Introductie
Een van de meest voorkomende verwondingen en ongeveer 20 procent van alle sportverwondingen zijn ligamentische verwondingen van het bovenleer enkel gewricht. De voet is verbonden met de onderpomp been door verschillende ligamenten, die ook de gewrichten. Het ligament aan de buitenkant enkel bestaat uit drie delen.
Deze lopen van het kuitbeen naar de enkel bot en de hielbeen. Er is ook een ligament aan de binnenkant van de enkel en een ander belangrijk ligament is de zogenaamde syndesmosis, het verbindt het scheenbeen met de fibula. In de meeste gevallen is een gescheurde ligament op de voet tast het ligament van de buitenste enkel aan, verwondingen aan de andere ligamenten zijn relatief zeldzaam.
Typisch, een gescheurde ligament in de voet wordt veroorzaakt door een naar binnen buigen van de voet. Zo'n “verstuiking” van de voet leidt tot overbelasting van de buitenste ligament, die in extreme gevallen zelfs kan scheuren. Het is meestal niet zo eenvoudig om onderscheid te maken tussen a gescheurde ligament en een getrokken ligament.
Gewrichtsband aan de buitenkant van de voet gescheurd
Door zijn anatomie neigt de voet naar binnen te buigen. Vanwege het verloop van de achillespees, de richting van de buiging is vooraf bepaald en kan op de tenen gevolgd worden met gespannen kuitspieren. De reden hiervoor is een onbalans van de spieren, de kuitspieren overheersen en trekken de voet naar binnen, de zwakkere scheenbeenspieren trekken de voet naar buiten en naar boven.
Deze onbalans wordt bijvoorbeeld bevorderd bij het dragen van schoenen met hoge hakken, waardoor mensen sneller omvallen. Ook vanaf de sprong, bijvoorbeeld tijdens een sportieve activiteit zoals voetballen, buigt de voet meestal naar binnen, waardoor de buitenband bij de enkel overbelast raakt of zelfs scheurt. Meestal wordt het voorste deel van het buitenste enkelband aangetast, het achterste deel wordt bijna nooit aangetast.
Gescheurd ligament aan de voet van het kind
Kinderen hebben vaak last van een gescheurde band in hun voeten, vooral als ze erg actief zijn of sporten zoals voetbal. Ook bij kinderen is de meest voorkomende verwonding een getrokken of gescheurde buitenste ligament. In tegenstelling tot kinderen krijgen ouderen in extreme gevallen een breuk van de buitenste enkel, terwijl kinderen in ernstige gevallen een verwonding aan de groeischijf oplopen.
Er is dus een (zij het zeer laag) risico op groeistoornis. De verwonding van de groeischijf kan leiden tot een verhoogde of verminderde groei van het bot, een afwijking van de been lengte tot het andere been tot een centimeter kan worden veroorzaakt. Het skelet van het kind heeft echter een hoge neiging tot herstel, wat betekent dat gevolgschade door een verwonding aan de groeischijf grotendeels kan worden vermeden met de juiste behandeling. In de meeste gevallen hebben kinderen "slechts" een gescheurde band in de voet, die zonder gevolgen geneest met conservatieve behandeling met een spalk.
Alle artikelen in deze serie:
