Het KiDD-syndroom vertegenwoordigt de gevolgen van onbehandeld kiss-syndroom Bij het KiDD-syndroom, disfunctie van de bovenste cervicale gewrichten treedt op, wat vervolgens het organisme beïnvloedt. Aangezien dergelijke aandoeningen niet "groeien out ”, is het daarom belangrijk om vroeg in behandeling te gaan. Het KiDD-syndroom zorgt echter altijd voor discussies; Talloze experts en doktoren zijn van mening dat er weer de Kiss is, noch het KiDD-syndroom.
Wat is het KiDD-syndroom?
KiDD-syndroom (bovenste cervicale - geïnduceerde - dyspraxie / dysgnosie) is een gevolg van de zogenaamde Kiss-syndroom In dit geval is sprake van dysgnosie (perceptiestoornis) en dyspraxie (aangeleerde bewegingen kunnen niet worden uitgevoerd). Artsen spreken ook herhaaldelijk van bovenste cervicale disfunctie (KiD). Het KiDD-syndroom is een breed klinisch beeld dat opvalt doordat getroffenen kampen met cognitieve stoornissen en ook met afwijkingen in hun bewegingen. Of het KiDD-syndroom daadwerkelijk als ziekte bestaat, is echter nog niet opgehelderd. Veel medische professionals zijn van mening dat het KiDD-syndroom geen echte ziekte is. Een officiële diagnose, gebaseerd op de ICD-10, bestaat niet. Dit komt omdat er tot nu toe geen pathofysiologische verklaring is voor het klinische beeld. Tot slot beschrijft dyspraxie alleen een alomvattende ontwikkelingsstoornis, die verantwoordelijk is voor de verstoring van de bewegingsprocessen. Dysgnosie omschrijft slechts het onvermogen om informatie te reproduceren die al is geleerd.
Oorzaken
streng coördinatie, ontwikkelingsstoornissen en cognitieve stoornissen die niet het gevolg zijn van pathologische aandoeningen en die voorkomen in de kindertijd of peutertijd, worden meestal toegewezen aan het klinische beeld dat bekend staat als het KiDD-syndroom. Bovenal komt deze term steeds weer voor in de alternatieve geneeskunde. Die groep is ervan overtuigd dat het ziektebeeld van het KiDD-syndroom bestaat. Tot nu toe is er echter geen wetenschappelijk bewijs, zodat het KiDD-syndroom niet pathofysiologisch is geregistreerd, laat staan dat er moleculair-biologische of genetische oorzaken zijn ontdekt die wijzen op een dergelijk syndroom. De zogenaamde diagnose wordt alleen ondersteund door een verscheidenheid aan aandoeningen. Het KiDD-syndroom wordt ook gezien als een nadeel van onbehandeld Kiss-syndroom nogmaals, er is geen concreet bewijs dat dit inderdaad het geval is. Het zogenaamde Kiss-syndroom is ook omstreden in medische kringen. De getroffen kinderen die aan het KiDD-syndroom lijden, zijn er echter van overtuigd dat het beslist een apart ziektebeeld is. Ze krijgen echter alleen ondersteuning van alternatieve artsen.
Symptomen, klachten en tekenen
Als het kind aan de volgende symptomen lijdt, spreekt de medische professie van het KiDD-syndroom: hoofdpijn, terug pijn of kniepijn, migraine of zelfs "groeipijn“, Slechte houding, slechte houding. Beperkingen in beweging, coördinatie problemen en motorische gebreken zijn ook allemaal factoren die de eerste tekenen van het KiDD-syndroom kunnen zijn. Soms zijn er concentratie en leren aandoeningen, die vooral op school voorkomen. Perceptuele stoornis, verminderde sociale integratie, emotionele stoornissen en hyperactiviteit zijn ook mogelijk. Verder zijn de kinderen onzeker in hun ruimtelijke oriëntatie, hebben ze hoogtevrees en hebben ze slaapstoornissen, met nachtelijk urineren ook niet ongewoon. Orthodontische problemen, zoals kruisbeet, malocclusie of overbeet, en mond ademhaling zijn ook mogelijk. Vervolgens kunnen symptomen die wijzen op het KiDD-syndroom ook enorme late effecten hebben op de volwassenheid: volwassenen lijden bijvoorbeeld aan chronische pijn, cervicale wervelkolomproblemen, migraine, hebben evenwicht en bewegingsstoornissen, en hebben vaak last van oorsuizen (tinnitus) en hernia.
