Netvliesloslating is een acuut oog voorwaarde Indien vermoed, een oogarts moet onmiddellijk worden gezien om mogelijke blindheid.
Wat is een netvliesloslating?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van het oog Met netvliesloslating Klik om te vergroten. Netvliesloslating binnen het menselijk oog is een voorwaarde dat komt relatief zelden voor. Als zich echter eenmaal een netvliesloslating heeft voorgedaan, vertegenwoordigt dit een absoluut oogheelkundig noodgeval, aangezien vaak progressie naar het centrum van het gezichtsvermogen wordt waargenomen. Onmiddellijke uitgebreide chirurgische ingreep maatregelen zijn dan nodig om het gezichtsvermogen van de patiënt te behouden. Er zijn verschillende oorzaken van netvliesloslating, maar over het algemeen zijn ze meestal goed te behandelen. De meerderheid van de getroffen patiënten is gewoonlijk tussen de 40 en 70 jaar oud. Dit is dus een typische ouderdomsziekte. Het netvlies ligt in het achterste deel van het oog op een weefselsectie van pigmenten en bevat sensorische cellen, de zogenaamde staafjes en kegeltjes. Deze staafjes en kegeltjes zijn op een speciale manier met de cellen van het pigmentweefsel verbonden, deze ineengrijping dient om de zuigkracht in het oog te houden. Het netvlies is verantwoordelijk voor het overbrengen van de geabsorbeerde optische sensorische stimuli naar de hersenen Als het loskomt van het pigmentweefsel waarop het ligt, wordt het een netvliesloslating genoemd.
Oorzaken
Wanneer trekkrachten werken op de verbindingen tussen het netvlies en het pigmentweefsel, worden deze verbindingen verbroken en is verlies van het gezichtsvermogen op handen. Mensen met netvliesloslating zijn meestal tussen de 50 en 70 jaar oud. Dit betekent dat netvliesloslating in de meeste gevallen leeftijdsgebonden is, hoewel hier de groep van bijziende patiënten een groter risico heeft om door netvliesloslating te worden getroffen. Met het ouder worden kunnen er tranen in het netvlies ontstaan doordat het glasvocht van het oog in de loop van de tijd verandert. Er kunnen zich ook verklevingen vormen bij de tranen, waardoor het glasvocht het netvlies mee trekt wanneer het begint te krimpen. Dit trekkende effect kan zo ernstig zijn dat netvliesloslating optreedt. Sommige reeds bestaande aandoeningen die ook het oog aantasten, kunnen ook de oorzaak zijn van netvliesloslating. Deze ziekten omvatten bijvoorbeeld suikerziekte, De ziekte van Coats, Lyme en tuberculose Bij deze ziekten wordt de vloeistofuitwisseling in het oog verstoord. Dit leidt tot afzettingen die een wig drijven tussen het netvlies en de onderliggende weefsellaag. Als gevolg hiervan treedt netvliesloslating op. Een tumor van het oog kan ook de oorzaak zijn van netvliesloslating, omdat het het netvlies kan verplaatsen.
