Hoge bloeddruk (= hypertensie) hoort duidelijk thuis in de kring van de zogenaamde “wijdverspreide ziekten”. In de westerse wereld wordt aangenomen dat 30% van de bevolking getroffen wordt. Zoals het woord hoge bloeddruk correct suggereert, het is een kwestie van te hoge bloeddruk.
Omdat deze hoge druk zich meestal manifesteert in het vasculaire systeem, vooral in de slagaders, wordt dit arteriële hypertensie genoemd. Hoe het zich ontwikkelt, kan gemakkelijk worden voorgesteld aan de hand van het model van een tuinslang. Om bloemen goed water te kunnen geven is een bepaalde waterdruk aan het uiteinde van de slang nodig.
U kunt deze druk krijgen door meer water in de slang te doen, de kraan verder te openen of door dezelfde hoeveelheid water door een dunnere slang te sturen. Toegepast op ons vasculaire systeem, betekent dit dat de bloed druk hangt af van hoeveel bloed er door het systeem stroomt en hoe nauw onze schepen zijn. Alleen een voldoende hoeveelheid aan het einde van het vaatstelsel met een druk die niet te hoog en niet te laag is, kan al onze organen goed voeden.
De hoeveelheid bloed die stromen wordt gecontroleerd door de hart- door meer of minder krachtig te pompen of simpelweg sneller of langzamer te kloppen. En de strakheid van onze schepen wordt aangestuurd door zenuwbanen rond de bloedvaten. Deze zenuwbanen bepalen of de spiercellen in de schepen gespannen en versmallen of dat ze ontspannen en het vat uitzet.
Deze mechanismen worden gebruikt bij de medicamenteuze behandeling van hoge bloeddruk om de "gedegenereerde" bloeddruk te normaliseren. Een systolische "bovenste" waarde van 140 mmHg (mmHg = millimeter kwik: meeteenheid van bloed druk) en een diastolische "lagere" waarde van 90 mmHg worden beschouwd als de limiet voor hoog bloeddruk Het risico van onopgemerkte late effecten van verhoogd bloeddruk neemt snel toe met het toenemen bloeddrukwaarden.
Om dergelijke late schade aan het vaatstelsel te voorkomen, hart-, hersenen, nieren en vele andere organen, consistente behandeling van high bloeddruk is absoluut essentieel. De basistherapie van elke behandeling bestaat uit algemene maatregelen zoals gewichtsnormalisatie, zoutarm dieet (max. 6 g keukenzout per dag), mediterraan dieet (veel fruit, salade & groenten met weinig dierlijk vet), geen bloeddrukverhogende medicatie (bijv cortisonepil) en veranderende leefgewoonten (geen koffie, nauwelijks alcohol, geen sigaretten, leren ontspanning technieken).
25% van de patiënten met milde hypertensie kan voldoende worden geholpen en hun bloeddrukwaarden Op deze manier kan enorm verbeterd worden, zodat er geen verdere therapie nodig is. Naast deze algemene maatregelen speelt medicatie een prominente rol in de therapie. Dit is in de regel een langdurige therapie.
Helaas betekent dit voor de getroffen persoon vaak een leven lang medicatie. De medicijnen kunnen alleen worden toegediend als zogenaamde staptherapie of als combinatietherapie. Bij de stappentherapie houdt men zich maar één keer aan een preparaat vast en alleen bij onvoldoende effect worden aanvullend andere preparaten gebruikt en gecombineerd, totdat het gewenste effect optreedt.
De combinatietherapie is anders: hier worden vanaf het begin verschillende medicijnen gecombineerd om de beoogde bloeddruk te bereiken. Bij de selectie van de medicijnen zijn in het bijzonder 5 groepen actieve ingrediënten ontstaan. Geneesmiddelen van eerste keuze worden zo genoemd diuretica, bètablokkers, ACE-remmers, AT1-blokkers en calcium antagonisten.
Alle artikelen in deze serie:
