden verrichten die de ogen belasten, zoals lezen of computerwerk.