Symptomen, klachten en tekenen
Typische kenmerken van netvliesloslating komen tot uiting in veranderingen in visuele waarneming. Voorkomende lichtflitsen in het gezichtsveld worden voornamelijk gezien in het donker. Als de getroffen personen hun ogen bewegen, wordt de tractie overgebracht op het gespannen netvlies en wordt fotopsie geactiveerd. In meer ernstige gevallen hebben patiënten last van zogenaamde roetige regen, die er soms op lijkt vliegen zwermen muggen. Tranen of zelfs bloedingen leiden tot een momentum in hun bewegingspatroon. Ze blijven niet op dezelfde positie als in het geval van celklonten in het glaslichaam. Als het zicht in bepaalde zones volledig afneemt, spreken artsen van gezichtsveldverlies (scotoom Dit fenomeen verspreidt zich vaak langzaam. Getroffen personen beschrijven een langzaam groeiende schaduw die steeds meer het gezichtsveld bedekt. Het verloop van de spreiding is meestal tegengesteld aan de positie van de onthechting. Een vallend, donker gordijn duidt op problemen met het onderste netvlies. Dergelijke manifestaties worden als een noodsituatie beschouwd en vereisen onmiddellijke behandeling door een oogarts Alle beschreven symptomen komen niet noodzakelijkerwijs afzonderlijk voor. Een combinatie met elkaar is mogelijk. Sommige symptomen treden slechts korte tijd op. Vooral alleen spontaan optredende lichtflitsen zonder verdere gevolgen zijn kenmerkend voor loslating aan de buitenrand van het netvlies. Zo blijven kleinere beschadigingen vaak onopgemerkt. Als het scherpste punt van het gezichtsvermogen (macula) wordt aangetast, lijden patiënten aan een duidelijk ernstige verslechtering van het gezichtsvermogen als gevolg van vervorming en wazigheid. De locatie van de amotio retinae blijft daarom bepalend voor de algehele manifestatie van de symptomen.
Diagnose en verloop
Bij de patiënt zelf wordt eerst een netvliesloslating merkbaar door irritaties van het gezichtsveld. Getroffen personen zien plotseling kleine lichtflitsen, stippen, mist of lijnen. De tekenen van een netvliesloslating kunnen ook zichtbaar worden in de vorm van een soort “roetige regen”. Het waarnemen van schaduwen of een donker gordijn is ook mogelijk. Als dergelijke visuele stoornissen optreden, een oogarts moet onmiddellijk en zonder aarzeling worden geraadpleegd, het kan een netvliesloslating zijn! De arts zal speciale onderzoeksmethoden gebruiken om te bepalen of een netvliesloslating aanwezig is en verder te starten maatregelen voor behandeling.
Complicaties
Bij de behandeling van een netvliesloslating kunnen verschillende complicaties optreden. Na een succesvolle operatie bestaat bijvoorbeeld het risico dat het netvlies weer loskomt, waardoor een andere chirurgische ingreep nodig is. In dit geval kan ook een pars plana vitrectomie nodig zijn, waarbij het glaslichaam van het oog wordt verwijderd. In zeldzame gevallen kunnen materialen die worden gebruikt voor de behandeling van netvliesloslating, zoals schuimpluggen of tapes die rond de oogbal worden bevestigd, intolerantie en afweerreacties van het lichaam veroorzaken. In dat geval moeten de materialen weer worden verwijderd. In een pars plana vitrectomie, de glazen lichaam van het oog wordt vervangen door gas of siliconenolie. Dat laatste kan leiden op staar bij de patiënt en moet in ieder geval na een jaar weer uit het oog worden verwijderd. In principe brengen alle retinale procedures het risico van secundair met zich mee glaucoma, waarbij de oogdruk toeneemt. Zelfs bij een succesvolle behandeling van een netvliesloslating, blijft de kwaliteit van het gezichtsvermogen van de patiënt in het aangedane oog verminderd. Als een ontsteking of een tumorziekte is de oorzaak van het loslaten van het netvlies, een succesvolle behandeling hangt ook in grote mate af van het verdwijnen van de ontsteking of het verwijderen van tumorweefsel. Netvliesloslating moet in elk geval worden behandeld, anders leidt het tot blindheid van het oog.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een plotselinge vermindering van het gezichtsvermogen moet onmiddellijk aan een arts worden voorgelegd. Als het gezichtsvermogen binnen een paar minuten of uren aanzienlijk afneemt, is er sprake van een acute volksgezondheid voorwaarde die onmiddellijk aan een arts moet worden voorgelegd. Zonder snel medisch advies bestaat er een risico op verder verlies van het gezichtsvermogen. In ernstige gevallen en zonder behandeling, blindheid van de getroffen persoon zal optreden. Wazig zien, perceptuele stoornissen of het niet kunnen herkennen van bepaalde objecten moeten onmiddellijk worden onderzocht en behandeld. Als de gebruikelijke contouren van mensen of gebouwen uit de directe omgeving niet meer duidelijk te onderscheiden zijn, is er sprake van een oogziekte waarbij snel moet worden ingegrepen. Als de getroffen persoon bewegingspatronen van mensen of passerende auto's niet meer duidelijk kan herkennen of toewijzen, is er reden tot bezorgdheid. Als de getroffen persoon het gevoel heeft dat er een zwerm muggen voor zijn gezichtsveld staat of andere eigenaardigheden van de visuele waarneming meldt, moet een arts worden geraadpleegd. Vervormingen of kleurveranderingen in het gezichtsvermogen zijn andere tekenen van een bestaande onregelmatigheid. Als de getroffen persoon een zwart gordijn meldt dat hij voor zijn gezichtsveld waarneemt, moet een arts worden geraadpleegd. Vanuit het oogpunt van de patiënt lijkt het gordijn langzaam los te komen en dit verslechtert het zicht voortdurend.
