Dyslexie, LRS, dyslexie, dyslexie, dyslexie, dyslexie, dyslexie, dyslexie, dyslexie, dyslectische stoornis. Gerichte therapie voor bestaande dyslexie wordt verstaan individueel op maat gemaakte ondersteuning op basis van de ondersteuningsdiagnose en voortdurend geëvalueerd in het belang van het kind (= individueel prestatieniveau wordt voortdurend bewaakt en de therapie wordt aangepast aan veranderingen). Een therapie kan op verschillende manieren worden uitgevoerd.
Er zijn school-, buitenschoolse en thuistherapie-vormen denkbaar, die zijn afgestemd op de individuele faalgebieden. Bovendien is therapie van de psyche van het kind vaak nodig, aangezien frequente faalervaringen de faalangst verder kunnen aanwakkeren. Het is niet ongebruikelijk leren blokkades optreden.
Samengevat
Een therapie kan nooit statisch zijn, maar moet altijd gebaseerd zijn op de ondersteunende diagnose en dus op de individuele problemen. Hoe meer vooraf specifiek aandacht werd besteed aan de individuele problematiek, hoe gerichter de individuele begeleiding kan zijn. In het kader van de individuele therapie-oriëntatie dient ook bijzondere aandacht te worden besteed aan de mogelijke oorzaken.
Heel vaak komt het voor dat dyslexie kan niet worden uitgesloten als gevolg van verschillende perceptionele zwakheden. Daardoor moeten de componenten van perceptie dan ook op een bijzondere manier worden gepromoot en getraind. Men spreekt van een combinatie van symptoom- en oorzaaktherapie.
Terwijl de oorzaaktherapie zich eerder op het perceptieniveau richt, begint de symptoomtherapie met de symptomen, en vervolgens met de fouten, die overeenkomstig worden gecategoriseerd. Vaak kan een psychologische therapie ook aan beide soorten therapie worden toegevoegd. Dit wordt vooral aanbevolen wanneer de psyche van het kind al zwaar onder vuur lijkt te staan, bijvoorbeeld wanneer een gebrek aan zelfrespect en / of frustratie over school duidelijk wordt.
Causale therapie is een mogelijke vorm van dyslexietherapie. Op basis van het feit dat bepaalde waarnemingsgebieden bij dyslectici vaak niet ontwikkeld zijn in overeenstemming met hun leeftijd en verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor het ontstaan van dyslexie, probeert de therapie van oorzaken juist deze gebieden aan te pakken. Causale therapie is dus primair een vorm van therapie die de oorzaken van het ontstaan van dyslexie aanpakt. Omdat dit op een bijzondere manier de waarnemingsgebieden zijn, is het in de eerste plaats een therapievorm die gericht is op het trainen van waarneming. Ongeacht mogelijke successen dienen hier de training van centrale waarneming en verwerking volgens Warnke, evenals de perceptietraining volgens prof.Fischer, hier als voorbeelden te worden genoemd.
