Emetofobie is een paniekangst voor braken Het is een van de fobische aandoeningen.
Wat is emetofobie?
Bijna iedereen is bang om over te geven. Dus, misselijkheid en braken zijn zeer onaangename gewaarwordingen. Sommige mensen voelen er echter een regelrechte paniekangst voor door er zelfs maar aan te denken. De angst voor braken is zelfs aanwezig als er helemaal geen reden voor is. In dergelijke gevallen spreken artsen van emetofobie. Emetofobie wordt gerekend tot de psychische aandoeningen en overtreft aanzienlijk de normale afkeer van braken. Het wordt dus beschouwd als een angststoornis omdat de getroffen individuen irrationele angst hebben om over te geven. Ze hebben deze angst, zelfs als ze zien dat andere mensen overgeven. Zelfs films, foto's of braken als gespreksonderwerp veroorzaken angst. Vrouwen lijken vaker last te hebben van emetofobie dan mannen. Studies lieten dus een significant hoger aantal gevallen onder hen zien.
Oorzaken
Wat emetofobie veroorzaakt, is nog niet precies vastgesteld. Veel getroffen personen leden echter in hun jeugd van traumatische ervaringen waarin braken op de voorgrond stond. Dit kan bijvoorbeeld een straf omdat het kind moest overgeven in de auto. Als gevolg hiervan geloofde het kind dat braken hem of haar minder geliefd maakte. Bij tal van andere patiënten was er echter geen dergelijke traumatische ervaring. Ze vinden het echter moeilijk om met externe druk om te gaan. Emetofobie bij hen is dus slechts het symptoom van andere psychologische problemen. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen vastzitten in een vicieuze cirkel van sociale angst en paniekaanvallen Veel patiënten hebben ook een uitgesproken eetstoornis Omdat ze bang zijn om na de maaltijd over te geven, eten ze slechts kleine porties of alleen onregelmatig. Bepaalde voedingsmiddelen worden helemaal vermeden. Om braken te voorkomen, eet ongeveer 75 procent van alle patiënten alleen bepaald voedsel en controleert ze de houdbaarheid grondig, omdat ze bang zijn dat het voedsel bederft.
Symptomen, klachten en tekenen
Emetofobie manifesteert zich door zowel fysieke als psychologische symptomen. De lichamelijke symptomen lijken op elkaar paniekaanvallen Patiënten hebben bijvoorbeeld vaak last van een snelle hartslag, misselijkheid, zweten, maag pijn, trillingen, aanvallen van zwakte, en rillingen Bovendien gaan ze gepaard met de constante angst om over te geven. Volwassen en adolescente patiënten zijn zich er vaak van bewust dat hun angst voor braken overdreven is, maar kunnen er niets aan doen. In plaats daarvan beperken ze in toenemende mate hun professionele en sociale leven. Sommige emetofoben vermijden strikt elke situatie die bij hen kan leiden tot braken. Ze vermijden bijvoorbeeld festiviteiten zoals familiefeesten, bedrijfsfeesten of feesten. Vooral op feestjes waar alcohol wordt geconsumeerd, zijn ze bang om mogelijk een dronken persoon te moeten zien overgeven. Getroffen kinderen vermijden klasreisjes of uitstapjes. Reizen of rijden met het openbaar vervoer is ook te riskant voor emetofobie vanwege de angst voor bewegingsziekte of mogelijke ziekte in het buitenland. Eten op andere plaatsen dan thuis wordt vermeden. Bij ziekten zoals gastro-intestinaal griep optreden in de professionele omgeving, nemen emetofoben uit voorzorg ziekteverlof op. Zwangerschap is ondenkbaar voor getroffen vrouwen. Zelfs contact met zwangere vrouwen wordt vermeden omdat ze zouden kunnen overgeven. De grootste angst voor emetofobie wordt opgesloten in een kamer waar mensen kunnen overgeven. Daarom zijn ze altijd op zoek naar vluchtroutes. Ze gaan niet naar dokterspraktijken of ziekenhuizen omdat ze bang zijn voor de kiemen die daar hoogtij vieren, die triggeren misselijkheid en braken. Als preventieve maatregel nemen ze vaak anti-braakmiddel drugs Het is niet ongebruikelijk dat ze hierdoor afhankelijk worden van deze medicijnen. Ze vermijden daarentegen medicijnen die mogelijke bijwerkingen hebben, zoals braken.
Diagnose
Het diagnosticeren van emetofobie wordt als moeilijk beschouwd. Deze psychische stoornis is dus tot op heden slecht bekend en daarnaast zijn er slechts enkele geschikte diagnostische instrumenten beschikbaar. Voor gebruik bij onderzoek is door Nederlandse artsen een speciale vragenlijst ontwikkeld. Het bevat in totaal 115 vragen over de angst voor braken en lichamelijke sensaties. De patiënt moet de vragen beantwoorden op een schaal tussen 1 en 5. Ook de symptomen van emetofobie, zoals vermijdingsgedrag, spelen een belangrijke rol. Als de patiënt erin slaagt zichzelf ervan te overtuigen een arts te bezoeken en te ondergaan therapie, is de kans op een succesvolle behandeling van emetofobie goed. De patiënt moet zich er echter ook sterk voor inzetten therapie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De angst voor braken moet in ieder geval door een arts worden opgehelderd. Alleen een medisch onderzoek kan bepalen of het daadwerkelijk een emetofobie is. Als een lichamelijke aandoening de oorzaak is, moet deze worden opgehelderd en, indien nodig, behandeld. Een psychologische oorzaak hoeft niet per se therapie. Als het voorwaarde leidt tot beperkingen in het dagelijks leven of wordt geassocieerd met verdere angst voor de getroffenen, is een bezoek aan een psycholoog aan te raden. Ouders die tekenen van emetofobie bij hun kind opmerken, kunnen dat het beste worden geadviseerd praten aan hun kinderarts. Als de fobie in een vroeg stadium therapeutisch wordt behandeld, kunnen latere stoornissen en verdere effecten op de psyche meestal worden vermeden. Uiterlijk wanneer door de angst professionele of privé-problemen ontstaan - bijvoorbeeld doordat de getroffen persoon zich terugtrekt uit het sociale leven of vaak ziekteverlof opneemt - dient de huisarts te worden geraadpleegd. Andere contacten zijn de psycholoog of een specialist in fobieën en Angst stoornissen.
Behandeling en therapie
Gedragstherapie vertegenwoordigt een behandelingsoptie voor emetofobie. Het gaat om gedragsstimuli concentratie waarin de patiënt wordt blootgesteld aan de situaties waarvoor hij of zij bang is. Dit betekent bijvoorbeeld dat de patiënt videofilms moet kijken waarin mensen overgeven. Ze gaan ook naar feesten of restaurants om uiteindelijk hun angsten te overwinnen. Met de hulp van special ademhalingsoefeningen en ontspanning technieken leren patiënten om beter te ontspannen.
Vooruitzichten en prognose
In principe, Angst stoornissen en fobieën behoren tot de ziekten die kunnen worden genezen. Omdat emetofobie weinig bekend is, is het stellen van een diagnose een van de meest uitdagende taken voor artsen. Bovendien zien de getroffenen pas laat een arts, wanneer de symptomen al erg uitgesproken zijn. Hoe later de ziekte wordt gediagnosticeerd en de behandeling kan beginnen, hoe langer het lijden en het genezingsproces gewoonlijk zijn. De kwetsbaarheid voor het optreden van verdere psychische stoornissen is hoog bij de getroffenen en hiermee moet rekening worden gehouden bij het maken van een prognose. In het geval van emetofobie is spontaan herstel op elk moment mogelijk met of zonder medische zorg. Cognitieve processen of gebeurtenissen in gewone levensomstandigheden kunnen dat wel leiden tot plotselinge veranderingen. Zonder therapie verslechtert het welzijn van de meeste patiënten na verloop van tijd. Een gestage toename van de symptomen is te verwachten totdat de kwaliteit van leven aanzienlijk wordt verstoord. Medische of therapeutische zorg richt zich op de bestaande oorzaken en houdt rekening met de individuele omstandigheden van de patiënt. Het genezingsproces duurt enkele maanden of jaren. De medewerking van de patiënt en een goede vertrouwensband met de therapeut zijn essentieel voor een goede prognose. Emetofobie kan ondanks genezing op elk moment terugkeren. Een langdurige ziekteperiode en veelvuldige recidieven verhogen de kans op een chronisch beloop van de ziekte.
het voorkomen
preventieve maatregelen tegen emetofobie zijn niet bekend. De exacte triggers van de psychische stoornis konden dus nog niet worden bepaald.
Nazorg
Bij emetofobie heeft de patiënt zeer beperkte mogelijkheden voor nazorg. Daarom ligt de focus bij deze aandoening ook op de directe en snelle behandeling van emetofobie, zodat verdere complicaties of ongemak niet optreden. Allereerst heeft vroege opsporing met snelle behandeling een positief effect op het verdere verloop van de ziekte. De meeste patiënten zijn afhankelijk van gedragstherapie in het geval van emetofobie. Dit wordt uitgevoerd door een psycholoog en moet worden voortgezet totdat de symptomen verdwijnen. In veel gevallen kunnen sommige oefeningen uit deze therapie ook bij de patiënt thuis worden uitgevoerd, wat het genezingsproces kan versnellen. Verder oefeningen en technieken voor een goede ademhaling en ontspanning kan ook bij de patiënt thuis worden beoefend om het ongemak van emetofobie te verlichten. Patiënten vertrouwen ook in hun dagelijks leven op de steun van hun eigen familie en vrienden. In dit opzicht heeft liefdevolle en intensieve zorg voor de getroffen persoon een positief effect op het beloop van emetofobie. In de regel wordt de levensverwachting van de patiënt niet verminderd door de ziekte.
Wat u zelf kunt doen
Om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven, is het regelmatig bijwonen van een steungroep effectief gebleken voor emetofobie. Voor velen helpt het om dat te kunnen praten over hun angsten met andere patiënten en deel ervaringen en coping-strategieën. De zelfhulpgroep biedt de kans om weer in het openbaar te eten in een beschermde omgeving, bijvoorbeeld door samen restaurants te bezoeken. Het doel van de zelfhulpgroep is om zelfacceptatie te bevorderen en een onbevooroordeelde benadering van het onderwerp eten mogelijk te maken. Voor sommige patiënten lijkt het profylactisch gebruik van een maagbeschermende medicatie een belangrijke optie te zijn. Opgemerkt moet worden dat preparaten uit de protonpompremmergroep van drugs kan risico's en bijwerkingen hebben. Ze mogen daarom niet zonder doktersrecept gedurende een lange periode worden ingenomen. In sommige gevallen kan symptoomverlichting worden bereikt met kruiden of homeopathische middelen, waarvan het werkingsmechanisme voornamelijk is gebaseerd op de placebo effect. Professionele angstmanagementtechnieken, die als onderdeel van kunnen worden geleerd gedragstherapie, vertegenwoordigen een andere zelfhulpoptie. De angst voor braken kan door de meeste patiënten geleidelijk worden verminderd door consistent en regelmatig gebruik van deze technieken. Opkomende stressvolle situaties zoals familiefeesten, zakendiners, etc. kunnen op deze manier beter beheerd worden. Daarentegen is de tactiek van het herinneren van positieve openbare situaties, die goed ingeburgerd is in de therapie van Angst stoornissen, lijkt niet zo goed te werken met emetofobie: eraan herinneren dat de verwachte gebeurtenis tot nu toe nog nooit heeft plaatsgevonden, is helaas slechts bij enkele patiënten nuttig gebleken.
