Obliquus superieure myokymie is een oog tremor dat is zeer zeldzaam in deze vorm. Daarom wordt het diagnostisch vaak niet herkend. De symptomen worden door de getroffenen zeer intens gevoeld, hoewel de prognose van de ziekte meestal gunstig is.
Wat is obliquus superieure myokymie?
Obliquus superieure myokymie vertegenwoordigt een uiterst zeldzaam oculair voorwaarde waarbij microtremor in het oog voorkomt. Het oog tremor komt episodisch en eenzijdig voor en wordt vaak alleen opgemerkt door de getroffen persoon. De oogbewegingen kunnen vaak alleen worden gedetecteerd met speciale apparatuur. De patiënt ziet echter dubbele beelden op het moment van de aanval. Deze vorm van oog tremor moet niet worden verward met nystagmus. In een nystagmus, het orgel van evenwicht is beschadigd. Obliquus superieure myokymie wordt veroorzaakt door ongecontroleerde activiteit van de trochleaire zenuw. Als vierde hersenzenuw innerveren de trochleaire zenuw de oculaire obliquus superieure spier. Deze spier is verantwoordelijk voor het naar binnen rollen van het oog. Obliquus superieure myokymie is een goedaardig oog voorwaarde, maar het is buitengewoon hinderlijk voor de getroffen persoon.
Oorzaken
De oorzaak van obliquus superior myokymia is nog niet volledig bekend. Aangenomen wordt dat het te wijten is aan compressie van de trochleaire zenuw door de hersenen slagader (posterieure cerebrale slagader). Dit is tot op heden echter niet afdoende bewezen. In de medische literatuur is het optreden van obliquus superior myokymia beschreven in leiden vergiftiging en bij adrenoleukodystrofie. Adrenoleukodystrofie is een erfelijke neurologische aandoening. Gelijktijdig optreden van obliquus superieure myokymie met epilepsie is ook beschreven. Het is echter mogelijk dat deze aandoeningen niets te maken hebben met het opwekken van de oogtremor. Zo wordt ook een toevallig toeval vermoed. Door middel van MRI werd een reeks neurologische onderzoeken uitgevoerd, die de aanname bevestigden van een compressiestoornis van de trochleaire zenuw door de cerebrale slagader Volgens de verkregen resultaten van deze reeks onderzoeken wordt besproken of obliquus superior myokymia een neurovasculair compressiesyndroom kan worden genoemd.
Symptomen, klachten en tekenen
Obliquus superieure myokymie wordt gekenmerkt door episodische oogtremor die niet eens door externe personen wordt opgemerkt. De patiënten voelen deze fijne, verticale en roterende tremor van de ogen echter heel duidelijk. Ze voelen het ongemak zeer intens door het verschijnen van gekantelde dubbele beelden en illusoire bewegingen. Over het algemeen duren de aanvallen maar een paar seconden. De aanvallen kunnen echter meerdere keren per dag worden herhaald. Nadat de aanval is beëindigd, keren de bevindingen terug naar normaal. De oogtrilling kan soms worden uitgelokt door de aangedane persoon naar beneden te laten kijken. In deze situatie kan de onderzoeker echter nauwelijks iets zien, omdat de beving wordt gemaskeerd door veel andere normale fysiologische bewegingen. Wanneer de getroffen persoon echter weer recht vooruit kijkt, is er een kans op de oogarts om de fijne oogtrilling alsnog waar te nemen, met behulp van speciale apparatuur. Over het algemeen is het beloop van de ziekte goedaardig. Slechts in zeldzame gevallen treedt verlamming op. Andere neurologische aandoeningen komen echter bijna nooit voor.
Diagnose en verloop van de ziekte
Obliquus superieure myokymie zou heel gemakkelijk kunnen worden vastgesteld als de getroffen personen altijd serieus werden genomen bij het beschrijven van hun symptomen. Omdat er aan de buitenkant niets zichtbaar is, worden ze vaak als hysterisch beschouwd. Dit zijn echter zeer typische symptomen die onmiddellijk zouden optreden leiden een ervaren arts om obliquus superieure myokymie te vermoeden. Met behulp van een spleetlamp kan de oogarts kan dan de fijne oogtrilling detecteren tijdens een uitgelokte aanval.
