Klassieke massagetherapie
Het woord massage is afgeleid van het Griekse woord "massein" en betekent "kneden". Het klassieke massage was al in de oudheid bekend en werd vooral gebruikt om de prestaties van atleten te verbeteren. Vandaag de dag, massage is een erkend middel voor het behandelen van pijnlijke spierspanning en de gevolgen daarvan, zoals hoofdpijn en stressgerelateerde vermoeidheidssyndromen.
Er wordt een verscheidenheid aan handmatige technieken (slagen, kneden, vibratietechnieken, kloppen) gebruikt, die verschillende effecten hebben op de huid, bindweefsel, spieren en weefselvocht door afwisselend sterke aanraakprikkels. De effecten zijn stimulatie van de bloed circulatie, gespierd en psychologisch ontspanning, pijn verlichting en verbetering van het veneuze bloed en weefselvocht afvoer. Een klassieke massagetherapie kan zinvol worden aangevuld met een actieve oefenbehandeling. Een bijzondere vorm van massage is de
Triggerpoint-behandeling
Triggerpoints (= "pijnlijke mat van spiervezels"), zijn afgebakende spierverhardingen die symptomen kunnen veroorzaken zoals plaatselijke lichte tot ondraaglijke pijnuitstralende pijn, stijfheid, zwakte en bewegingsbeperking. Bijkomende symptomen zoals zweten, duizeligheid, oorsuizen enz. Komen ook vaak voor.
Triggerpoints worden geactiveerd door acute of chronische (fysieke of mentale) overbelasting van de spieren, gewrichtsdisfunctie, verwondingen of hypothermie. Actieve triggerpoints kunnen constante pijn of stijfheid, latente triggerpoints reageren alleen op druk of spanning, en de overgangen kunnen vloeiend zijn. De onderzoeker vindt triggerpoints als gemakkelijk voelbare lokale verhardingen in de spieren, die sterk reageren op drukpijn.
De vinger druk zorgt er vaak voor dat de patiënt een onvrijwillige ontwijkende beweging maakt. De aangetaste spier reageert ook op actieve of passieve extensie met pijn, bijvoorbeeld tijdens a stretching oefening. Voor verlichting, de toepassing van vochtige warmte of een lage dosis ultrageluid wordt aanbevolen als voorbereidende maatregel.
Er kunnen verschillende methoden worden gebruikt om de triggerpoints te behandelen: Effecten van de verschillende behandelingstechnieken zijn pijnverlichting en zuiniger bewegingsgedrag door het stimuleren van de bloed bloedsomloop en het ontspannen van de triggerpoints. Zelfbehandelingen van de patiënt kunnen zijn:
- De therapeut oefent aanhoudende druk op het punt uit tijdensstretching de spier totdat deze wordt geïnactiveerd. Hiervoor kan hij zijn duim of een geschikte massagestick gebruiken. Dit veroorzaakt een zogenaamd 'welbevinden' bij de patiënt, dat verandert in een ontspannen gevoel van bevrijding.
- Diepe wrijvingsmassage is een massage over het verloop van de spiervezels
- Circulaire massagegrepen rond het triggerpunt
- Voldoende massagegrepen bij toenemende druk in lengterichting van de spiervezels
- In PIR = postisometrisch ontspanning, spant de patiënt actief de aangedane spier vanuit een gestrekte positie en houdt de spanning ongeveer 10 seconden vast. In de ontspanning fase leidt de therapeut de spier voorzichtig verder in de stretching positie.
- Schokgolfbehandeling
- Acupunctuur van de triggerpoints
- Infiltratie van bepaalde medicijnen
- Vermijd de spierspanning die pijn veroorzaakt
- Actieve mobilisatieoefeningen, langzaam geleide rekoefeningen
- Nordic Walking of alternatieve sporten
- Vochtige warmte (bijv. Kleine graanzakken, warme broodjes - zie hieronder - of pads met vochtige warme doeken)
- Triggerpoint-massage met tennisballen
- Vermindering (vermindering) van cafeïne, nicotine en alcohol
