Insuline resistentie is een aandoening bij suiker metabolisme. De alvleesklier moet meer produceren insuline omdat het slechter wordt opgenomen door de cellen en ze als het ware 'resistent' zijn.
Wat is insulineresistentie?
Insuline weerstand is gerelateerd aan suikerziekte Het is ook bekend als prediabetes. Diabetes speelt een steeds belangrijkere rol in geïndustrialiseerde landen. Er wordt veel verantwoordelijkheid aan toegekend dieet, inclusief een gebrek aan lichaamsbeweging. Insuline-resistentie vormt het voortraject van suikerziekte Er is steeds meer insuline nodig om dezelfde hoeveelheid te verwerken suiker in het lichaam. De alvleesklier kan behouden bloed suiker niveaus normaal voor jaren, maar de insulinespiegels zijn al verhoogd. Wanneer de alvleesklier na jarenlange overbelasting niet meer kan compenseren, ontstaat diabetes. Permanent te zwaar bevordert insuline-resistentie Lichaamsvet in de buikstreek zou van bijzonder belang zijn.
Oorzaken
De hoofdoorzaak van insuline-resistentie is te wijten aan een dieet rijk aan suiker en vet in combinatie met te weinig lichaamsbeweging. Gemakkelijk koolhydraten zoals tafelsuiker en witte bloem veroorzaken bloed glucose niveaus snel stijgen. De alvleesklier probeert het te reguleren bloed suikerniveau terug in het normale bereik. De constante inname van enkelvoudige suikers maakt het lichaam ongevoelig voor insuline, waardoor dit het begin is van een vicieuze cirkel. Opgeslagen vetten leiden tot vrij vetzuur stijgt, die op hun beurt weer stimuleren lever om meer suiker te produceren. Deze suiker is moeilijker af te breken voor de spieren. De oorzaak is dus niet alleen de suikerinname, maar wordt significant bevorderd door te veel en slechte vetten. Sinds beweging brandwonden suiker en vetten leidt een gebrek aan beweging er verder toe dat het lichaam slechter met de stoffen kan werken en / of een veel hogere belasting van de stofwisseling het gevolg is. Obesitas veroorzaakt door overmatige calorie-inname in de vorm van enkelvoudige suikers in combinatie met weinig of geen lichaamsbeweging vormt dus de belangrijkste pijler van insulineresistentie. Ondergeschikte factoren zijn roken en permanent spanning - het lichaam reageert met “stressbeheersing”. Het probeert dit te doen door meer te produceren adrenaline, en maakt daarbij ook meer suiker beschikbaar om ‘ontsnapping’ mogelijk te maken. Met bovengenoemde factoren neemt de kans op het ontwikkelen van insulineresistentie vele malen toe.
Symptomen, klachten en tekenen
In eerste instantie veroorzaakt insulineresistentie vaak geen specifieke symptomen. Om deze reden wordt de diagnose vaak pas gesteld als zich ernstige complicaties voordoen. De symptomen lijken op die van diabetes: droge huid, visuele stoornissen en verminderde wond genezen Mogelijke begeleidende symptomen zijn 피로, concentratie aandoeningen en 피로 De fysieke en mentale prestaties zijn verminderd en patiënten hebben vaak moeite met concentreren. Als de spieren betrokken zijn, kan insulineresistentie zowel disfunctie van de spieren als uitgesproken spierzwakte veroorzaken. Bovendien kan op korte termijn gewichtsverlies optreden, vaak gepaard gaand met deficiëntieverschijnselen. Gewichtstoename kan optreden in de buikstreek. Als gevolg van de high bloed suiker niveau, een sterk gevoel van dorst begint meestal, gevolgd door een verhoogd drang om te plassen Andere tekenen zijn onder meer een verhoogde idl cholesterol niveau en een verlaagd hdl cholesterolgehalte. Dit systemische complex is ook bekend als metabool syndroom en geeft insulineresistentie aan. Uiterlijk is de aandoening meestal niet herkenbaar. Er kunnen echter typische symptomen van de ziekte optreden, zoals gewichtsproblemen, bleek huid en zweten. Op de lange termijn kan onbehandelde insulineresistentie enorme gevolgschade veroorzaken. Beide cardiovasculair systeem en de organen zelf worden aangetast, waarin functionele stoornissen kan optreden als gevolg van het verhoogde bloed glucose niveau.
Diagnose en verloop
De diagnose wordt gesteld door een mondelinge glucose tolerantie test. Voor deze, vastend bloedglucose wordt eerst gemeten en daarna wordt snel een suikerachtige oplossing gedronken. Een verheven vastend bloedglucose kan een eerste indicatie zijn van manifeste insulineresistentie. Na inname van de glucose-oplossing wordt er met bepaalde tussenpozen bloed afgenomen bij de patiënt, nu kijken we naar de bloedglucosewaarden en hoeveel insuline er is afgegeven. Hiervoor is er een vergelijkingswaarde, de zogenaamde HOMA-IR. Dit berekent de verhouding tussen insuline en glucose. Waarden groter dan 2.0 duiden op insulineresistentie, en waarden van 2.5 en hoger worden beschouwd als insulineresistentie. Waarden van 5.0 worden regelmatig gevonden bij type 2 diabetici. Als insulineresistentie onbehandeld blijft, verergert het geleidelijk en leidt uiteindelijk tot diabetes of metabool syndroom met bijbehorende symptomen zoals hypertensie en ernstig zwaarlijvigheid.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen die zonder duidelijke reden plotseling veel aankomen, moeten een arts raadplegen. Als te zwaar or zwaarlijvigheid optreedt, is hulp nodig. Als voldoende beweging of sportactiviteiten niet tot verbetering leiden volksgezondheid of gewichtsverlies, moet een arts worden geraadpleegd. Als er een algemeen gevoel van ziekte, emotionele problemen, malaise of verhoogde prikkelbaarheid is, moeten medische tests worden gestart om de oorzaak vast te stellen. Als er veranderingen zijn in het spierstelsel, een afname van het fysieke prestatievermogen of afwijkingen in het metabolisme, moet een bezoek aan de arts worden gebracht. Bij storingen van de hart- ritme, hoge bloeddruk of aanhoudende hartkloppingen, moet een arts worden geraadpleegd. Om een levensbedreigende te vermijden voorwaarde, examens van de hart- activiteit zijn noodzakelijk. Als er slaapstoornissen optreden zonder de aanwezigheid van anderen volksgezondheid problemen of andere ziekten, als er onregelmatigheden in zitten ademhaling naast een aanzienlijk verlies van welzijn, moet een arts worden geraadpleegd. Huidveranderingen, verkleuring of oneffenheden moeten ook worden onderzocht en behandeld. Bewegingsbeperkingen, mobiliteitsproblemen of problemen bij het omgaan met de eisen van het dagelijks leven zijn indicaties die moeten worden opgevolgd. Een bezoek aan de huisarts is aan te raden zodra de klachten gedurende langere tijd aanhouden, de bestaande klachten toenemen of in intensiteit toenemen.
Behandeling en therapie
Behandeling van insulineresistentie wordt bereikt door langdurige veranderingen in het voedingspatroon. Speciale diëten zijn omstreden, omdat het voor patiënten moeilijk is om ze op de lange termijn vol te houden. Het is beter om de getroffen persoon over te schakelen op een volledig voedsel, maar met een laag vetgehalte dieet met complex koolhydraten zoals volle granen en groenten. Het is niet alleen belangrijk om eenvoudige suikers vele malen te verminderen, maar ook om zuinig te zijn met vetten, vooral dierlijke vetten. De tweede belangrijke behandelingskolom vertegenwoordigt het toelaten van meer beweging. In principe zijn alle doorzettingssporten geschikt. Heel te zwaar Mensen moeten bij beide behandelingsvormen werken aan een gestage gewichtsvermindering en letten op hun dagelijkse calorie-inname. Omdat insulineresistentie ook kan optreden bij mensen met weinig overgewicht, is de eerste prioriteit niet om af te vallen, maar om de algehele stofwisselingssituatie te verbeteren door betere voeding en lichaamsbeweging. Bovendien kan insulineresistentie worden behandeld met medicatie. Metformine, dat zijn actiepunt heeft in de lever en zorgt ervoor dat er minder suiker wordt geproduceerd, wordt hier vooral gebruikt. Dit verlaagt de bloed suiker niveau en verlicht de alvleesklier. Andere drugs omvatten insulinesensibilisatoren, die de gevoeligheid voor insuline in cellen verbeteren, en acarbose, dat een suikeromzettingsproces in de darm remt.