Complicaties
Vanwege obliquus superieure myokymie lijden getroffen personen aan oogtremor. In de meeste gevallen herkennen patiënten de tremor zelf niet, dus deze klacht kan meestal alleen door buitenstaanders worden herkend en gediagnosticeerd. In de regel komen de getroffen personen voor andere mensen dan ook bizar en onnatuurlijk over. De oogtrilling zelf leidt meestal tot visuele problemen als gevolg van obliquus superior myokymia en dus tot dubbelzien of strabismus. Sluiervisie kan ook optreden als gevolg van obliquus superieure myokymie en de kwaliteit van leven van de getroffen persoon verminderen. De tremor treedt echter meestal slechts gedurende een zeer korte tijd op en verdwijnt vanzelf weer. In sommige gevallen kan verlamming van de ogen of het hele gezichtsveld optreden, waardoor de getroffen persoon beperkt kan zijn in zijn of haar dagelijkse leven. Speciale complicaties of een ernstig verloop van de ziekte komen gewoonlijk niet voor bij obliquus superior myokymia. Behandeling van obliquus superieure myokymie kan worden gedaan door medicatie in te nemen. Dit kan de meeste symptomen beperken. Complicaties komen niet voor. In sommige gevallen is chirurgische ingreep echter noodzakelijk. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt meestal niet beïnvloed door deze ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij trillen van de oogleden is er vaak sprake van overbelasting van het organisme. Als de symptomen verminderen na een rustperiode of een goede nachtrust, is er geen arts nodig. Als de tremor optreedt tijdens een gespannen en stressvolle fase van het leven van de persoon, moet dit verder worden geobserveerd. Bovendien moet worden gecontroleerd of er een symptoom van een tekort is. Als de symptomen worden verminderd zodra het dagelijks leven weer normaal wordt, treedt vaak na enige tijd zonder medische behandeling het verdwijnen van symptomen op. Als de oogtremor aanhoudt, erg sterk is of af en toe optreedt, is een arts nodig. Er dient een verduidelijking van de klachten plaats te vinden. Een diagnose zal de noodzaak van behandeling bepalen. Als dubbelzien of andere beperkingen van het gezichtsvermogen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Als er een verhoogd risico op ongevallen is, duizeligheid of verlamming van de ooglidheeft de getroffen persoon hulp nodig. In geval van innerlijke rusteloosheid en nervositeit, evenals een algemeen gevoel van ongesteldheid, dient een arts te worden geraadpleegd. Als er problemen zijn bij het omgaan met het dagelijkse leven, een gebrek aan aandacht of stoornissen in concentratieis een bezoek aan de dokter aan te raden. Als zich emotionele onregelmatigheden of gedragsproblemen voordoen, moeten de symptomen met een arts worden besproken. Medische hulp moet worden gezocht voor strabismus, aangezichtsverlamming of terugtrekking uit het sociale leven.
Behandeling en therapie
De behandeling van obliquus superior myokymia is gebaseerd op de subjectieve klachten van de patiënt. Vaak wordt het ongemak als zeer intens ervaren. Er zijn gevallen van spontane genezing. Deze zijn echter zeer zeldzaam. Bij ernstig ongemak kunnen medicijnen worden gebruikt. In dit geval is dergelijke drugs as carbamazepine of bèta-receptorblokkers worden gebruikt. Carbamazepine wordt gebruikt voor affectieve stoornissen (manie) of toevallen, evenals zenuwpijn Beta-receptorblokkers zoals propranolol or betaxolol remmen de vorming van adrenaline en noradrenaline Naast hun gebruik in hartritmestoornissen, ze worden ook gebruikt voor Angst stoornissen of tremor. Over het algemeen echter, bij gebruik voor obliquus superieure myokymie, de bijwerkingen hiervan drugs zijn groter dan hun voordelen. Vaak is er na maanden van medicamenteuze behandeling geen verbetering van de symptomen. In deze gevallen kan doorsnijding van de pees van de superieure schuine spier verlichting bieden. Deze operatie leidt echter tot verlamming, maar dit kan op bevredigende wijze worden gecorrigeerd door verdere chirurgische ingrepen aan de oogspieren. Als gevolg hiervan is het een defectgenezing, aangezien de oorspronkelijke toestand niet volledig kan worden hersteld. Op dit moment is deze ingrijpende chirurgische ingreep echter de beste manier om herhaling van tremor te voorkomen. Als alternatief voor deze behandelmethoden kan de trochleaire zenuw worden ontlast door een zogenaamde microvasculaire decompressie. In sommige gevallen is hiermee goed succes behaald. Microvasculaire decompressie is een neurochirurgische procedure waarbij abnormale contacten tussen bepaalde craniale zenuwen en slagaders worden doorgesneden. Deze bewerking vereist het openen van het schedel en vervolgens het contact tussen de hersenzenuw in kwestie en de slagader door een kussen van spierweefsel of Teflon-sponzen tussen te plaatsen (ertussen te plaatsen). Het succes met obliquus superior myokymia is goed geweest, wat al aangeeft dat deze ziekte wordt veroorzaakt door een drukcompressie van de trochleaire zenuw. Herhalingen kunnen echter optreden als gevolg van het wegglijden van het tussenpositie-apparaat.
