Anatomie
A ganglion van de zenuwstelsel is een opeenstapeling van vele zenuwcel lichamen op specifieke locaties in het lichaam. De ganglion neemt de vorm aan van een verdikking van het zenuwkoord. Afhankelijk van de locatie van de ganglion, het kan worden onderverdeeld in verschillende vormen.
Als ze zijn gecategoriseerd volgens lichaamsregio's, kan men vinden hoofd ganglia, nek ganglia (cervicale ganglia) of borst ganglia (thoracale ganglia), onder anderen. Bovendien kunnen ze ook worden gecategoriseerd volgens de verschillende soorten zenuwstelsels die in het menselijk lichaam voorkomen. Er zijn twee hoofdgroepen, de zogenaamde spinale ganglia en de autonome ganglia.
De spinale ganglia behoren tot de zogenaamde somatische zenuwstelsel. Dit wordt ook wel het vrijwillige genoemd zenuwstelsel. Het bevat zenuwvezels voor motorische functies, maar ook voor gevoeligheid.
De dorsale wortelganglia worden voornamelijk aangetroffen in het gebied van de wervelkolom, kort nadat de zenuwvezels de spinal cord. Autonome ganglia daarentegen bevatten, zoals de naam suggereert, autonome zenuwvezels. Deze kunnen niet opzettelijk worden gecontroleerd. Ze bevatten zogenaamde sympathische en parasympathische vezels (zie: sympathische en parasympathische zenuwstelsel).
Functie
De functie van de ganglia van het zenuwstelsel is voornamelijk het verwerken en verzenden van signalen. De zenuwknopen fungeren als controlecentra. Door de accumulatie van zenuwcel lichamen, kan informatie worden geschakeld en gekoppeld vanuit één zenuwvezels naar een volgende.
Ze worden echter niet alleen gebruikt voor het schakelen van signalen. Ook in de ganglia kan een eenvoudige verwerking plaatsvinden. De signalen hoeven bijvoorbeeld niet naar de hersenen om daar te worden verwerkt. Signaalverwerking kan daardoor relatief “dicht bij het orgel” plaatsvinden en is daardoor sneller in de tijd. Dit is hoe sommige van de reflexen in het lichaam plaatsvinden.
ganglion oticum
Het ganglion oticum is een verzameling cellichamen in het gebied van de basis van de schedel. Het vertegenwoordigt een zogenaamd parasympathisch ganglion. Het ganglion bevat daarom autonome zenuwvezels.
Het ganglion oticum bevat ook andere kwaliteiten van zenuwvezels. Er zijn motorische, sympathische en parasympathische zenuwvezels. Het fungeert als schakelstation voor een deel van de vezels.
Vooral de parasympathische vezels moeten worden genoemd. De andere vezelkwaliteiten lopen door het ganglion zonder om te schakelen. De zenuwvezels die door het ganglion oticum gaan, voeden bepaalde delen van het gezicht, hoofd en nek.
De motorvezels behoren tot de zogenaamde nervus mandibularis en voeden kleine spieren van het oor en spieren van de zacht gehemelte. Ze dienen het gehoorproces en beschermen het binnenoor door overmatig lawaai. De geïnnerveerde spieren van de zacht gehemelte ondersteunen het slikproces. De parasympathische vezels van het ganglion oticum bewegen beide naar de parotis (ook wel glandula parotis genoemd) en voor de vele kleine speekselklieren van de wang slijmvlies. Daar leiden ze tot een toename speeksel uitscheiding.
