Haaruitval door ijzertekort

Introductie

Het menselijk lichaam is afhankelijk van veel sporenelementen. Een van deze sporenelementen is ijzer. Normaal gesproken voorzien we in onze dagelijkse ijzerbehoefte met verschillende soorten voedsel.

Zowel een lage inname als een verlies van ijzer kunnen leiden tot ijzertekort. Deze ijzertekort wordt geassocieerd met een verscheidenheid aan fysieke symptomen, waaronder mogelijk haaruitval. De ijzertekort kan vaak worden verholpen door een verhoogde inname van ijzerhoudende voedingsmiddelen of supplementen.

Waarom leidt ijzertekort tot haaruitval?

IJzer is een van de noodzakelijke componenten die het lichaam nodig heeft bloed vorming. In het geval van ernstig bloed verlies, waarvoor een sterke menstruatie voldoende is, het lichaam veel bloed moet aanvullen en de ijzerbehoefte groter kan zijn dan de inname. Een onevenwichtig dieet kan ook leiden tot een ijzertekort en dus tot vermindering bloed vorming.

Omdat hemoglobine, het rode bloedpigment, nodig is voor het transport van zuurstof, betekent lagere bloedvorming ook minder zuurstof voor alle lichaamscellen. Vooral lichaamscellen in groei en nieuwe vorming hebben een hoge zuurstofbehoefte. Het lichaam heeft een prioriteitenplan welke cellen bijzonder belangrijk zijn en daarom met voorrang zuurstof moeten krijgen.

Sindsdien echter haar is niet essentieel om te overleven, de haarzakje cellen, die nieuwe haarcellen vormen, behoren tot de cellen die als eerste slecht worden voorzien. Als het haar cellen krijgen te weinig zuurstof, schakelen over van de actieve groeifase naar de rustfase en de aangetaste haren vallen uit. Dit effect kan worden omgekeerd met voldoende ijzer in de dieet.

Diagnose

Sinds haaruitval is een veel voorkomend en niet-specifiek symptoom, er zijn veel oorzaken mogelijk. Naast genetische oorzaken worden er veel andere ziekten mee geassocieerd haaruitval. Aanvullende informatie is daarom belangrijk voor de diagnose van ijzertekort.

De arts zal daarom vragen naar andere symptomen, zoals vermoeidheid en concentratiestoornissen en mogelijke verklaringen, zoals een zware menstruatie. De diagnose van ijzertekort kan worden bevestigd door een bloed Test. Interessante waarden hierbij zijn de hemoglobinewaarde, het erytrocytentelling, de vorm van de rode bloedcellen, de serumijzerwaarde en het serum ferritine.

Om de oorzaak op te helderen kan ook een test worden uitgevoerd om de ijzeropname in de darm te controleren. ferritine is de belangrijkste laboratoriumwaarde bij de diagnose van ijzertekort. A verlaagd ferritine waarde is bijna een bewijs van ijzertekort, vooral als tegelijkertijd een afname van hemoglobine wordt gedetecteerd.

Ferritine is een eiwitcomplex dat nodig is voor de opslag van ijzer in het lichaam. Een hoge ferritinewaarde betekent echter niet dat een ijzertekort kan worden uitgesloten. Bij chronische ontstekingen kan het ferritinegehalte stijgen ondanks dat er te weinig ijzer in het lichaam aanwezig is, omdat er grote hoeveelheden ferritine vrijkomen. Meer over het onderwerp: Ferritin