Voetpijn wordt onmiddellijk gezien als bewegingsbeperking. Als het normale rolproces over de grote teen niet mogelijk is zonder pijn op de lange termijn zal een artrose zoals hallux rigidus kan de oorzaak zijn. Deze ziekte treft niet alleen oudere mensen.
Wat is hallux rigidus?
Hallux Rigidus is de term die wordt gebruikt om te beschrijven osteoartritis van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen. De ziekte verschijnt voor het eerst met pijn en een duidelijk zichtbare omtreksuitzetting bij de bal van de voet en kan geleidelijk leiden tot verstijving van het gewricht. Kenmerkend is de beperkte beweging van de grote teen. Hallux Rigidus verschijnt meestal maar op één voet en komt voor ongeacht de leeftijd, maar vaker bij mannen dan bij vrouwen. Afhankelijk van de ernst van de ziekte is hallux rigidus verdeeld in vier fasen, die worden weergegeven door een toename van pijn en beperkte beweging.
Oorzaken
Een oorzaak voor het optreden van hallux rigidus is meestal niet te vinden. Een erfelijke aanleg en kleine verwondingen aan de metatarsofalangeale gewricht kan een mogelijke oorzaak zijn. Evenzo kan onjuiste belasting of overbelasting een rol spelen. Bij patiënten met jichthallux rigidus komt vaker voor doordat de longitudinale boog van de voet is afgeplat en de voet daardoor naar binnen wordt gebogen. Dit resulteert in een onjuiste belasting van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen en dus hallux rigidus.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van hallux rigidus is pijn in het gebied van de grote teen. Deze zijn meestal permanent, maar kunnen bij bepaalde aandoeningen ernstiger worden spanning en beweging. In dit geval kan de grote teen alleen bij hevige pijn naar boven worden bewogen. Bij gevorderde hallux rigidus kan het gewricht ook volledig geblokkeerd zijn. Het is wellicht mogelijk om stukjes te horen kraakbeen en botten die tegen elkaar wrijven wanneer het gewricht wordt bewogen. Meestal kan zwelling worden opgemerkt, evenals soms roodheid. Vooral bij beginnende hallux rigidus kunnen de korte spieren van de voet zichtbaar trillen. Botachtige extensies vormen zich vaak op het dorsale gedeelte van de voet boven de grote teen. Deze zijn meestal erg gevoelig voor druk. Bij het stappen met de aangedane voet treedt pijn op. Om deze reden verandert ook de voetpositie steeds meer. De voet wordt niet goed gerold tijdens het lopen. De getroffen persoon raakt de buitenrand van de voet aan, waardoor er ook eelt kan ontstaan ​​in de getroffen gebieden. Na enige tijd wordt het gewricht steeds stugger. Bovendien merken patiënten met hallux rigidus vaak een gebrek aan ruimte in de schoen. De klachten nemen toe bij lage temperaturen. In de regel wordt slechts één voet aangetast door hallux rigidus.
Diagnose en progressie
De arts kan hallux rigidus diagnosticeren op basis van een onderzoek en die van de patiënt medische geschiedenis. Er worden röntgenfoto's gemaakt om de ernst van de voorwaarde. Bij 1e graads hallux rigidus wordt het bewegingsbereik van de grote teen met 20 tot 50 procent verminderd, en pijn is soms al duidelijk tijdens inspanning. In de 2e graad is het vermogen om te bewegen verminderd tot 75 procent met ernstige pijn. De gewrichtsruimte wordt verkleind weergegeven op de Röntgenstraal. De 3e graad kenmerkt zich door een verdere bewegingsbeperking, waardoor de grote teen niet meer naar boven bewogen kan worden. Patiënten lijden constant aan pijn, die erger wordt tijdens het lopen. De gezamenlijke ruimte is bijna onbestaande. Bij 4e graads hallux rigidus is er volledige immobiliteit van het metatarsofalangeale gewricht. De pijn is erg hevig en neemt toe als de voet wordt belast. In de ergste vorm van hallux ridigus, de röntgenstraal toont geen bestaande gezamenlijke ruimte.