Vooruitzichten en prognose
Er is geen uitzicht op genezing van insulineresistentie. Het is een volksgezondheid stoornis die een lange termijn vereist therapie Naast medische zorg is dit absoluut afhankelijk van de medewerking van de patiënt. Als de richtlijnen worden gevolgd, is een aanzienlijke verbetering van de gezondheid mogelijk. Patiënten kunnen aanzienlijke verlichting van bestaande symptomen bereiken door zowel hun dagelijkse voeding als hun huidige levensstijl te veranderen. Met een evenwichtige en gezonde voedselopname, voldoende beweging en het vermijden van overgewicht is het in veel gevallen mogelijk om in het dagelijks leven symptoomvrij te worden. Hiermee wordt een goede kwaliteit van leven met de ziekte bereikt. Zodra de huidige leefstijl wordt gehandhaafd, kan een toename van de klachten en daarmee een verslechterde prognose worden verwacht. Bovendien bestaat het risico op secundaire ziekten. Bij diabetes ontwikkelt de getroffen persoon bijvoorbeeld een chronische ziekte dat kan verstrekkende gevolgen hebben. Patiënten die zich aan het behandelplan houden en geen symptomen meer hebben, kunnen op elk moment terugvallen. Zodra de gezonde levensstijl niet permanent wordt gehandhaafd, keren de symptomen van insulineresistentie terug. Bovendien neemt het risico op organische schade toe. De lever en alvleesklier lijden aan disfunctie en kunnen leiden tot onherstelbare aandoeningen.
het voorkomen
Insulineresistentie wordt voorkomen door een gezonde levensstijl met veel meerdere suikers, zoals volle granen en peulvruchten, en groenten. Houd daarnaast de inname van enkelvoudige suikers en witte bloem zeer laag en verminder de vetopname. De benodigde vetten moeten grotendeels uit plantaardige oliën bestaan. Veel bewegen draagt bij aan een betere stofwisseling van suikers en dient daarom regelmatig te worden gedaan.
Follow-up
Insulineresistentie is een stoornis van het koolhydraatmetabolisme en kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen zoals diabetes, obesitas, hypertensieen dyslipidemie. Langetermijn Grensverkeer en follow-up is daarom aan te raden, zelfs als de symptomen niet aanwezig zijn. Verschillende onderzoeken tonen aan dat insulineresistentie kan worden vertraagd of volledig kan worden omgekeerd door passende veranderingen in levensstijl. Beweging en sport zijn de belangrijkste elementen bij het opnieuw sensibiliseren van de lichaamscellen voor de eigen insuline van het lichaam. Lichte maar regelmatige lichaamsbeweging door te lopen, zwemmen of andere lichte sporten is voldoende. Verder een dieet gericht op het vermijden van bloed suiker spikes is belangrijk om vroegtijdige alvleesklier te voorkomen 피로 en diabetes. Complex koolhydraten, zoals die in groenten, fruit en volle granen, hebben de voorkeur boven eenvoudige koolhydraten, vooral suiker en witte bloem. Glyx-diëten, die voedingsmiddelen classificeren op basis van hun glycemische index, worden in dit verband aanbevolen. Periodieke vastend helpt ook bij het reguleren van het insulinegehalte en het verminderen van insulineresistentie, aldus verschillende onderzoeken. Omdat patiënten met insulineresistentie een sterk verhoogd risico hebben om diabetes te ontwikkelen, dient de bloedglucose regelmatig door een arts te worden gecontroleerd. Als de bloedglucosespiegels verhoogd zijn, kan medicatie nodig zijn.
Wat u zelf kunt doen
Insulineresistentie is de voorloper van diabetes mellitus Bij deze aandoening is geleidelijk meer insuline nodig om dezelfde hoeveelheid suiker in het lichaam te verwerken. Op een gegeven moment raakt de alvleesklier uiteindelijk overbelast en wordt de getroffen persoon diabetisch. Maar het hoeft niet eens zo ver te komen. Insulineresistentie is een van de aandoeningen waarbij de patiënt zelf veel kan doen om de zijne te verbeteren voorwaarde Diabetes en zijn voorlopers behoren tot de typische beschavingsziekten, die sterk worden beïnvloed door levensstijl. Insulineresistentie wordt bijvoorbeeld toegeschreven aan ernstige obesitas, vooral een hoge concentratie van vet in het midden van het lichaam, en chronisch gebrek aan lichaamsbeweging. Zodra insulineresistentie wordt vastgesteld, moeten mensen met overgewicht eerst hun lichaamsgewicht verminderen. Dit is meestal niet gemakkelijk, daarom moeten patiënten professionele hulp inschakelen. Met de hulp van een voedingsdeskundige kunnen ze de ergste voedingszonden identificeren en elimineren. Dierlijke producten zoals vlees, worst en vette kaas moeten in veel gevallen worden vervangen door gezondere alternatieven. Overschakelen naar een overwegend plantaardig dieet dat rijk is aan vitaminen en vezel is ook een kwestie van motivatie. Naast de voedingsdeskundige kan ook het lidmaatschap van een zelfhulpgroep hier een grote steun zijn. Veel van de getroffenen zijn ook niet in staat om regelmatig te sporten. Lid worden van een sportclub of sportschool is een goede strategie om over jezelf heen te komen en sport regelmatig in het dagelijks leven te integreren.
