Duur
De lengte van tijd bacteriën zijn in de bloed kan sterk variëren. Als een kleine hoeveelheid bacteriën wordt geïntroduceerd in de bloed, worden ze meestal onmiddellijk door het lichaam geëlimineerd. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren tijdens een bezoek aan de tandarts.
Bacterie komt vaak in de bloedbaan terecht via een lokale infectiebron. Dit kan kauwgom zijn of amandelontsteking, bijvoorbeeld. Als dit brandpunt van ontsteking gedurende langere tijd aanhoudt, kunnen bacteriën herhaaldelijk in de bloedbaan terechtkomen. In dit geval kunnen bacteriën detecteerbaar blijven in de bloed totdat de oorspronkelijke infectiehaard met succes is behandeld.
Veroorzaken
De aanwezigheid van bacteriën in het bloed is niet noodzakelijk geassocieerd met symptomen, laat staan met een ernstig ziektebeeld. Als er bacteriën in het bloed aanwezig zijn, kan dit variëren van een symptoomvrij beeld tot een levensbedreigend beeld voorwaarde of bloed vergiftiging (sepsis) met multi-orgaanfalen. Het binnendringen van bacteriën in de bloedbaan is in principe mogelijk via verschillende routes.
Het is vooral belangrijk om te overwegen of de bacteriën rechtstreeks in het bloed van de getroffen persoon komen of zich eerst in een weefsel nestelen. Over het algemeen kunnen bacteriën het bloed van een persoon binnendringen via een directe opening van een bloedvat, bijvoorbeeld in het geval van een open blessure, of door een bewuste vasculaire prik tijdens een medische procedure. Een typisch voorbeeld van de directe penetratie van bacteriële pathogenen in de bloedbaan is de opname van Clostridium tetani als gevolg van een ongeval.
Deze infectie treedt op wanneer de open wond in contact komt met vervuilde grond. Daarnaast kunnen bacteriën, maar ook voornamelijk via andere routes (voeding, ademhaling) ingenomen, een weefsel koloniseren en een ziekte veroorzaken, zoals longontsteking, waarbij de ziekteverwekkers ook in de bloedbaan kunnen komen. Deze complicatie treedt meestal op wanneer de patiënt erg verzwakt is door de voorgaande ziekte en de zijne immuunsysteem wordt "overbelast" met de triggerende ziekteverwekkers, zodat dit proces wordt gevreesd.
De overdracht van bacteriën uit de mondflora na of tijdens het poetsen is normaal gesproken onschadelijk, maar kan ook leiden tot het veroorzaken van hart- klep ontsteking. Dit doorgaans ongevaarlijke voorbeeld illustreert hoe de detectie van bacteriën in het bloed van de patiënt gedifferentieerd moet worden geïnterpreteerd. E. Coli is een bacterie die ook deel uitmaakt van de natuurlijke darmflora bij gezonde mensen.
In sommige onderzoeken was E. Coli de meest voorkomende bacterie die in het bloed kon worden gedetecteerd. E. Coli is een veelvoorkomende oorzaak van urineweginfecties of diarree. Er zijn een aantal verschillende stammen van E. Coli.
Hoewel velen relatief onschadelijk zijn voor mensen en de darm niet verlaten, kunnen andere ernstige ziekten veroorzaken. Als E. coli in de bloedbaan terechtkomt, kan dit levensbedreigende sepsis veroorzaken. Maar de bacteriën hoeven niet altijd de bloedbaan te bereiken.
Vaak komen alleen door E. coli geproduceerde gifstoffen in de bloedbaan terecht, niet de bacterie zelf. Na de operatie is de kans op infectie met bacteriën in het bloed groter. Elke chirurgische ingreep brengt het risico van een nosocomiale infectie (ziekenhuisinfectie) als gevolg van ingebracht vreemd materiaal en letsel aan bepaalde lichaamsstructuren.
Het is dus een zogenaamde postoperatieve complicatie. Zo kunnen bacteriën die daadwerkelijk in de darm aanwezig zijn, zoals E. coli, na een operatie in de buikholte in de bloedbaan terechtkomen. Dit staat bekend als een endogene infectie, waarbij de bacteriën in het eigen lichaam van de patiënt naar een andere locatie gaan.
Elke postoperatieve wond heeft een verhoogde kans op infectie, van waaruit de ziekteverwekkers zich in het bloed kunnen verspreiden. Zo'n infectie kan ook worden veroorzaakt door endogene, maar ook door exogene (van buitenaf komende) kiemen. Naast enterokokken zijn de meest voorkomende ziekteverwekkers Staphylococcus aureus (vooral MRSA) en Enterobacteriaceae.
Met name implantaten bijvoorbeeld kniegewricht prothesen, evenals ingrepen in de buikholte of hart- gaan gepaard met een verhoogd risico op sepsis. Sepsis als gevolg van een chirurgische ingreep treedt meestal binnen 24 uur op. In het beste geval worden de optredende symptomen korte tijd later herkend en behandeld met een antibioticum dat een zo breed mogelijk spectrum bestrijkt.
Elk uur verder dat verstrijkt, verkleint de overlevingskans. Als de focus van de infectie wordt geïdentificeerd, kan verdere chirurgische ingreep nodig zijn om de focus te verwijderen. De kans op het voorkomen van bacteriën in het bloed neemt daarna toe chemotherapie.
De meeste chemotherapeutische geneesmiddelen (cytostatica), die bedoeld zijn om de groei van kwaadaardige cellen tegen te gaan, zijn niet alleen gericht tegen tumorcellen, maar helaas ook tegen lichaamseigen cellen. Andere, snel delende cellen van de immuunsysteem en bloedvorming in de beenmerg worden ook beïnvloed. Tijdens chemotherapeutische behandeling kan de bloedbeeld moet regelmatig worden gecontroleerd.
Een speciale focus wordt gelegd op de leukocyten, de witte bloedcellen die verantwoordelijk zijn voor de goede werking van onze immuunsysteem. Als het aantal witte bloedcellen afneemt, neemt het risico op infectie toe. Dit wordt vaak in eerste instantie aangekondigd door een koorts.
Een bacteriële infectie kan sneller overgaan in sepsis als gevolg van een verzwakt immuunsysteem. Als het witte bloedcellen waarschijnlijk worden beïnvloed, antibiotica tegen de meest voorkomende ziekteverwekkers kan uit voorzorg worden ingezet. Patiënten met acute leukemie of patiënten die een hoge dosis krijgen chemotherapie worden tijdens de behandeling meestal in het ziekenhuis opgenomen. Dit is een bijzonder hoog risico op infectie. Op deze manier wordt beginnende sepsis zo vroeg mogelijk gedetecteerd.
