Wat zijn de levensverwachtingen met aortaklepstenose? | Aortaklepstenose

Wat zijn de levensverwachtingen met aortaklepstenose?

Aortaklep stenose is vaak een toevallige bevinding, aangezien de hart- past zich aan en zelfs in ernstige gevallen is het mogelijk dat er geen of slechts geringe symptomen optreden. Het is mogelijk dat de klepvernauwing in de loop van de jaren maar heel weinig of helemaal niet zal toenemen. Om deze reden moet de levensverwachting van een zieke patiënt altijd individueel worden bekeken.

Men kan echter uitspraken doen over de gemiddelde levensverwachting als de symptomen onbehandeld blijven. Als angina borstspier (borst benauwdheid) optreedt, zou dit ongeveer 5 jaar zijn. Syncope (kortstondig bewustzijnsverlies) vermindert de gemiddelde levensverwachting tot ca. 3 jaar en in het geval van hart- falen met congestie van de longen tot longoedeem, gemiddeld 2 jaar te verwachten indien onbehandeld. Over het algemeen geldt dat hoe eerder men met de behandeling begint, hoe minder schade wordt toegebracht aan de hart- en hoe beter de levensverwachting.

Diagnose

Omdat de symptomen van aortaklep stenose komt vaak voor in de late stadia van de ziekte, de diagnose van aortaklepstenose wordt ook vaak relatief laat gemaakt. Naast het ondervragen van de patiënt (anamnese) en fysiek onderzoek, kan de behandelende arts luisteren naar het hart met een stethoscoop om een ​​diagnose te stellen. Tijdens dit proces veranderen stroomveranderingen die aangeven aortaklep zogenaamde stenose hartgeruisen, kan vaak worden gehoord.

De beste manier om een ​​diagnose te stellen aortaklepstenose is door middel van beeldvormende technieken. Vooral het examen met een ultrageluid machine wordt vaak gebruikt om de ziekte te diagnosticeren. In dit geval spreekt men ook van echocardiografie.

Ook relevant zijn ECG-onderzoeken en röntgenfoto's, waarmee de gevolgen hiervan kunnen worden aangetoond aortaklepstenose. Het hart ultrageluid onderzoek wordt door artsen aangeduid als echocardiografie, cardiale echo of vaak afgekort "echo" en is de zogenaamde gouden standaard als het gaat om het diagnosticeren van aortaklepstenose. De gouden standaard houdt in dat een onderzoek over het algemeen als de beste diagnostische procedure voor de ziekte in kwestie wordt beschouwd en dat alle andere procedures ertegen moeten worden afgemeten.

Deze ultrageluid onderzoek van het hart kan het hart en de hartkleppen zichtbaar door de slokdarm of van buitenaf door de borst en helpt zo om een ​​betrouwbare diagnose van de ziekte te stellen. De zogenaamde "slik-echo" (transoesofageale echocardiografieTEE), die wordt uitgevoerd via de slokdarm met behulp van een flexibele buis, wordt meestal uitgevoerd onder lichte verdoving. De diameter van de klep kan worden gemeten op de monitor van het apparaat.

Als de aortaklep wordt versmald, wordt de diameter aanzienlijk verkleind. Het is ook mogelijk om de dikte van de spier van de linker hartkamer, die vaak enorm vergroot wordt bij aortaklepstenose. Tijdens de fysiek onderzoekluistert de arts naast andere maatregelen naar het hart.

Aortaklepstenose valt vaak op door een karakteristiek hartgeruis, dat wordt veroorzaakt door de bestaande vernauwing in het gebied van de klep. Dit hartgeruis wordt beschreven als een spoelvormige mesosystolische stof, die bijzonder goed te horen is tussen de tweede en derde ribben. Spilvormig betekent dat de toon zacht begint, dan luider wordt en tegen het einde weer zachter, dwz als de vorm van een spil.

Mesosytolisch betekent dat het geluid halverwege begint de systole, dwz in de fase waarin de hartkamers samentrekken en de bloed wordt in de circulatie gepompt. In sommige gevallen is een klikgeluid hoorbaar voordat het eigenlijke hartruis begint (uitwerpklik). De classificatie van aortaklepstenose in mate van ernst wordt anders behandeld.

De onderstaande classificatie is de meest voorkomende in Duitsland. De gradatie van aortaklepstenose varieert van mild tot matig tot ernstig en kritiek. Om onderscheid te maken tussen deze ernstgraden worden in het algemeen drie criteria gehanteerd.

Het eerste criterium is de zogenaamde gemiddelde systolische drukgradiënt. Omdat de vernauwing van de aortaklep de overgang van de linker hartkamer in de aortais de druk die wordt gegenereerd in het ventrikel en in de aorta achter de aortaklep niet hetzelfde. Hoe hoger de stenose, hoe hoger de drukgradiënt.

Like bloed druk, wordt de drukgradiënt weergegeven in de eenheid mmHg. Terwijl een milde stenose een drukgradiënt heeft van maximaal 25 mmHg, ligt dit tussen 25 en 40 mmHg voor een matige stenose. Een ernstige stenose wordt als een ernstige stenose beschouwd als de drukgradiënt hoger is dan 40 mmHg.

Er is sprake van een kritische aortaklepstenose als de drukgradiënt hoger is dan 70 mmHg. Het tweede criterium dat wordt gebruikt voor de schaalverdeling van aortaklepstenose is het gemeten klepopeningsgebied (). Dit wordt meestal gemeten door middel van een cardiale echo en wordt weergegeven in de eenheid "cm2".

Hoe kleiner het klepopeningsgebied, hoe hoger de mate van aortaklepstenose. Terwijl een klepopening van meer dan 1.5 cm2 een milde stenose wordt genoemd, ligt de oppervlakte van een matige stenose tussen 1 en 1.5 cm2. Een klepopening van minder dan 1.0 cm2 wordt een ernstige stenose genoemd.

Een zeer kritische aortaklepstenose is aanwezig als het klepopeningsgebied kleiner is dan 0.6 cm2. Het derde criterium om de ernst van de stenose te beoordelen, zijn de symptomen van de patiënt. Hoewel een milde aortaklepstenose altijd gepaard gaat met geen symptomen en een matige stenose meestal ook asymptomatisch is, gaat ernstige aortaklepstenose meestal gepaard met de typische symptomen van de ziekte. Een zeer kritische stenose vertoont bijna altijd symptomen. (zie hierboven)