Kunt u een hartaanval krijgen zonder het op te merken?
Er is de mogelijkheid om een hart- aanvallen zonder het op te merken. Dit soort hart- aanval wordt ook wel "stil" genoemd hartaanval"Omdat het typische" symptoom "de afwezigheid van symptomen is. Vooral de plotselinge steken pijn of het gevoel van beklemming dat normaal plotseling optreedt, wordt niet opgemerkt tijdens een stilte hart- aanval.
Vroege waarschuwingssignalen zoals vermoeidheid, slechte prestaties, verminderde veerkracht of zelfs misselijkheid en braken kan dagen of weken vóór de aanval optreden. Deze tekens geven echter niet onmiddellijk een hartaanval. Een stil myocardinfarct treedt vooral op wanneer de pijngeleidend zenuwen op enigerlei wijze beschadigd zijn.
In dit geval is het resulterende pijn kan niet worden verzonden naar de hersenen. Daarom wordt het niet gevoeld. Een typische ziekte waarbij stille hartaanvallen vaker voorkomen is suikerziekte mellitus (de "diabetes").
De verhoogde suikerniveaus verhogen ten eerste het risico op een hartaanval, en ten tweede oorzaak zenuwschade, zodat een pijnoverdracht van het hart naar de hersenen is niet altijd aanwezig. Andere neurodegeneratieve ziekten, dwz ziekten waarbij zenuwvezels worden vernietigd, kunnen ook de oorzaak zijn van het ontbreken van symptomen van een hartaanval. Het infarctproces is onderverdeeld in de volgende pathologische veranderingen in de hartspier:
- Fase van vroege ondervoeding van de hartspier De cellen krijgen minder energie dan ze nodig hebben voor hun functie, de hartcontractie (contractie van het hart om te transporteren) bloed in het lichaam).
De samentrekkende kracht van het hart neemt af.
- Fase van celdood De verminderde aanvoer van de cellen leidt tot hun dood.
- Fase van littekens The myocard (spiercellen) begint een hermodellering van de linker hartkamer in de vroege fase van de hartaanval, wat remodellering wordt genoemd. De wanddikte van de hartspier neemt ter plaatse van het infarct af, zodat het ventrikel hier verwijdt en ook zijn oorspronkelijke vorm in het algemeen verandert. Als gevolg van de vernietiging van de spiercellen neemt de wandspanning van het hart toe, waardoor de uitzetting van het ventrikel toeneemt. Tegelijkertijd neemt het zuurstofverbruik van het nog intacte hartspierweefsel toe.