Diagnose en verloop van de ziekte
Tot op heden is er geen officiële diagnose. Dit betekent dat er - althans van de kant van medische professionals - geen KiDD-syndroom is. Therapeuten en artsen die behoren tot de “Europese werkgroep voor manuele geneeskunde” (EWMM) spreken overwegend van het KiDD-syndroom. Hoewel er volgens de EWMM verschillende bewijzen zijn dat het een reëel ziektebeeld is, zijn veel experts kritisch. Keer op keer worden verzoeken om het KiDD-syndroom als een werkelijke ziekte te accepteren afgewezen. De Society of Neuropediatrics heeft het complex van onderwerpen onhoudbaar, speculatief en ingrijpend verklaard. Ook in de specialismen manuele geneeskunde klinken steeds weer kritische stemmen. Bijvoorbeeld de "Physicians 'Society for Legacy Therapie en handmatige behandeling van kinderen ”(ÄGAMK) heeft besloten niet te spreken over het Kiss- of KiDD-syndroom, maar over het tonus-asymmetrie-syndroom (TAS).
Complicaties
Vanwege het KiDD-syndroom ervaart de patiënt aanzienlijke moeilijkheden en ongemak in het dagelijks leven. De meeste getroffen personen lijden aan ernstige pijn in verschillende delen van het lichaam. Het is niet ongebruikelijk dat dit resulteert in hoofdpijn, welke kan leiden naar concentratie problemen of slaapstoornissen. Pijn van de rug kan zich ook verspreiden naar andere regio's en daar ongemak veroorzaken. Over het algemeen veroorzaakt het KiDD-syndroom coördinatie moeilijkheden en vaak bewegingsbeperkingen. De meeste getroffen personen hebben last van hoogtevrees en angst of hyperactiviteit. Evenzo kan een perceptuele stoornis optreden, die leidt tot een vertraagde ontwikkeling, vooral bij kinderen. De kwaliteit van leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk beperkt en verminderd door het KiDD-syndroom. Bovendien kunnen er verschillende misvormingen optreden. Deze misvormingen kunnen leiden tot pesten of plagen, vooral bij kinderen. Een causale behandeling van het KiDD-syndroom is niet mogelijk. De individuele klachten kunnen eventueel met behulp van therapieën worden behandeld. Niet zelden echter psychologisch therapie is ook nodig, waaraan ook de ouders of familieleden deelnemen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Ouders die symptomen bij hun kind opmerken, zoals hoofdpijn, migraine, pijn in de rug, kniepijn of een slechte houding, moet u onmiddellijk de kinderarts bellen. Hetzelfde geldt als perceptuele stoornissen, emotionele problemen of vegetatieve stoornissen, bijvoorbeeld slaapstoornissen of nachtelijk urineren, optreden. Als het kind verdere tekenen van het KiDD-syndroom vertoont, kunt u het beste dezelfde dag de kinderarts raadplegen. Orthodontische problemen vragen om behandeling door een orthodontist. Dit moet worden begeleid door een therapeut. Psychologische ondersteuning moet vroeg in het begin worden gestart jeugd Ouders van getroffen kinderen moeten ook therapeutische hulp zoeken en ook informatie uitwisselen met andere getroffen ouders. Een uitgebreide kennis van de ziekte maakt het veel gemakkelijker om met het kind om te gaan. Daarnaast leren ouders hoe ze moeten omgaan met de spanning geassocieerd met het opvoeden van een kind met het Kidd-syndroom. Het KiDD-syndroom moet worden behandeld door een huisarts of een alternatieve geneesheer en verschillende specialisten, afhankelijk van de symptomen.
Behandeling en therapie
Omdat de symptomen - afhankelijk van de getroffen persoon - verschillend zijn, kan de therapie moet individueel worden aangepast. De therapie bestaat overwegend uit ergotherapie en fysiotherapie maatregelen Op deze manier is het mogelijk om verkeerde houdings- en coördinatiestoornissen te verminderen. Patiënten worden geholpen om hun evenwicht tijdens dergelijke oefeningen. Soms ligt de focus echter op preventie, zodat diverse klachten - zoals problemen met de cervicale wervelkolom - op volwassen leeftijd niet ontstaan. Farmacologische behandelingen zijn mogelijk, maar mogen alleen worden gebruikt als dat nodig is. Bijvoorbeeld, leren en aandachtsstoornissen en depressieve episodes, die mogelijk zijn in het verdere verloop van de ziekte, kunnen worden voorkomen of verbeterd. Of en in hoeverre een dergelijke behandeling daadwerkelijk nodig is, wordt beslist door de behandelende arts. Pijnstillers worden niet aanbevolen. Psychologische therapie, voornamelijk door een kinderpsycholoog, is aan te raden. Ouders van kinderen die aan het KiDD-syndroom lijden, dienen zich vooral tot alternatieve artsen te wenden.