Complicaties
Hallux rigidus veroorzaakt ernstige pijn in de voet in de meeste gevallen. Door deze pijn zijn er voornamelijk bewegingsbeperkingen. Gewoon lopendlopen en staan ​​is meestal niet meer mogelijk. Evenzo zijn sportactiviteiten niet langer haalbaar voor de getroffen persoon. De bewegingsbeperkingen en de blijvende pijn vaak leiden naar Depressie en andere psychische klachten. Onder bepaalde omstandigheden kan zich ook bij de patiënt prikkelbaarheid of agressiviteit ontwikkelen. De voet wordt door hallux rigidus verkeerd belast, waardoor de klachten meestal alleen toenemen als er geen behandeling wordt gegeven. De patiënt wordt door de ziekte in zijn dagelijks leven ernstig beperkt en kan diverse activiteiten niet meer zonder meer uitvoeren. Dit resulteert in een sterke vermindering van de kwaliteit van leven. De behandeling van hallux rigidus niet leiden tot verdere complicaties. Het vindt plaats met behulp van medicatie of chirurgische ingrepen en leidt in de meeste gevallen tot een positief beloop van de ziekte. In sommige gevallen moet een deel van de grote teen worden verwijderd. De levensverwachting wordt niet beïnvloed door hallux rigidus.
Wanneer moet je naar een dokter?
Aangezien er door hallux rigidus ernstige pijn is, is onderzoek en behandeling door een arts onvermijdelijk. Op deze manier kunnen verdere complicaties worden vermeden. In de regel moet de arts worden geraadpleegd voor hallux rigidus wanneer er vanwege de ziekte ernstige beperkingen aan de grote teen zijn. In dit geval doet de teen pijn en kan de pijn zelf zich ook over de hele voet verspreiden. Hallux rigidus veroorzaakt ook een onjuiste belasting van de voet, waardoor de getroffen persoon vaak een verkeerde houding of een beschermende houding moet aannemen. Mank lopen of hinken kan ook wijzen op de ziekte. Indien de klachten niet door een ongeval verklaard kunnen worden en over een langere periode optreden, is een bezoek aan een arts zeker aan te raden. Diagnose en behandeling van hallux rigidus kan worden gedaan door een orthopedist of huisarts. In de regel worden de symptomen goed verlicht met behulp van inlegzolen. Er treden geen bijzondere complicaties op.
Behandeling en therapie
Afhankelijk van het stadium van hallux rigidus ontstaan ​​verschillende behandelingsopties. Voor 1e en 2e graad artritisstaan ​​conservatieve behandelingen centraal. Ze zijn ontworpen om pijn en zwelling te verlichten en stress te verminderen op het gewricht. Deze omvatten ontstekingsremmende medicijnen en schoeninzetstukken. Fysiotherapie oefeningen kunnen de gewrichtsmobiliteit helpen verbeteren. Dit keert de slijtage van het gewricht echter niet ongedaan. Bovendien moeten patiënten strakke schoenen vermijden. Schoeisel met veel ruimte voor de tenen en de bal van de voet is ook geschikt voor orthopedische inlegzolen. Tot 2e graads hallux rigidus kan ook chirurgische verwijdering van de botuitsteeksels worden uitgevoerd. Cheilectomie is bedoeld om het bewegingsbereik te herstellen. De keuze van de juiste chirurgische procedure hangt af van de leeftijd en het activiteitenniveau van de patiënt. Bij jongere patiënten is artrodese vaak de voorkeursoperatie. Hier wordt het basisgewricht verstijfd. Pijnloos rollen is dan weer mogelijk, doordat de beweeglijkheid in het eindgewricht van de teen behouden blijft. Keller-Brandes-operatie wordt voornamelijk uitgevoerd bij oudere patiënten omdat een deel van de proximale falanx van de grote teen wordt verwijderd, waardoor deze wordt verkort. Het gebruik van een gewrichtsprothese is ook mogelijk bij hallux rigidus. De duurzaamheid en het draagvermogen van deze prothesen zijn echter beperkt, waardoor vervanging noodzakelijk is.
