Definitie
Een spraakstoornis is het onvermogen om spraakklanken correct en vloeiend te vormen. Men moet duidelijk onderscheid maken tussen een spraakstoornis en een spraakgebrek. Een spraakstoornis beïnvloedt de motorische vorming van geluiden of woorden.
Een spraakstoornis daarentegen heeft invloed op het neurologische niveau van spraakvorming. Het probleem zit dus in de mentale vorming van taal. Een spraakstoornis bij kinderen kan de meest uiteenlopende vormen en oorzaken hebben. Ongeveer acht procent van de kleuters in Duitsland heeft een spraakstoornis. Het probleem komt dus veel voor.
Wat is een expressieve spraakstoornis?
Een expressieve spraakstoornis is een probleem bij de vorming van spraakklanken. Zoals de naam doet vermoeden, is de spraakstoornis puur expressief, dwz het is een kwestie van taaluitdrukking. Mensen met een expressieve spraakstoornis hebben vaak problemen met het vinden en gebruiken van de juiste woorden.
Het is ook moeilijk om grammaticaal correcte zinnen op te bouwen. De gevormde zinnen zijn vaak erg kort en zitten vol grammaticale fouten. Men kan ook zeggen dat het vocabulaire van actieve woorden sterk wordt verminderd.
Het begrijpen van taal is echter meestal geen probleem. Hier is het verstaan van spraak van de getroffen personen vergelijkbaar met het verstaan van spraak van gezonde personen. Een expressieve spraakstoornis begint meestal in jeugd.
In veel gevallen is de vorming van woorden of klanken die op woorden lijken al in het tweede levensjaar niet mogelijk. De oorzaak van de expressieve spraakstoornis is nog niet voldoende onderzocht. Aangenomen wordt dat zowel genetische (erfelijke) factoren als neurologische (hersenen-gerelateerde) factoren spelen een rol.
Gekletter als een vorm van spraakstoornis
Het gerommel is een spraakstoornis. Het wordt gekenmerkt door de verstoring van de spraakstroom. In dit geval worden woorden vaak samengevoegd of weggelaten.
Het is ook typerend dat geluiden zo worden vervangen of veranderd dat ze gedeeltelijk niet begrepen kunnen worden. Het ritme van spraak kan ook worden verstoord. De spraak wordt vaak als schokkerig en te snel ervaren.
Aan de andere kant hebben rommelende personen een hoge dichtheid aan vulwoorden (bijv. "Um"), waardoor de zin erg eenduidig is. Opgemerkt moet worden dat de getroffenen zich vaak niet echt bewust zijn van de problemen. De brullende personen hebben moeite de spraakgebreken te herkennen.
