Synoniemen
Engels: ruptuur / letsel van collateraal ligament
- Letsel van de laterale ligamentum collaterale
- Breuk van het buitenste ligament
Definitie buitenband
De buitenste ligament van de knie voeg loopt langs de buitenkant van de kniegewricht van het dij bot tot het kuitbeen. Het is niet gesmolten met de gezamenlijke capsule van de kniegewricht en is ook smaller dan de binnenband van hetzelfde gewricht. Het buitenste ligament is strak wanneer de kniegewricht wordt uitgerekt en naar buiten gedraaid.
Wanneer de knie gestrekt is, dient het samen met de binnenband om het kniegewricht te stabiliseren. Wanneer het kniegewricht gebogen is, beperken de twee ligamenten de buitenrotatie. De buitenste ligament van de knie gewricht behoort tot de zogenaamde collaterale ligamenten en loopt - zoals de naam al doet vermoeden - langs de buitenkant van het kniegewricht.
Het wordt gebruikt voor laterale stabilisatie. Als het gescheurd is, pijn en instabiliteit zijn de belangrijkste gevolgen. De oorzaak is meestal een trauma (rotatie, ontwrichting).
De arts (meestal een orthopedisch chirurg en / of sportarts) heeft een eenvoudige handmatige manier om de stabiliteit van het kniegewricht te testen door het vouwmechanisme te controleren. Preciezere uitspraken kunnen echter alleen worden gedaan door middel van een MRI-onderzoek van de knie. Afhankelijk van de omvang van het letsel (breuk van het buitenste ligament), hangt de therapie af van de omvang van het letsel, dat kan variëren van immobilisatie gedurende enkele dagen tot chirurgie. De prognose is doorgaans goed.
Oorzaken
Het buitenste ligament scheurt meestal alleen als gevolg van een trauma (medische term voor ongeval). Dit kan een knik zijn, een rotatietrauma of een ontwrichting van het kniegewricht, zoals bij skiën of voetballen.
Symptomen
De algemene symptomen van een gescheurd uitwendig ligament zijn onder meer pijn en enige instabiliteit van het kniegewricht. Andere symptomen zijn:
- Pijnlijke bewegingsbeperking
- Drukpijn op de band
- Mogelijke gewrichtseffusie, ook blauwe plekken in het gewricht
- Gevoel van instabiliteit ̈hl
Als er een scheur optreedt in de buitenste ligament van de knie gewricht, dit wordt onmiddellijk geassocieerd met ernstig pijn. Daarnaast is er meestal een drukpijn aan de gescheurde buitenste ligament en kan het kniegewricht niet meer belast worden door pijn, zwelling en laterale instabiliteit.
Om de pijn van een gescheurde buitenste ligament bij het kniegewricht zo snel mogelijk te verminderen, moet het zogenaamde PECH-schema als een onmiddellijke maatregel worden gebruikt. Hier staat de P voor pauze en betekent dat alle fysieke activiteit tijdelijk moet worden gestopt en de getroffenen been moet stil worden gehouden. De E staat voor ijs, het gewonde kniegewricht dient direct gekoeld te worden met een ijspakking, ijsgel of ijsspray.
Dit kan de zwelling en pijn aanzienlijk verminderen. De C staat voor compressie en betekent dat er een extra drukverband of iets dergelijks wordt aangebracht om de zwelling verder te verminderen. De H staat voor hoge ondersteuning.
De Gewonde been moet worden verhoogd om veneuze te bevorderen reflux en zo de zwelling van het kniegewricht verminderen. Daarnaast, pijnstillers zoals ibuprofen kan worden gebruikt om de pijn te behandelen die wordt veroorzaakt door het scheuren van het buitenste ligament. Als dit schema niet wordt gevolgd en het letsel aan het kniegewricht wordt genegeerd, kan het letsel chronisch worden en kunnen instabiliteit en pijn in het kniegewricht aanhouden.
Over het algemeen kan worden gezegd dat het onderzoek van de geblesseerde knie door pijn behoorlijk moeilijk kan zijn. Een breuk van het uitwendige ligament moet ook worden onderscheiden van een verlenging van het uitwendige ligament. De laterale stabiliteitstest dient om de intactheid van de collaterale ligamenten te onderzoeken.
Het kniegewricht wordt geprobeerd zich naar de zijkant te openen in volledige extensie maar ook in 20 graden flexie. Als het binnenste collaterale ligament is gescheurd, kan het kniegewricht naar buiten worden geopend en vice versa. Als het buitenste ligament geblesseerd is, dwz gescheurd, kan het kniegewricht van buitenaf worden “uitgevouwen”.
Om dit te doen, drukt de onderzoeker zijdelings tegen de onderpomp been van buitenaf terwijl de dij is gemaakt. Men kan voelen dat de gewrichtsspleet iets opengaat. Voor een nauwkeurigere diagnose worden MRI-beelden gemaakt in het geval van breuken van de externe ligamenten van het kniegewricht.
Röntgenfoto's maken alleen een beoordeling van de benige betrokkenheid mogelijk, maar kunnen het ligamentletsel niet direct detecteren. Theoretisch gezien een knie endoscopie, de zogenoemde artroscopie, kan ook, maar dit heeft plaatsgemaakt voor het MRI-onderzoek van de knie. Bovendien is het waarschijnlijker dat het wordt gebruikt voor gescheurde kruisbanden, omdat in dit geval ook arthroscopische chirurgie mogelijk is.
Door middel van een knie-MRI kunnen verdere diagnoses, zoals een gescheurde meniscus, gescheurd kruisband, enz. kunnen parallel worden weergegeven. Zeker bij grotere blessures is een MRI van de knie nu bijna altijd nodig.
Om een gescheurde buitenste ligament van het kniegewricht te diagnosticeren, kan een MRI-onderzoek van het kniegewricht nodig zijn. Een MRI-onderzoek (Magnetic Resonance Imaging) is een niet-invasieve beeldvormingsprocedure. Dit betekent dat er voor dit onderzoek geen instrumenten in het lichaam hoeven te worden ingebracht.
Met behulp van een sterk magnetisch veld kunnen organen, weefsels en gewrichten kunnen tijdens een MRI-onderzoek als doorsnedebeelden worden weergegeven en uiteindelijk worden beoordeeld op pathologische veranderingen. Het MRI-onderzoek wordt gekenmerkt door een goed contrast van de weke delen en een hoge resolutie en is daarom zeer geschikt voor het afbeelden van ligamentstructuren en kraakbeen delen van het kniegewricht. Met behulp van een MRI-onderzoek kunnen ook verwondingen aan het kniegewricht, zoals gescheurde ligamenten, worden vastgesteld.
MRI kan ook de betrokkenheid van andere ligamentstructuren detecteren of kraakbeen componenten van het kniegewricht, zoals de meniscus or kruisband. In het geval van breuken van het uitwendige ligament met bijkomend letsel aan delen van het bot, een Röntgenstraal Naast het MRI-onderzoek kan onderzoek nodig zijn, omdat botstructuren hier beter kunnen worden afgebakend. Volgens de huidige onderzoeken is het MRI-onderzoek een onderzoeksprocedure zonder bijwerkingen en in tegenstelling tot Röntgenstraal onderzoek, vereist geen schadelijke röntgenstralen.
Het MRI-onderzoek wordt daarom tegenwoordig gebruikt bij een groot aantal letsels van het bewegingsapparaat. De therapie van de gescheurde ligament hangt af van de omvang van het letsel. Als het ligament alleen gestrekt of overbelast is, is een korte immobilisatie (enkele dagen) van het gewricht voldoende, gevolgd door spieropbouwende training.
Bij een ruptuur (medische term voor scheur) van het buitenste ligament hangt het ervan af of dit letsel complexe bijwerkingen heeft. Als er geen benige betrokkenheid is (dwz als de structuur van de dij en onderbeen bot is ongedeerd) en het kniegewricht instabiel is, wordt ook conservatieve behandeling in de vorm van een spalk gedurende ongeveer 6 weken uitgevoerd. Complexe ligamentbreuken (gescheurde ligament) met benige betrokkenheid en / of instabiliteit van het kniegewricht moet operatief worden behandeld.
De gescheurde ligament wordt opnieuw gefixeerd door middel van een hechtdraad. Bij uitgescheurde botdelen worden deze met schroeven vastgezet. Afhankelijk van de omvang van het letsel, worden conservatieve ingrepen zoals het dragen van een spalk en regelmatige spieropbouwtraining en chirurgische ingrepen overwogen in het geval van een gescheurde uitwendige ligament op de knie.