Vooruitzichten en prognose
In zeldzame gevallen is de prognose voor obliquus superior myokymia goed. Het geneest soms spontaan vanzelf. In de meeste gevallen is dat echter niet het geval. Daarom is het eerder de regel dat de uitgesproken subjectieve klachten leiden althans voor een medicijn therapie. Een van beide carbamazepine wordt gebruikt om het membraan te stabiliseren, of behandeling met bètareceptorblokkers wordt overwogen. Bij beide soorten medicatie zijn aanzienlijke bijwerkingen te verwachten. Of de aanwezige symptomen dit rechtvaardigen, moet van geval tot geval worden bepaald. Vaak is er ondanks medicamenteuze behandeling geen verbetering in obliquus superior myokymia. In dit geval blijven alleen chirurgische opties over. Zo zou bijvoorbeeld doorsnijding en verwijdering van de superieure schuine pees kunnen worden overwogen. Dit resulteert meestal in verlamming van het oog. Dit kan echter ook operatief worden gecorrigeerd. Dit vereist een tot meerdere ingrepen aan de oogspieren. Als obliquus superior myokymia echter niet consequent wordt behandeld, leidt dit meestal tot herhaling. Dit verslechtert de prognose. Een alternatieve behandelingsoptie is neurochirurgische verlichting. Succes kan soms worden bereikt door microvasculaire drukverlichting van de trochleaire zenuw. Bovendien suggereert het succes van deze behandeling dat obliquus superior myokymia kan worden veroorzaakt door druk op de zenuw.
het voorkomen
Tot op heden is er geen bekende manier om obliquus superior myokymia te voorkomen.
Follow-up
De vervolgzorg voor obliquus superior myokymia hangt af van de vorige therapie en de feitelijke oorzaak van de ziekte. Als symptomatische behandeling wordt gegeven, sluit deze dan af Grensverkeer van medicatie wordt aanbevolen. De drugs zijn meestal erg rijk aan bijwerkingen en geven alleen het gewenste effect als de dosering nauwkeurig is aangepast. Als de oorzaak van de myocomie overbelasting of een tekort blijkt te zijn, geldt voor nazorg hetzelfde als voor therapie: symptoomverlichting door oorzaken te minimaliseren. Dit betekent voldoende rust, voldoende slaap en ontspanning. Een gebalanceerd dieet is ook nodig om op lange termijn symptoomvrijheid te bereiken. Om een terugkerende ziekte te voorkomen, zijn er verschillende ontspanning technieken zoals meditatie oefeningen kunnen ook nuttig zijn. Als zelfs een chirurgische ingreep nodig wordt, is een rest van de ogen achteraf verplicht. Medisch Grensverkeer van genezing is ook belangrijk. In het geval van een neurologische oorzaak van obliquus superior myokymia, zoals irritatie van de trochleaire zenuw door een nabijgelegen vat, wordt meestal een operatie geadviseerd. De prognose voor volledig herstel na een operatie is goed. Als spiertremor echter terugkeert na een succesvolle operatie, wordt dit vaak verklaard door het opnieuw bevestigen van de zenuw aan een vat. Verdere stappen dienen dan met de behandelende arts te worden besproken.
Wat u zelf kunt doen
De oogtremor van obliquus superior myokymia kan visueel ongemak en scheelzien veroorzaken. Zolang de tremor slechts tijdelijk voor een korte duur optreedt, kunnen mensen met de voorwaarde kan er best goed tegen. Wanneer de symptomen echter frequenter worden, lijden de dagelijkse activiteiten eronder. Patiënten zouden dat moeten doen luisteren naar het advies van hun arts bij het innemen van medicatie. Dit kan in veel gevallen de symptomen verminderen. Het typische trillen van de oogleden kan ook wijzen op overwerk. In dit geval is het raadzaam om de ogen rust te gunnen. Genoeg slaap en ontspanning helpen om het ongemak te verlichten. Desalniettemin moeten de getroffenen de symptomen nauwlettend volgen. Het is ook mogelijk dat de oogtremor het gevolg is van een gebreksymptoom. In dit geval is normalisatie van het dagelijks leven noodzakelijk. Desalniettemin moeten patiënten verwachten dat volledige symptoomvrijheid niet zal worden bereikt. Het trillende gevoel kan specifiek worden bestreden door meditatie opdrachten. In het geval van ernstige en episodische aanvallen moeten degenen die lijden aan obliquus superior myokymia echter beslist een arts raadplegen. Als er een specifieke behoefte aan therapie is, is het belangrijk om de medische aanbevelingen op te volgen. In elk geval moet een verhoogd risico op ongelukken worden vermeden. Daarom, in het geval van duizeligheid of verlamming van de ooglid, de weg leidt naar het kantoor van de dokter.
