De hart- spieren vormen een onderdeel van het hart. Het vervult een belangrijke functie. Bepaalde ziekten kunnen de taak van het spierstelsel beïnvloeden. Ernstige gevolgen treden op bij het optreden van stoornissen en symptomen. Daarom moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen als een ziekte wordt vermoed.
Wat is de hartspier?
Hartmusculatuur is een specifieke spiervorm die alleen voorkomt in het gebied van de hart- Hierin vormt het een groot deel van de muur van de mens hart- De spieren zijn geen vrijwillige spieren. Hoewel deze worden beïnvloed en bewogen door de eigen wil, werkt de hartspier zonder de aandacht van de eigenaar te vereisen. In plaats daarvan zorgt de hartspier daar permanent en zonder noemenswaardige inspanning voor bloed wordt door het lichaam gepompt. De doorslaggevende factor voor deze functie is de contracties De hartspier voert dus vitale taken uit. Zodra het hart niet meer kan pompen bloed voldoende door de aderen, treden ernstige complicaties op. Zo'n voorwaarde wel leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. Tegelijkertijd geeft het aantal hartslagen informatie over die van de patiënt volksgezondheid en fysiek voorwaarde Een hoge polsslag komt bijvoorbeeld veel voor bij bepaalde ziekten. Bovendien wordt de spier tijdens lichamelijke inspanning zwaarder belast. De hartspier zorgt ervoor dat er voldoende is zuurstof bereikt de cellen in elke situatie.
Anatomie en structuur
De hartspier onderscheidt zich van zowel de gladde als de dwarsgestreepte spieren. Tegelijkertijd heeft het echter eigenschappen die in beide voorkomen. De hartspier vertegenwoordigt dus een speciale vorm. De structuur doet denken aan de gestreept spierstelsel gevonden in skeletspieren. De individuele bouwstenen vertegenwoordigen elementen die geleidelijk in omvang worden verkleind. Een groot aantal spiervezels bundelt zich samen om de spier te vormen. De spier is, net als de afzonderlijke vezels, omgeven door een beschermend omhulsel, het membraan. Eiwitten zijn te vinden in de kleinste elementen van de spier. Alleen door het bestaan van eiwitten is het mogelijk dat de spier samentrekt. De eiwitten actine en myosine zijn verantwoordelijk voor contractie. Deze bevinden zich in een specifieke structuur die een dwarsstreep creëert wanneer deze met speciale instrumenten wordt bekeken. Bovendien lijkt het tubuli-systeem op transversale dwarsgestreepte spieren. Dit zijn ruimtes in het cytoplasma waar calcium is opgeslagen. Deze zijn erg belangrijk voor de samentrekking van de spier. Alleen op deze manier kan de spier snel en krachtig samentrekken. De hartspier lijkt echter ook op gladde spieren. Dit wordt duidelijk als we naar de afzonderlijke cellen kijken. In tegenstelling tot dwarsgestreepte spieren heeft elke cel een kern. Skeletspier daarentegen heeft cellen die soms honderden kernen bevatten.
Functie en taken
De hartspier heeft één hoofdfunctie: pompen bloed rond het lichaam, leveren zuurstof naar elke cel. Zonder het werk van de spieren zou het leven niet mogelijk zijn. De contractie vindt plaats op basis van een specifiek impulsgeleidingssysteem. Het betreft met name bepaalde cellen, de gangmaker cellen. Deze kunnen spontaan ontladen en ook in deze vorm in gladde spieren voorkomen. In eerste instantie begint het proces met de primaire gangmaker sinusknoop De taak van de sinusknoop is het voorschrijven van de hartslag Bij een gezond persoon is dit ongeveer 60 tot 80 slagen binnen een minuut. Van de sinusknoop, excitatie bereikt de spieren van de boezems. Deze trekken samen en geven de samentrekking door aan de AV-knooppunt Via verdere tussenstappen, waarbij de contractie vertraagd wordt, bereikt ze uiteindelijk de hartspier van de ventrikels. De excitatie zorgt ervoor dat de ventrikels samentrekken en het bloed laat ontsnappen. Elke hartslag kan dus in twee fasen worden gespreid. In het eerste geval ontspannen de hartspieren van de kamers zich, waardoor bloed de holtes kan binnendringen. Dit wordt gevolgd door de tweede fase, waarin de spieren zich spannen. Er ontstaat een hoge druk, die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het pompen van bloed in de slagaders. De twee fasen worden genoemd diastole en systole. met bestaande fluctuaties in bloeddrukheeft de hartspier het vermogen om zijn activiteit zelfstandig aan de overeenkomstige omstandigheden aan te passen. Pas later worden verdere processen noodzakelijk.
Ziekten en kwalen
Wanneer de functie van de hartspier wordt beperkt door aandoeningen, lopen de getroffen personen het risico hun leven te verliezen. Stoornissen kunnen worden onderverdeeld in elektrische of mechanische vormen. Een mix van subtypen is ook mogelijk. Een mechanische aandoening wordt gedefinieerd als een verandering in de grootte van het hart. Als gevolg hiervan is er ongemak in het pompproces. Bij elektrische klachten gaat het om een storing in de geleiding van impulsen. Ziekten van de hartspier zorgen er meestal voor dat de spier in omvang toeneemt. Er worden nog meer onderscheidingen gemaakt. Verdikking van de hartspier is bijvoorbeeld vaak het gevolg van overmatig bloeddruk. Dientengevolge, de linker hartkamer wordt gedwongen om harder te werken om een druk te handhaven die hoog genoeg is om het bloed in de slagaders te laten stromen. Als gevolg van dit gedrag past de hartspier zich aan, waardoor er meer cellen worden aangemaakt. Op een bepaald niveau kan de spier echter niet meer van bloed worden voorzien. Als het teveel in dikte is toegenomen, is de functie van de spier beperkt. Dit resulteert in hartinsufficiëntie Tegelijkertijd is het risico op een hartaanval stijgt als gevolg van een gebrek aan zuurstof levering aan bepaalde spieren. Door bepaalde factoren kan de hartspier ontstoken of versleten raken. Een infectie wordt vaak veroorzaakt door bacteriën, Maar drugs, alcohol, griep virussen, schimmels en parasieten kunnen ook verantwoordelijk zijn voor de symptomen. Het verloop van de ziekte hangt voornamelijk af van de ernst van de ziekte ontsteking.