Chirurgische ingrepen worden zeer zelden gebruikt voor gescheurde buitenste ligamenten. Alleen gecompliceerde breuken van het uitwendige ligament, waarbij extra botdelen gewond raken of die gepaard gaan met aanzienlijke instabiliteit van het kniegewricht, worden operatief behandeld. Naast de omvang van het letsel spelen de leeftijd van de getroffen persoon en andere onderliggende ziekten een belangrijke rol bij de beslissing of het gescheurde uitwendige ligament conservatief of operatief moet worden behandeld.
Tijdens de operatie worden ofwel de gescheurde ligamentdelen weer aan elkaar genaaid of worden de gescheurde ligamentdelen volledig verwijderd en vervangen door een andere gezonde pees, bijvoorbeeld de patellapees. De procedure wordt meestal op een minimaal invasieve manier uitgevoerd als een gewricht endoscopie (artroscopie van het kniegewricht) en de duur van de procedure is maximaal twee uur, afhankelijk van de omvang van het letsel. In de regel worden chirurgische ingrepen aan het buitenste ligament uitgevoerd onder algemeen of spinaal anesthesie.
In principe zijn operaties aan de buitenste ligament ingrepen met een laag risico, maar complicaties zoals kniegewrichtsinfecties, bloeding of kraakbeen schade kan optreden. Na de operatie moet het been eerst worden beschermd, gekoeld en opgetild. Zo snel mogelijk moet ook fysiotherapie met spieropbouwende training worden uitgevoerd.
Voor de profylaxe van collaterale ligamentrupturen in het algemeen moet worden gezegd dat alleen de sporten die de breuk veroorzaken (skiën, voetballen) met de nodige voorzichtigheid moeten worden beoefend. Sterke dij en onderbeen spieren gaan ook ligamentische verwondingen tegen, omdat ze het kniegewricht stabiliseren. Als de collaterale ligamenten geblesseerd zijn (gescheurde buitenste ligament / gescheurde binnenste ligament), is de kans meestal groot dat het gewricht na een passende herstelfase zonder beperkingen kan worden gebruikt.
Hoe lang dit duurt, hangt af van het type en de ernst van het vorige letsel. Hoe erger het letsel was (alleen uitzetting versus complexe scheur met botbetrokkenheid), hoe langer de volledige revalidatie duurt. De duur van het genezingsproces van een gescheurd uitwendig ligament aan het kniegewricht is enkele weken, afhankelijk van de omvang van het letsel.
Onmiddellijke maatregelen volgens het PECH-schema (pause-ice high storage compressie) kunnen gevolgschade verminderen en de duur van het genezingsproces verkorten. In de regel moet het gewonde been in eerste instantie gedurende ten minste zes weken worden geïmmobiliseerd onderarm steunen of een spalk (zogenaamde orthese). Tegelijkertijd moet zo snel mogelijk worden begonnen met regelmatige fysiotherapie en moeten spieropbouwende oefeningen worden uitgevoerd om de stabiliteit van het geblesseerde kniegewricht te herstellen.
Daarna kan de knie in overleg met de behandelende arts geleidelijk aan meer belast worden. De tijd voordat de geblesseerde knie weer volledig kan worden belast, kan oplopen tot een jaar. Als de buitenste ligament van het kniegewricht tijdens sportactiviteiten wordt gescheurd, moet verdere belasting van het kniegewricht ten koste van alles worden vermeden en moet een sportonderbreking worden genomen.
Het geblesseerde been moet eerst worden behandeld volgens het PECH-schema (Pause-Ice High Compression). Het been moet dan gedurende minimaal zes weken worden geïmmobiliseerd onderarm steunen of een spalk. In de loop van de behandeling kan het geblesseerde been geleidelijk aan zwaarder worden belast.
Dit mag alleen gebeuren in overleg met de behandelende arts en onder regelmatig fysiotherapeutisch toezicht. Door gerichte spieropbouw als onderdeel van fysiotherapie kan de stabiliteit van het geblesseerde kniegewricht worden hersteld en weer volledig worden geschiktheid voor sport kan worden bereikt. Afhankelijk van de ernst van de blessure kan een sportonderbreking van maximaal een jaar nodig zijn na een breuk van de externe ligament van het kniegewricht. Als de sportactiviteit niet wordt onderbroken, kan het letsel chronisch worden en kunnen instabiliteit en pijn in het kniegewricht permanent aanhouden.
