Wat is een astma-aanval?
Een ernstige vorm van astma kan leiden tot een zogenaamde acute astma-aanval. Dit is een acute verslechtering van de symptomen. Het meest voorkomende symptoom is de toenemende kortademigheid, het wordt steeds moeilijker om te ademen en men begint te piepen.
Dit zorgt er weer voor dat het lichaam in paniek raakt, wat de kortademigheid verder verergert. Vaak gebruiken de getroffen personen hun gehele ademhalingsspieren door bijvoorbeeld hun handen te ondersteunen en in de zogenaamde keepershouding te gaan staan. In aanvulling op, tachycardie, Dwz
a hart- veel sneller slaan, angst, verwarring en cyanose, dwz een verminderde zuurstoftoevoer naar het lichaam, kan ook optreden als gevolg van de ademhaling problemen. Het is daarom erg belangrijk om de getroffen persoon te kalmeren. Ademhalingsoefeningen, zoals lipremmen, het toedienen van zuurstof en snelwerkende medicatie, zoals geïnhaleerde bèta-sympathicomimetica of intraveneuze cortisone preparaten, zoals prednisolon, zijn snel effectief.
In sommige gevallen kan de acute astma-aanval ondanks de juiste therapie niet voldoende worden verminderd en kan dit leiden tot de zogenaamde status asthmaticus, die soms levensbedreigende gevolgen kan hebben. Dit is een absoluut noodgeval dat onmiddellijk in het ziekenhuis moet worden behandeld, omdat het tekort aan adem een uitgesproken zuurstoftekort in het lichaam kan veroorzaken. Meer informatie hierover vindt u onder: Astma-aanval
Hoe astma wordt vastgesteld
Afhankelijk van de ontwikkeling van astma kunnen verschillende diagnostische hulpmiddelen worden gebruikt. De medische geschiedenis, dwz het arts-patiënt overleg, en de fysiek onderzoek spelen altijd een centrale rol in de eerste beoordeling. In aanvulling op, bloed tests kunnen meer informatie geven over het type en de ernst van de ontsteking.
De omvang van de ziekte kan beter worden beoordeeld in borst röntgenfoto's en er zijn tal van functionele tests van de longen om de resterende te bepalen ademhaling capaciteit. In het dagelijks leven zijn de tests die worden gebruikt om de longen bij astma te onderzoeken voornamelijk de long functietest (ook bekend als "Lufu") en de methacholine provocatietest. In de long functietest worden verschillende volumes gemeten met een speciaal mondstuk, waarbij de patiënt wordt gevraagd zo diep mogelijk in en uit te ademen. De methacholine provocatietest gebruikt de toediening van methacholine (waardoor de luchtwegen samentrekken) om te testen hoe sterk de longen geïrriteerd raken door deze stof.
Gevolgen van astma
Als de ziekte niet goed wordt behandeld of niet op de behandeling reageert, bestaat het risico op verergering van astma-aanvallen, waarvan sommige levensbedreigend kunnen zijn en onmiddellijke medische behandeling vereisen (status asthmaticus). Aan de andere kant, langdurige schade aan de longen en de cardiovasculair systeem kan voorkomen. Het basisprobleem van een astma-aanval is dat de lucht de longen niet meer kan verlaten, dwz dat er geen frisse lucht meer beschikbaar is, ook al blijkt tijdens een aanval dat de getroffen persoon "naar lucht worstelt".
Op de lange termijn kunnen verschillende astma-aanvallen de longen zo belasten dat onvoldoende uitademing ervoor zorgt dat de longen te hard worden opgeblazen. Dit heet emfyseem. Dit leidt tot ernstige, onomkeerbare beperkingen in long functie, die zich uiten in een verminderde prestatie en verminderde veerkracht voor de patiënt.
Een ander gevolg van pulmonale hyperinflatie kan een zwakte van rechts zijn hart- - genaamd cor pulmonale. De reden hiervoor is de constant verhoogde druk in de longen die wordt veroorzaakt door de overmatige inflatie, waardoor de rechterhand overmatig wordt belast. hart-. Al deze gevolgen kunnen worden voorkomen met de juiste behandeling. Dit maakt het des te belangrijker om de behandeling zo vroeg en consistent mogelijk te starten.
