De werkzame stof lamivudine wordt gebruikt om de immunodeficiency ziekte 에이즈 en hepatitis B-infecties. Het behoort tot de antivirale geneesmiddelengroep.
Wat is een hiv-infectie?
Lamivudine is een nucleoside reverse transcriptase-remmer (NRTI) die een chemisch analoog vormt van cytidine, een van de nucleosiden. Het medicijn wordt gebruikt om hiv-1-infecties te behandelen, zoals 에이즈 Hoewel het medicijn de ziekte niet kan genezen, zorgt het er wel voor dat patiënten langer leven. Lamivudine wordt vervaardigd door het Britse farmaceutische bedrijf GlaxoSmithKline. Het antivirale middel wordt in Duitsland sinds 1995 gebruikt. Het is nu een van de meest gebruikte nucleoside reverse transcriptaseremmers bij de behandeling van hiv-infecties. Het wordt vaak gecombineerd met abacavir (ABC), die ook tot de NRTI's behoort.
Farmacologische werking
Lamivudine vertegenwoordigt een zogenaamde prodrug. Dit verwijst naar een drugsprecursor die niet effectief is tegen de virussen Alleen binnen het organisme ondergaat het omzetting in het medicijn dat daadwerkelijk effectief is. Dit heeft het vermogen om het enzym reverse transcriptase te remmen. Dit effect stopt de reproductie van het HI-virus. Door het aantal virussen in de bloed, de hoeveelheid speciaal witte bloedcellen zoals het CD4-positief T-lymfocyten stijgt tegelijkertijd. Dit proces leidt tot een sterkere immuunafweer van het lichaam. Een nadeel van lamivudine is dat het HI-virus snel ongevoelig wordt voor het enkelvoudige agens vanwege zijn hoge veranderlijkheid. Om deze weerstand te vermijden, wordt het antivirale middel gecombineerd met andere actieve ingrediënten. In 에이즈 therapieer worden bijvoorbeeld gewoonlijk drie actieve middelen gelijktijdig gebruikt. Het enzym reverse transcriptase is ook belangrijk voor de hepatitis B-virus (HBV) om te kunnen repliceren. Als lamivudine wordt toegediend om te behandelen hepatitis B, dit leidt tot een verlaging van de virussen evenals opluchting van de lever Indien chronisch hepatitis B aanwezig is, krijgt de patiënt lamivudine als een enkel medicijn. De dosering is lager dan bij de behandeling van een hiv-infectie. De mondelinge biobeschikbaarheid van lamivudine is geclassificeerd als hoog met ongeveer 80 procent. Er is nauwelijks invloed van de opname van voedsel. De plasmahalfwaardetijd van de werkzame stof is ongeveer zes uur. De afbraak vindt uitsluitend plaats via de nieren.
Medische toepassing en gebruik
Lamivudine wordt gebruikt om de mens te bestrijden immunodeficiency virus HIV, dat AIDS veroorzaakt. Daarbij zorgt het antivirale middel er in sommige gevallen ook voor dat de ziekte pas op een later tijdstip uitbreekt. Het medicijn verhoogt in principe de levensverwachting van AIDS-patiënten en verbetert hun kwaliteit van leven. Lamivudine is ook geschikt voor de behandeling van hepatitis B Het medicijn heeft een gevaarlijk effect op de immuunsysteem Het medicijn gaat dus het risico op cirrose van de lever Soms is de ziekte zelfs te genezen. Als het lever is getransplanteerd, vermindert lamivudine het risico dat het orgaan opnieuw wordt geïnfecteerd hepatitis B virussen die nog in het lichaam aanwezig zijn. Het antivirale middel wordt toegediend in de vorm van tablets. De dosis ligt tussen de 100 en 300 milligram. Er kan ook een oplossing worden gevonden. In de regel krijgt de patiënt een of twee keer per dag lamivudine, ongeacht de maaltijden.
Risico's en bijwerkingen
Hoewel lamivudine over het algemeen goed wordt verdragen, behoren verschillende nadelige bijwerkingen nog steeds tot de mogelijkheden. Deze omvatten voornamelijk beperkingen in prestaties, 피로, hoofdpijn, rillingen, koorts, zwelling van de weefselvocht knooppunten,]]diarree]] misselijkheid, braken, problemen met de spijsvertering, algemene malaise, en griep-achtige symptomen. Sommige patiënten worden vaker ziek met infecties. Andere bijwerkingen zijn onder meer leverdisfunctie, een ontstoken lever, een toename van het enzym amylase, gewrichtsproblemen, spier pijn en haaruitval In het geval van AIDS, tekort aan wit bloed cellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes komt vaker voor. Patiënten met hepatitis B hebben minder vaak last. Bij AIDS-patiënten is een verergering van de symptomen soms zelfs mogelijk aan het begin van lamivudine therapieDe reden hiervoor is een reactie van de sterkere immuunsysteem naar kiemen zoals virussen, bacteriën, schimmels of parasieten die nog in het lichaam aanwezig zijn. Artsen spreken dan van een immuunreactiveringssyndroom. In de meeste gevallen verbeteren de symptomen echter na ongeveer vier weken. Als overgevoeligheid voor lamivudine aanwezig is, therapie met de werkzame stof mag niet worden uitgevoerd. Als nier functie verminderd is, kan het nodig zijn om de dosis. Als symptomen zoals pijn in de handen en voeten, tintelingen, gevoelloosheid, vergroting van de lever of ontsteking van het orgaan voorkomen, moet de behandelende arts de risico's en voordelen van therapie zorgvuldig afwegen. Hetzelfde geldt voor het gebruik van lamivudine tijdens zwangerschap en borstvoeding. Dierstudies hebben schadelijke effecten op het ongeboren kind aangetoond. Het is echter nog onduidelijk of deze risico's ook bij mensen bestaan. In principe wordt aanbevolen lamivudine niet toe te dienen vroege zwangerschap Bij een HIV-infectie mag de patiënte haar kind geen borstvoeding geven. Anders bestaat het risico dat het HI-virus bij de moeder op het kind wordt overgedragen melk Lamivudine mag niet worden toegediend aan kinderen jonger dan drie maanden, aangezien er onvoldoende kennis is over het effect van het geneesmiddel op hen. Bij oudere kinderen hangt de dosering van het medicijn af van hun lichaamsgewicht en het verloop van de ziekte. Vanwege het neurotoxische effect van lamivudine, geen ander drugs die een vergelijkbaar effect hebben, moeten worden toegediend. Waaronder cisplatine, vincristine, isoniazide en ethambutol.