Vooruitzichten en prognose
Het is erg moeilijk om een prognose te maken bij het KiDD-syndroom. Afhankelijk van het oordeel van de deskundige vindt er een diagnose plaats, die niet altijd in overeenstemming is met de resultaten en opvattingen van wetenschap en medische professionals. Om deze reden blijkt de behandeling van de getroffen persoon en het vooruitzicht om de symptomen te verlichten buitengewoon moeilijk. Door het gebruik van verschillende behandelmethoden melden veel patiënten een verlichting van de bestaande symptomen. Aangezien het syndroom wordt gekenmerkt door een veelheid aan aandoeningen, is er toch geen sprake van praten van herstel of genezing. Het verbeteren van de kwaliteit van leven door de beperkingen staat bepalend op de voorgrond. De getroffenen en hun familieleden kunnen uiteindelijk alleen individueel rapporteren of er positieve veranderingen zichtbaar zijn. De gebruikte therapie-opties zijn uitgebreid en worden bepaald naar het oordeel van de alternatieve arts en de familieleden. Afhankelijk van de huidige bevindingen vindt er vaak een verandering van verschillende methoden plaats. Een slechte houding en coördinatiestoornissen worden bij de meeste patiënten behandeld met fysiotherapeutische benaderingen. Als de oefeningen vroeg in het leven van de patiënt beginnen, worden vaak positieve langetermijnontwikkelingen gedocumenteerd. In sommige gevallen worden chirurgische ingrepen uitgevoerd. Deze worden altijd in verband gebracht met risico's en bijwerkingen. Als er geen verdere complicaties optreden, melden patiënten vaak een optimalisatie van bewegingsmogelijkheden.
het voorkomen
preventieve maatregelen zijn, vanwege het feit dat er tot dusverre geen bekende oorzaak is, soms zelfs de doktoren niet zeker weten of het KiDD-syndroom überhaupt een ziekte is, onbekend. Het is belangrijk op te merken dat - zelfs als orthodoxe artsen het KiDD-syndroom niet als een ziekte beschouwen - divers zijn maatregelen worden niettemin genomen om de symptomen te verbeteren.
Follow-up
Voor degene met het KiDD-syndroom zijn in de regel geen bijzondere maatregelen en mogelijkheden voor nazorg beschikbaar, zodat bij deze ziekte in eerste instantie een arts geraadpleegd dient te worden. Een vroege diagnose heeft doorgaans een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kan ook verdere complicaties of andere klachten voorkomen. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van de ziekte, zodat de getroffen persoon idealiter bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte contact opneemt met een arts. Lijders aan het KiDD-syndroom vertrouwen meestal op de maatregelen van fysiotherapie en fysiotherapie Veel van de oefeningen kunnen soms bij de patiënt thuis worden uitgevoerd, wat de genezing enigszins kan versnellen. Evenzo is de permanente ondersteuning en zorg van de getroffen persoon door hun eigen ouders en door andere familieleden erg belangrijk. Ook hier zijn intensieve en liefdevolle gesprekken nodig, omdat dit psychische klachten en andere depressies kan voorkomen. In de meeste gevallen vermindert het KiDD-syndroom de levensverwachting van de getroffen persoon niet. Contact met andere patiënten met het KiDD-syndroom kan ook erg nuttig zijn, aangezien dit vaak leidt tot informatie-uitwisseling.
Dit is wat u zelf kunt doen
Als aangeboren ziekte is het KiDD-syndroom niet te genezen. Het gaat echter gepaard met symptomen die in het dagelijks leven kunnen worden tegengegaan in de vorm van zelfhulp. Patiënten hebben bijvoorbeeld vaak last van hoofdpijn. Een koele omgeving, goed geventileerde ruimtes en duisternis kunnen verlichting bieden. Bovendien gaat het KiDD-syndroom vaak gepaard met bewegingsbeperkingen. Daarom zijn routinematige bewegingsoefeningen belangrijk. Naast het op peil houden van motorische vaardigheden, kan lichaamsbeweging ook een positief effect hebben op de psyche en psychosomatische symptomen die vaak gepaard gaan met chronische ziekten. Concentratie oefeningen maken ook deel uit van de dagelijkse hulp voor getroffenen. In de loop van de ziekte neemt het concentratievermogen af. De oefeningen helpen patiënten zich te concentreren en zich te oriënteren in het dagelijks leven. Het KiDD-syndroom heeft voornamelijk invloed op de psyche van de patiënt. Voor familieleden en vrienden moet de focus bij de dagelijkse hulp daarom liggen op motivatie en stabilisatie van de persoonlijkheid. Bovenal moeten sociale verbindingen worden onderhouden, aangezien de getroffenen de neiging hebben zichzelf te isoleren. Ten slotte maken dieetveranderingen deel uit van de therapie. Deze kunnen in het dagelijks leven worden geïntegreerd. Afhankelijk van de symptomen, cafeïne moet bijvoorbeeld worden vermeden. Een gebalanceerd dieet is ook belangrijk in andere opzichten.
