Diagnose
Pijn wordt gediagnosticeerd op basis van een nader gesprek met de patiënt. De eenvoudigste manier om een schildklierdisfunctie te diagnosticeren, is door een bloed monster. De activiteit van de schildklier hormonen kan worden gedetecteerd in de bloed.
Deze worden T3 en T4 of gratis T3 en T4 (fT3, fT4) genoemd. Alleen de fT4-waarde is zinvol. Het wordt verlaagd bij alle vormen van hypofunctie.
Om de onderliggende oorzaak van hypofunctie direct te onderzoeken, wordt ook een ander hormoon bepaald. Dit heet TSH (schildklierstimulerend hormoon of thyrotropine). Het is verhoogd in gevallen van langdurig bestaan hypothyreoïdie, evenals in gevallen van hypothyreoïdie waarvan het probleem ligt in de schildklier zelf (bijv. functieverlies bij de ziekte van Hashimoto; primair hypothyreoïdie).
TSH wordt verminderd in processen die onderhevig zijn aan disfunctie in de hersenen. De getroffen gebieden van de hersenen de hypofyse en hypothalamus. Het zijn de hormoonproductielocaties van de hersenen.
Behandeling Therapie
De behandeling is eenvoudig - de ontbrekende hormonen worden van buitenaf aangevoerd. Afhankelijk van of en hoeveel restfunctie de schildklier nog steeds heeft, wordt de dosering aangepast. De dosering wordt levenslang ingenomen.
Naam van het preparaat is L-thyroxine, wat overeenkomt met de T4 van het lichaam. Regelmatig (halfjaarlijks) dient gecontroleerd te worden of de medicatie correct is aangepast. Dit wordt gedaan door te bepalen TSH in de bloed.
Duur en prognose
Met goede medewerking van de patiënt en regelmatige controles hebben de patiënten geen of weinig nadelen in het leven en volksgezondheid. Complicaties ontstaan door verhoogde of verminderde inname van L-thyroxine. Bij oudere of verstandelijk gehandicapte mensen dient de juiste inname van tabletten daarom gecontroleerd te worden.
