Hoge bloeddruk (hypertensie) is een ziekte die even wijdverspreid als onderschat wordt. Om secundaire ziekten zoals te voorkomen hart- aanval, beroerte or nier schade, is het belangrijk om te herkennen en te behandelen hoge bloeddruk op tijd. Vaak een aanpassing van levensstijl met een gezonde dieet, oefenen en onthouden van nicotine is al voldoende om te verlagen bloed druk onder de limiet van 140/90 mmHg.
Medicamenteuze therapie als laatste stap
Drug therapie wordt alleen nodig als bloed drukniveaus nemen niet af ondanks een gezonde levensstijl. Voor welke van de vele medicijnen hoge bloeddruk het meest geschikt is, hangt van vele factoren af en moet voor elke patiënt afzonderlijk door de arts worden beslist. We hebben een overzicht samengesteld van de verschillende bloed drukverlagende medicijnen voor u.
Hoge bloeddruk: behandeling met medicatie
Bij de behandeling van hoge bloeddruk zijn er vijf centrale groepen geneesmiddelen waaruit de arts aan het begin van de behandeling een geneesmiddel kiest dat geschikt is voor de patiënt:
- ACE-remmers
- AT1-receptorantagonisten
- Bètablokkers
- Calciumantagonisten
- diuretica
Gedeeltelijk ook gebruikte alfablokkers, aldosteron antagonisten of directe vaatverwijders. Als het geselecteerde medicijn niet voldoende effect vertoont, kan de arts het product veranderen of twee middelen combineren. Het medicijn dat wordt gebruikt om de behandeling te starten, hangt af van de ernst van de hypertensie en de reeds bestaande aandoeningen van de patiënt en risicofactoren Het volgende is een gedetailleerde lijst van de vijf meest gebruikte medicijngroepen.
ACE-remmers voor hypertensie.
ACE-remmers blokkeren het zogenaamde angiotensine-converterende enzym: dit enzym is betrokken bij de vorming van het hormoon angiotensine-II, dat vernauwing van het bloed veroorzaakt schepen. ACE-remmers daarom veroorzaken de schepen te verwijden door de productie van angiotensine-II te verminderen, en dus te verlagen bloeddruk Agenten die via dit mechanisme werken, eindigen op ‘-pril’, zoals ramipril.
AT1-receptorantagonisten als een aanvaardbaar alternatief.
AT1-receptorantagonisten werken via hetzelfde hormonale systeem als ACE-remmers In tegenstelling tot deze verminderen ze echter de vorming van angiotensine-II niet; ze blokkeren eerder de "aanmeerplaats" (receptor) van het hormoon waardoor het zijn vasoconstrictieve effect bereikt. Dus, bloeddruk wordt verlaagd, hoewel angiotensine-II nog steeds wordt geproduceerd. Dit kan volgens de huidige kennis bepaalde bijwerkingen voorkomen die af en toe optreden bij het gebruik van ACE-remmers. AT1-receptorantagonisten hebben het achtervoegsel "-sartan" in de medicijnnaam. Voorbeelden zijn onder meer candesartan or telmisartan.
Bètablokkers: werking op de nieren en het hart.
Bètablokkers blokkeren bepaalde receptoren van adrenaline en noradrenaline Deze neurotransmitters komen vooral in stressvolle situaties vrij en binden vervolgens bèta1-receptoren aan de nier Dit leidt tot het vrijkomen van het enzym renine, die op zijn beurt, via verschillende tussenstappen, de vorming van angiotensine-II en dus een toename van bloeddruk Door de dockingsites te blokkeren voor adrenaline en noradrenalinevoorkomen bètablokkers deze stijging van de bloeddruk. Bovendien blokkeren bètablokkers ook bèta1-receptoren op de hart-, waardoor adrenaline en noradrenaline toename hartslag en cardiale output, zodat het hart meer bloed door de circulatie in minder tijd. Bètablokkers hebben dus ook een 'remmende werking' op de hart-, wat ook helpt om de bloeddruk te verlagen en bovendien het hart ontlast. Bètablokkers eindigen op "-lol", zoals bisoprolol or metoprolol.
Calciumantagonisten verwijden de bloedvaten
Calcium antagonisten remmen specifieke calciumkanalen in vasculaire spieren, waardoor de instroom van calcium in spiercellen wordt verminderd. De verminderde calcium concentratie laat de spiercellen minder samentrekken, waardoor de schepen om de bloeddruk te verwijden en daarmee de bloeddruk te verlagen. Dit is hoe calcium antagonisten van de zogenaamde nifedipine type werk. Deze actieve ingrediënten eindigen op ‘-dipine’, zoals amlodipine. Calciumantagonisten zoals diltiazem or verapamil vormen een andere subgroep. Ze hebben een bijkomend effect op de hartspiercellen, waar ze zich bevinden leiden tot verminderde cardiale output en een vermindering van hartslag.Voor een ding, diltiazem en verapamil voorkomen dat het hart probeert de verlaging van de bloeddruk te compenseren door te verhogen hartslag Dit effect is een gevaarlijke bijwerking van nifedipine-Type drugs, vooral bij patiënten met coronaire hartziekte (CHD). Anderzijds, diltiazem en verapamil kan daardoor ook tegen worden gebruikt hartritmestoornissen.
Diuretica: Drainage voor hoge bloeddruk
diuretica zijn drugs die de uitscheiding van water via de nieren en hebben zo een drainerend effect. Bij hoge bloeddruk, zogenaamde thiazide diuretica worden voornamelijk gebruikt. Deze drugs speciale transportsystemen in de nieren blokkeren zodat er meer zout en water worden uitgescheiden. Drainage vermindert de volume van bloed in de bloedvaten en dus ook bloeddruk. Bovendien, thiazide diuretica open kalium kanalen in de vasculaire spiercellen, waardoor ze minder goed kunnen samentrekken, wat ook helpt om de bloeddruk te verlagen. Een voorbeeld van een diureticum dat voor wordt gebruikt hypertensie is het actieve ingrediënt hydrochloorthiazide.