Behandeling en therapie
Als het vermoeden wordt bevestigd dat een netvliesloslating heeft plaatsgevonden, is chirurgische behandeling van het aangedane oog meestal onvermijdelijk. Welke behandeling uiteindelijk door de oogarts wordt gekozen, hangt af van de exacte oorzaak en omvang van de betreffende netvliesloslating. Als er alleen kleine scheurtjes op het netvlies zitten, kunnen deze worden gerepareerd met behulp van lasersondes. Koud sondes worden soms ook gebruikt. Als het glaslichaam naar binnen is teruggetrokken en op deze manier het netvlies heeft meegetrokken, moet het kunstmatig worden uitgezet. Dit wordt gedaan door middel van siliconen pluggen. Als het glaslichaam al te vervormd is, kan het nodig zijn om het te verwijderen en te vervangen door andere geschikte materialen, zoals een speciale siliconenolie. na netvliesloslating.
Vooruitzichten en prognose
Zonder behandeling zal er een geleidelijke verslechtering van de netvliesloslating optreden, resulterend in blindheid. Hoe eerder de diagnose en de behandeling beginnen, hoe beter de prognose gewoonlijk is. Naast de specifieke oorzaak van het loslaten van het netvlies, blijkt ook het gebied van het aangetaste netvlies erg belangrijk te zijn voor de prognose. Bijna vijftig procent van alle netvliesloslatingen kan preventief worden voorkomen maatregelen Breukgerelateerde (rhegmatogene) netvliesloslating heeft de beste prognose - bijna alle rhegmatogene netvliesloslating kan via een operatie worden hersteld. Als een netvliesloslating langer aanhoudt, kan dit een zogenaamde proliferatieve vitreoretinopathie bevorderen. Dit is een proliferatie van reactief weefsel rond het glaslichaam. De gevolgen zijn ernstige visuele stoornissen - blindheid is niet uitgesloten. Een verdere complicatie kan zich manifesteren in de aandoening van het tweede oog. Als in het ene oog bijvoorbeeld een traangerelateerde (rhegmatogene) netvliesloslating aanwezig is, is er een kans van twintig procent dat op termijn ook in het andere oog een netvliesloslating ontstaat. Daarom moeten hoogrisicopatiënten vanaf hun veertigste ongeveer eens per jaar een netvliesonderzoek ondergaan. Bij netvliesgaten in gezonde ogen lijkt het raadzaam deze profylactisch te behandelen met laser of zelfs koud toepassing. In ieder geval dient direct een oogarts te worden geraadpleegd bij plotselinge verslechtering en (her) optreden van symptomen van netvliesloslating.