Vooruitzichten en prognose
Zolang de verstijving van de grote teen zich in de beginfase bevindt, is er een goede kans op herstel. Dan hoeft u niet geopereerd te worden. Er zijn talrijke conventionele behandelingsmethoden beschikbaar. Deze omvatten het nemen van lichaamsopbouwende stoffen, ontstekingsremmend drugs, orthopedische schoeninzetstukken en bijvoorbeeld fysiotherapie. De situatie is anders in gevallen van ernstige progressie van de ziekte. Dan is staan ​​en lopen alleen mogelijk met pijn. Lange afstanden kunnen niet meer worden afgelegd. In dit geval is een operatie de enige optie. Dit gaat gepaard met vergelijkbare risico's als andere operaties. De getroffenen kunnen ook helpen om de hallux rigidus te voorkomen voorwaarde van verslechtering. Vooral in de vroege fase zijn ze verantwoordelijk voor hun eigen handelen. Dit begint bijvoorbeeld bij het regelmatig dragen van geschikte schoenen. Bij breed en zacht schoeisel vinden de tenen voldoende ruimte en treedt er in de eerste plaats geen pijn op. Consistente trainingssessies op de grote teen voorkomen ook verstijving. Fysiotherapeuten introduceren patiënten met lichaamsbeweging. Dit en ander advies van specialisten en artsen moet worden opgevolgd. Hierdoor wordt een operatie vermeden, waarvan het positieve resultaat niet altijd zeker is.
het voorkomen
Er is geen effectieve preventie voor hallux rigidus. Niet correct spanning en overbelasting moet worden vermeden door geschikt schoeisel te dragen. Dit geldt vooral voor hardlopers, maar ook voor iedereen wiens werk veel spanning op hun voeten, want hallux rigidus kan op elke leeftijd voorkomen.
Nazorg
In de meeste gevallen van hallux rigidus, heel weinig maatregelen van nazorg zijn beschikbaar voor de patiënt. Bij deze ziekte is allereerst een vroege diagnose erg belangrijk, zodat verdere complicaties of een verergering van de symptomen kunnen worden voorkomen. Een onafhankelijke genezing kan niet plaatsvinden, zodat de getroffen persoon bij de eerste tekenen en symptomen van deze ziekte een arts moet raadplegen. In de meeste gevallen van de ziekte hallux rigidus inlegzolen voor de schoenen worden gebruikt om het ongemak te verlichten. Medicatie kan ook worden gebruikt om te verlichten ontsteking. Bij het innemen is het belangrijk om op de juiste dosering te letten en ook om ze regelmatig in te nemen. In sommige gevallen is chirurgische ingreep echter nodig om de symptomen permanent te verlichten. De getroffen persoon moet na de operatie rusten en zich onthouden van zware of fysieke activiteiten. Als de ziekte pas op oudere leeftijd optreedt, kan een prothese worden gebruikt om het ongemak te bestrijden. Gewoonlijk heeft deze ziekte geen negatieve invloed op de levensverwachting van de getroffen persoon.
Wat u zelf kunt doen
Omdat de pijn vaak erg uitgesproken is in een bestaande hallux rigidus, pijnbeheersing speelt een grote rol in de therapie. Naast pijnstillers kan de getroffen persoon zijn toevlucht nemen tot vrij verkrijgbare pijn zalven. Voetbaden, kompressen en afwisselend warme zitbaden worden ook aanbevolen. Daarnaast is het uitermate belangrijk om het aangetaste gewricht te ontlasten om de ontstekingsreacties te remmen. Lichamelijke inspanning en sport moeten daarom koste wat het kost worden vermeden. In plaats daarvan moet de voet worden verhoogd en, indien nodig, worden gekoeld met behulp van koud packs om de zwelling te verminderen en de pijn te verlichten. Goed passende schoenen zijn ook erg belangrijk voor hallux rigidus. Schoenen mogen nooit te strak zitten. In plaats daarvan moeten ze voldoende ruimte bieden voor de tenen en ballen van de voeten om drukpunten te vermijden. Tegelijkertijd moet te allen tijde voldoende stabiliteit worden gegarandeerd. Ook het dragen van speciale inlegzolen is in veel gevallen noodzakelijk. Hierbij geldt het volgende: Als de arts inlegzolen voorschrijft, moeten deze regelmatig - dus dagelijks - worden gedragen om de kans op een succesvolle behandeling te vergroten. Als fysiotherapie nodig is, moet de patiënt ook hier actief meewerken om ervoor te zorgen dat verbetering snel optreedt.
