Integratie is een substap van perceptuele verwerking en geeft mensen een zinvol beeld van hun omgeving. Sensorische integratie omvat verschillende sensorische systemen en verschillende sensorische kwaliteiten. Bij integratiestoornissen wordt de integratie verstoord door een gebrek aan neuronale binding.
Wat is inburgeren?
Integratie is een substap van perceptuele verwerking en geeft mensen een zinvol beeld van hun omgeving. Met behulp van zijn zintuigen neemt een persoon de wereld waar. Een externe stimulus treft speciale sensorische cellen, die de informatie naar de hersenen via de spinal cord Wat een persoon herkent en waarneemt van alle prikkels in de omgeving, wordt niet bepaald in de sensorische processen, maar alleen met de herkenningsprocessen in de hersenen De herkenning van een stimulus is een van de laatste elementen in de waarnemingsketen. Op de weg tussen sensatie en herkenning zijn er veel perceptuele substappen. Een daarvan is sensorische integratie. Deze medische term verwijst naar de interactie van verschillende sensorische systemen en sensorische kwaliteiten. Alleen door deze gecoördineerde integratie is de mens in staat om waarnemingen als een situatie te herkennen en te interpreteren. De sensorische integratie van vestibulaire stimuli en diepe sensorische stimuli geeft bijvoorbeeld informatie over iemands positie in de ruimte en invloeden evenwicht. Het vakgebied van proprioceptie leunt in het bijzonder sterk op sensorische integratie, maar de integratieve substap van waarneming is in verschillende mate van toepassing op alle sensorische systemen. Het doel van alle sensorische integratie is een gepaste betrokkenheid bij de omgeving, mogelijk gemaakt door geordende verwerkingspaden van de individuele sensorische systemen. Zonder sensorische integratie zijn mensen niet in staat om doelgerichte of geplande acties te ondernemen als reactie op prikkels uit de omgeving. Het is de integratie van individuele zintuiglijke waarnemingen die het beeld van een situatie schept en daarmee de mogelijkheid van situationele reacties.
Functie en taak
Integratie creëert een volgorde van alle tijdelijk werkende zintuiglijke indrukken en komt daarmee overeen met het gebruik van prikkels als een situationeel totaalbeeld. Dankzij proprioceptieInformatie over de eigen lichaamstoestand en houding of beweging bereikt bijvoorbeeld constant de mens hersenen Deze interoceptieve waarneming wordt door de hersenen geïntegreerd met de exteroceptieve waarneming van prikkels uit de omgeving, bijvoorbeeld met die van het gezichtsvermogen of het gehoor. Exteroception informeert de mens permanent over de condities van zijn omgeving. Alleen door sensorische integratie leggen de hersenen relaties tussen de stimuli en correleren zo bijvoorbeeld exteroceptieve met interoceptieve informatie. Een voorbeeld hiervan is de waarneming van de zwaartekracht, die wordt geïntegreerd met de bewegingen van het eigen lichaam en zo in relatie wordt gebracht met de grond. Op deze manier kan een persoon adequaat reageren op zijn omgeving en de prikkels van zijn lichaam. De prikkels stromen als sensaties op een optimaal georganiseerde manier naar de hersenen, zodat de mens uit de individuele sensaties algemene percepties kan vormen. Hij kan zijn gedrag aanpassen aan deze algemene percepties. Alleen mensen met georganiseerde percepties kunnen op de juiste manier in de omgeving bewegen, alle stimuli met succes verwerken of de kracht en omvang van hun bewegingen op de juiste manier coördineren. Het vermogen om te integreren heeft dus invloed op bijvoorbeeld het lichaamsbewustzijn. Integratie vereist en tegelijkertijd voorwaarden voor een voldoende vermogen om te concentreren en te handelen. Dankzij integratie zorgt een zwaartekrachtprikkel op bijvoorbeeld het vestibulaire systeem van het binnenoor voor een voorziening van proprioceptieve spieractiviteit. Evenzo stimuleren vestibulaire stimuli dankzij integratie verschillende receptoren in de boogvormige banen van het menselijk oor, wat resulteert in een posturale aanpassing die voorkomt dat mensen vallen. Zintuiglijke integratie is ook een belangrijk proces in verband met het zien en voelen. Schriftelijk, bijvoorbeeld dankzij integratie, bestuurt het gezichtsvermogen de hand door zijn waarnemingen te integreren met de tactiele aanrakingsstimuli van de hand. huid receptoren en de proprioceptieve dieptegevoelige stimuli van de gewrichts-, spier- en peesreceptoren.
Ziekten en aandoeningen
Sensorische integratiestoornis staat bekend als een verstoorde interactie van individuele sensorische modaliteiten. Als vestibulaire stimuli bijvoorbeeld geen posturale aanpassing veroorzaken, is de integratie in het vestibulaire systeem verstoord. Patiënten met deze aandoening hebben vaak last van een lage basisspierspanning, zodat een bewuste inspanning vereist is om de houdingsstabiliteit te behouden. Omdat ze bewust aandacht moeten besteden aan de handeling, missen ze deze aandacht voor andere handelingen. Patiënten met sensorische integratiestoornissen lijken soms een aandachtstekortstoornis te hebben. In tegenstelling tot aandachtstekortstoornis is de reden voor hun rusteloosheid echter niet een algemeen gebrek aan aandacht. In plaats daarvan wordt de rusteloosheid veroorzaakt door hypotonie van de slijmvlies, die de aandacht volledig absorbeert en concentratie van de getroffen persoon. Andere integratiestoornissen manifesteren zich als tactiele of proprioceptieve hypogevoeligheid, wat kan resulteren in een gebrek aan bewegingsplanning en zich vaak manifesteert als onhandigheid. Ook mogelijk zijn tactiele en vestibulaire overgevoeligheden, die meestal het gevolg zijn van onvoldoende stimulusmodulatie door de centrale zenuwstelsel Getroffen personen vertonen vaak tactiele defensiviteit om aan te raken. Alle sensorische integratiestoornissen zijn fysiologische disfuncties van de hersenen die worden veroorzaakt door onvoldoende koppeling van neuronen of hersenstructuren. Deels bestaan ze vanaf de geboorte, deels verloopt de integratie slecht door onvoldoende fysieke bewegingen - vooral in jeugd Dit is nog een reden waarom fysiek spel enorm belangrijk is. Soms neurologische aandoeningen zoals multiple sclerose of beroertes verstoren ook de sensorisch-integratieve functie in de perceptuele keten. Dergelijke integratiestoornissen die worden veroorzaakt door morfologische hersenveranderingen worden in technisch taalgebruik echter geen sensorische integratiestoornissen genoemd. Bestaande integratiestoornissen kunnen worden verzacht door middel van sensorische integratie therapie, hoewel niet volledig geëlimineerd. Voor disfunctionele integratie na morfologische hersenveranderingen in de context van neurologische aandoeningen geldt een veel slechtere prognose. Vaak is de verminderde integratie onomkeerbaar na de vernietiging van hersenweefsel en zenuwweefsel.