het voorkomen
Een belangrijke voorwaarde voor een succesvolle behandeling van een eenmaal opgetreden netvliesloslating is tijdige raadpleging van een oogarts. Om deze reden moet elk alarmsignaal, hoe klein ook, zeer serieus worden genomen. Als er plotselinge visuele stoornissen of visuele achteruitgang optreden, is er geen reden om twee keer na te denken. De arts moet snel worden geraadpleegd, omdat het een netvliesloslating kan zijn. Mensen ouder dan 40 en diabetici wordt geadviseerd om eenmaal per jaar een oogarts te bezoeken, die mogelijke veranderingen in het netvlies kan detecteren en de behandeling kan starten voordat een netvliesloslating optreedt. Al met al kan worden gesteld dat het loslaten van het netvlies tegenwoordig zijn afschuw heeft verloren. Met aandachtige naleving van het bovenstaande advies over wat te doen bij vermoeden van netvliesloslating, kan in de overgrote meerderheid van de gevallen een visuele beperking als gevolg van netvliesloslating worden voorkomen door behandeling in het kantoor van een oogarts.
Nazorg
Na chirurgische behandeling van netvliesloslating vinden regelmatig controles plaats bij een oogarts. Het eerste onderzoek vindt enkele dagen na ontslag uit het ziekenhuis plaats. Vervolgafspraken strekken zich uit over meerdere maanden. Afhankelijk van welke chirurgische procedure wordt gebruikt, postoperatief pijn kan optreden na de procedure. Het kan echter meestal goed worden behandeld door toediening pijnstillers Bovendien krijgt de patiënt een oogzalf of oogdruppels daarna. Hoe lang ze moeten worden toegediend, hangt af van de respectievelijke bevindingen. De patiënt hoeft geen speciale revalidatiemaatregelen te ondergaan. Hij dient zich echter te onthouden van het tillen van zware lasten en van sporten of soortgelijke fysieke activiteiten. Hetzelfde geldt voor het snel heen en weer bewegen van de ogen, zoals bij het lezen. Aan de andere kant is televisiekijken zonder problemen mogelijk, net als lopen, wassen haar en douchen. Elke rusteloosheid of wrijving van de ogen moet echter worden vermeden. Tijdens de eerste week draagt de patiënt overdag een verband of een veiligheidsbril. Voorzichtigheid is vooral geboden tijdens de eerste zes weken na de operatie, omdat de kans op complicaties in deze periode het grootst is. Als symptomen zoals verslechtering van het gezichtsvermogen, donker worden of flitsen optreden, moet onmiddellijk een behandeling door een oogarts of een oogkliniek worden gezocht.
Hier is wat u zelf kunt doen
Netvliesloslating is altijd een medisch noodgeval dat onmiddellijk specialistisch onderzoek en behandeling vereist. Op het gebied van zelfhulp is er in het dagelijks leven geen mogelijkheid om zelf een netvliesloslating te behandelen. Juist omdat netvliesloslating ook zo snel mogelijk moet worden behandeld, het overwegen van wachten of het nemen van medicijnen zoals pijnstillers is niet aan te raden. De behandeling voor netvliesloslating is een zo spoedig mogelijke operatie om de loslating te herstellen. Er is geen andere manier om verlies van gezichtsvermogen te voorkomen. In dit opzicht is de mogelijkheid van zelfhulp eerder beperkt tot het herkennen van mogelijke symptomen van netvliesloslating en vervolgens snel handelen. Een netvliesloslating kan in principe iedereen treffen en hoeft zich niet per se vooraf aan te melden. Desalniettemin lopen mensen die tot een groep mensen behoren gevaar door individuele personen risicofactoren moet weten welke symptomen kunnen duiden op een loslating van het netvlies. Na een succesvolle operatie moeten patiënten alle vervolgonderzoeken regelmatig bijwonen en volgens planning medicijnen slikken, bijvoorbeeld tegen intraoculaire druk. Consistente samenwerking vanuit het oogpunt van de patiënt is op het gebied van zelfhulp de beste preventie tegen weer loslaten van het netvlies.
