Als gezamenlijke lichamen, de menisci (enkelvoud: meniscus) compenseren voor de anatomische verschillen tussen de tibia en femorale pulleys. Samen met de kruisbanden stabiliseren ze de knie en fungeren ze als schokken absorbers die het gewricht beschermen kraakbeen.
Wat is de meniscus?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de meniscus Klik om te vergroten. De meniscus is een kraakbeenachtige weefselstructuur binnen de kniegewricht die helpt bij de overdracht van krachten en lasten tussen het dijbeen (dij bot) en tibia (scheenbeen) door vormverschillen tussen de femurcondyl (femurcondyl of distale articulaire processen) en tibia te compenseren. Elk kniegewricht heeft een meniscus medialis (binnenste meniscus) en een meniscus lateralis (buitenste meniscus). Gedurende externe rotatiewordt de mediale meniscus belast en tijdens interne rotatie wordt de laterale meniscus belast. Afhankelijk van bloed worden de menisci verder onderverdeeld in een rode zone bij de capsule (goed voorzien van bloed), een rood-witte zone (beperkte bloedtoevoer) en een witte zone (geen bloedtoevoer). Verwondingen zoals tranen hebben doorgaans invloed op de minder doorbloede, perifere zones van de menisci.
Anatomie en structuur
In elk van de twee knie gewrichtenbevinden de meniscus medialis en meniscus lateralis zich tussen het dijbeen en het scheenbeen. Bovendien zijn de 'menisci onderverdeeld in drie delen: anterieure meniscus (anterieure derde), pars intremedia (middelste derde) en posterieure meniscus (posterieure derde). De meniscus is samengesteld uit bindweefsel en elastisch vezelkraakbeen, waardoor het zich kan aanpassen aan de bewegingen en motorische functie van de overeenkomstige kniegewricht Formeel is de meniscus aangepast aan de oppervlaktevorm van het scheenbeenplateau en de femurcondyl om zijn bufferfunctie te kunnen realiseren. De meniscus medialis heeft een C- of halvemaanvormig uiterlijk en is stevig versmolten met de capsula articularis (bindweefsel gezamenlijke capsule) en het ligamentum collaterale mediale (mediale collaterale ligament), waardoor het minder mobiel en vatbaarder wordt voor traumagerelateerde verwondingen. De meniscus lateralis heeft een bijna ronde vorm en is slechts gedeeltelijk versmolten met de capsula articularis, waardoor deze flexibeler en minder kwetsbaar is.
Functie en taken
De primaire functie van de menisci is het compenseren van verschillen in vorm tussen het scheenbeen en de femurcondyl om het gewricht te verlichten en op de juiste manier te beschermen. kraakbeen Aangezien het dijbeen en het scheenbeen, die door het kniegewricht worden verbonden, verschillende gewrichtsoppervlakken hebben en dienovereenkomstig een minimaal contactoppervlak zouden hebben bij direct contact, zouden ze zeer onstabiel en niet-functioneel zijn zonder de tussenliggende meniscus. Dienovereenkomstig de menisci in de knie gewrichten fungeren als een soort 'ringen' die het contactoppervlak vergroten en zo het femorale en tibiale kraakbeen beschermen tegen wrijving en slijtage door betere druk distributie Met name aan de meniscus posterieure hoorn wordt een stabiliserende functie toegekend, die de functie van "remblok" of buffer vervult en de hoofd van het scheenbeen (caput tibiae) wegglijden. Daarnaast zorgt de elastische weefselstructuur van de menisci ervoor dat krachten en stoten die inwerken op het dijbeen en het scheenbeen worden gebufferd (bufferfunctie). De menisci zorgen ook voor beter distributie of synoviale vloeistof.
Ziekten, klachten en aandoeningen
Zowel genetische aandoeningen als degeneratieve processen verhogen het risico op beschadiging van de meniscus, waarbij meniscusscheuren de meest voorkomende schade zijn. Chronisch overmatig gebruik, ook door sportactiviteiten, kan dat bijvoorbeeld leiden tot microtrauma (fijne tranen in de menisci), waardoor de kraakbeenweefselstructuren onstabiel worden en scheuren of knellen, zelfs tijdens normale dagelijkse bewegingen. Bij mijnwerkers en tegelzetters wordt deze zogenaamde meniscopathie (meniscusschade) erkend als beroepsziekte. Acute schade kan een proportionele verplaatsing van de aangetaste meniscus veroorzaken, waardoor het kniegewricht kan vergrendelen. Chronische structurele veranderingen aan de meniscus veroorzaken over het algemeen een permanent verhoogde belasting van de kraakbeen, die op zijn beurt degeneratieve processen (tekenen van slijtage) en daarmee het kniegewricht bevordert artrose Afhankelijk van de belasting pijn is kenmerkend voor chronische meniscopathie, aangezien de menisci alleen worden geleverd met bloed in hun perifere zones hebben ze ook een laag potentieel voor regeneratie. In de meeste gevallen is de meest voorkomende schade aan de mediale meniscus letsel aan de achterhoorn van de meniscus. Degeneratieve processen in de kraakbeenachtige structuren gaan verder gepaard met een verhoogd risico op de manifestatie van cysten, met vloeistof gevulde holtes. Over het algemeen vormen zich cysten op de laterale meniscus, die zich kunnen manifesteren door een extern uitsteeksel. Cysten bevorderen op hun beurt meniscopathieën door beknelling en / of scheuren. Meniscopathieën kunnen ook worden veroorzaakt door anatomische afwijkingen zoals een meniscus disciformis (schijf meniscus De aangetaste meniscus is verzwakt en dienovereenkomstig gevoeliger voor letselgerelateerde schade.
