Oefeningen
De beste oefeningen voor geluiden in de kniegewricht zijn stabiliserende versterkende oefeningen gecombineerd met mobilisatie die gemakkelijk is op de gewrichten. Als er een barst in het gewricht is als gevolg van een kortstondige verkeerde uitlijning van structuren die bij het gewricht betrokken zijn, moet het gewricht gespierd worden gestabiliseerd door middel van gerichte spieropbouw. Dit kan nuttig zijn na immobilisatie en letsel na een operatie of TEP-gebruik, maar ook bij chronische instabiliteit.
Trainen in een gesloten keten is een goede optie. Kniebuigingen, lunges of zelfs door apparatuur ondersteunde training, bijv. Met een been pers, kan de stabiliteit verbeteren. Het geïsoleerd versterken van individuele spiergroepen, bijvoorbeeld de been extensie, kan ook nuttig zijn.
Hiervoor wordt het gebruik van AIDS zoals gewichtsmanchetten of een Theraband is aanbevolen. De kniebuiging moet netjes en gecontroleerd worden uitgevoerd, aangezien een hoge, mogelijk schadelijke, kracht op de kniegewricht indien onjuist uitgevoerd. Bij het buigen van de knieën staan de voeten op heupbreedte uit elkaar en wijzen naar voren; de knieën worden in de uitgangspositie nooit helemaal doorgedrukt, maar licht gebogen.
Het bovenlichaam is recht, de wervelkolom rechtop en fysiologisch gestrekt. Nu worden de billen ver naar achteren en naar beneden geduwd, alsof je ver achter je op een stoel wilde gaan zitten. De onderbenen blijven tijdens de beweging recht in de ruimte, de knieën wijzen niet over de toppen van de voeten.
Laat uzelf zo ver mogelijk zakken met uw rug recht en uw benen correct gepositioneerd. De knie gewrichten wijken noch naar binnen noch naar buiten af. Daarna gaat men krachtig rechtop staan.
De spanning moet worden gevoeld in de voor- en achterkant van de dijen. Als er axiale afwijkingen zijn, zoals knikkende knieën of boogpoten, kan een dergelijke verkeerde stand goed worden gecontroleerd in de kniebocht. Een patiënt met X-benen kan een daarover of iets dergelijks rond zijn onderbenen, dus hij moet tijdens de oefening spanning naar buiten uitoefenen tegen zijn verkeerde positie in om de band onder spanning te houden.
Een patiënt met boogbenen daarentegen kan tijdens de kniebuiging een bal tussen zijn knieën houden. Op deze manier kan hij spanningen naar binnen tegen zijn slechte positie. De oefening moet op een schone en gecontroleerde manier worden uitgevoerd.
Ongeveer 15 herhalingen kunnen worden uitgevoerd met een pauze van 30-60 seconden in 3-4 sets. Nadat het aantal herhalingen is verhoogd, kan een gewicht worden toegevoegd. De kwaliteit van de oefening staat voorop.
Om geïsoleerde spiergroepen te trainen, zoals de been extensie, een Theraband is aanbevolen. Vanaf de zitting op een iets verhoogde zitting (bijv. Op een tafel) kan een Theraband om een tafelpoot worden gebonden. De voet wordt door de lus geleid.
Nu kan het been gestrekt worden tegen de weerstand in. De tenen moeten naar het lichaam worden getrokken. Omdat afschuifkrachten ook inwerken op de kniegewricht tijdens deze oefening moet deze worden uitgevoerd na overleg met de therapeut, vooral als pijn treedt op tijdens of na de training.
Verder is het belangrijk, vooral in het geval van pre-artrose veranderingen in het gewricht, om de mobiliteit en troficiteit te behouden, dwz de toevoer van het kniegewricht zoveel mogelijk. Dit kan worden bereikt door bewegingen die gemakkelijk zijn voor het gewricht en waarbij weinig gewicht op het kniegewricht wordt uitgeoefend. Wielersport, zwemmen, watergymnastiek of ergometertraining zijn bijzonder geschikt.
