Ganglion stellaatblokkade

Definitie

De stervormige ganglion is een plexus van zenuwen in het gebied van de lagere nek. Het levert delen van de hoofd, borst en thoracale organen met sympathische zenuwvezels. In het geval van een ganglion stellatum blokkering, deze zenuwvezels worden specifiek geëlimineerd door infiltratie van plaatselijke verdoving. Na een korte blootstellingsperiode zullen de getroffen gebieden uitzetten (vasodilatatie), zal de zweetafscheiding worden verminderd en zal het Horner-syndroom zich ontwikkelen: leerling (miosis), hangend bovenwerk ooglid (ptosis) en terugwijking van het oog in de baan (enophthalmus).

Indicaties voor blokkering van ganglion stellatum

Een van de indicaties van de ganglion stellatum-blok is het complexe regionale pijn syndroom (CRPS): na verwondingen in het armgebied kunnen verklevingen in het gebied van de zenuwplexus leiden tot een verkeerde regeling van de sympathische zenuwstelsel. Door de zenuwenkunnen de symptomen worden verminderd. Een zenuwblokkade is ook mogelijk bij trigeminus zenuwpijn en post-zoster neuralgie.

De soms meest ernstige pijn kan dus worden verlicht. Stellaatblokkade kan ook worden overwogen in gevallen van een bestaande Raynaud-syndroom. Hierbij maakt men gebruik van de vaatverwijdende werking.

Voorbereiding

Naast een gedetailleerde anamnese en opleiding van de patiënt, bloed stolling wordt gecontroleerd door een bloed Test. Als de patiënt neemt bloed-verdunnende medicatie, een mogelijke pauze moet worden besproken. Vóór de procedure moet een ECG worden geschreven om mogelijke te detecteren hartritmestoornissen, wat een contra-indicatie kan zijn. Op de dag van de ingreep zijn geen speciale voorzorgsmaatregelen nodig. Na de blokkade mag de patiënt 24 uur lang niet deelnemen aan het verkeer en mag hij geen zware machines bedienen.

Procedure

Het ganglion stellatum-blok wordt aanvankelijk uitgevoerd in rugligging op de wakkere patiënt. Gedurende de hele procedure zijn de vitale parameters (bloed druk, polsslag, zuurstofverzadiging) worden continu gemeten om een ​​mogelijke daling van de circulatie onmiddellijk tegen te gaan. Anesthesie van het ganglion wordt altijd aan één kant uitgevoerd om levensbedreigende bilaterale te voorkomen stemband verlamming.

De anesthesioloog palpeert eerst de halsslagader (Arteria carotis externa). Na zorgvuldige ontsmetting van het gebied in het onderste deel van de nek halsslagader wordt iets naar buiten bewogen. De prik wordt verticaal uitgevoerd tussen de slagader en de luchtpijp, waarbij de canule wordt voortbewogen naar het transversale proces van de 6e halswervel.

De naald wordt ofwel blindelings ingebracht, in welk geval de behandelende arts in staat moet zijn om de omliggende structuren te palperen en te identificeren. Bij patiënten met een grotere mantel van zacht weefsel, de prik kan ook worden bestuurd door ultrageluid. Als de naald correct is geplaatst, na aspiratie, 5-10 ml plaatselijke verdoving (bupivacaine, mepivacaine) wordt geïnjecteerd.

Na het verwijderen van de naald wordt de patiënt onmiddellijk op de naald gezet om de plaatselijke verdoving Afnemen. De plaatselijke verdoving wordt nu verdeeld in het weefsel van de onderbouw nek en verdooft de gehele zenuwplexus. Als de sympathische zenuwvezels met succes worden geblokkeerd, is de huid in het getroffen gebied oververhit, droog en goed van bloed voorzien.

Daarna worden de bloedsomloop en neurologische toestand van de patiënt nauwlettend gevolgd. Om het gewenste effect te bereiken, wordt meestal een reeks van 5-10 blokkades uitgevoerd met tussenpozen van 1-3 dagen. De therapie moet worden uitgevoerd in een pijn-vrije periode.