Acuut cervicaal syndroom

Definitie

Het gebied van de cervicale wervelkolom (cervicale wervelkolom) omvat wervels 1 tot en met 7. cervicale wervelkolom of cervicaal syndroom is de term die in het algemeen wordt gebruikt om de klachten te beschrijven die in dit gebied ontstaan. Er wordt vaak onderscheid gemaakt tussen acute cervicale syndromen en chronische cervicale syndromen. Als de klachten langer dan 3 maanden aanhouden, worden ze gebeld chronisch cervicaal wervelsyndroom.

Acute cervicale syndromen van de wervelkolom worden meestal veroorzaakt door verwondingen veroorzaakt door plotselinge overbelasting. Deze omvatten bijvoorbeeld letsel aan de cervicale wervelkolom bij verkeersongevallen, de zogenaamde whiplash letsel aan de cervicale wervelkolom. Acute cervicale wervelkolomsyndromen kunnen ook optreden tijdens zware lichamelijke activiteit of blootstelling aan tocht.

Classificatie

Het cervicale wervelkolomsyndroom kan op basis van verschillende criteria worden geclassificeerd. Een mogelijkheid is om in te delen op basis van zijn cursus. Als de klachten langer dan 3 maanden aanhouden, heet dat een chronisch cervicaal wervelsyndroom.

In vergelijking met het acute cervicale wervelkolomsyndroom, waarbij de pijn beperkt tot de wervelkolom, er kan geen specifiek pijnpunt worden gegeven voor het chronische beloop. Het cervicale wervelkolomsyndroom kan ook worden geclassificeerd volgens pijn straling: Het radiculaire cervicale syndroom beïnvloedt de zenuwwortel (Latijn: radix) en straalt langs de aangetaste zenuwen. Het pseudo-radiculaire cervicale syndroom heeft daarentegen geen invloed op de zenuwwortel en manifesteert zich in hoofdpijnduizeligheidsaanvallen en gehoor- en slikstoornissen. Als het onderste deel van de cervicale wervelkolom is aangetast, is de pijn kan ook uitstralen in de armen. Een andere mogelijke classificatie van het cervicale wervelkolomsyndroom is volgens de locatie van de pijn:

  • Gelokaliseerd cervicaal syndroom
  • Pseudoradiculair cervicaal syndroom
  • Radiculair cervicaal syndroom
  • Bovenste cervicale syndroom: pijn in het gebied van de eerste of tweede halswervels
  • Middelste cervicale syndroom: pijn in het gebied van de derde, vierde of vijfde halswervel
  • Lager cervicaal syndroom: pijn in het gebied van de halswervels 6,7 of 8.

Symptomen

Bij acuut cervicaal syndroom wordt onderscheid gemaakt tussen algemene en specifieke klachten, die afhankelijk zijn van de omvang van de beschadiging van de cervicale wervelkolom. De algemene pijn omvat lokale stoot / drukpijn over de wervelkolom, pijn wanneer de cervicale wervelkolom overmatig gestrekt is en pijnversterking wanneer de hoofd is verplaatst. Ongeacht de locatie van de schade, hoofdpijnduizeligheid, visuele stoornissen en sensorische stoornissen in de armen kunnen ook voorkomen.

De blokkering kan zowel de oorzaak zijn van een acuut cervicaal wervelsyndroom als een symptoom. Dit laatste wordt vooral begunstigd door een voorgaande whiplash letsel, dat wordt beschouwd als een veel voorkomende oorzaak van het acute cervicale wervelkolomsyndroom. Bovendien kunnen degeneratieve processen die verband houden met het acute cervicale wervelkolomsyndroom ook een blokkering veroorzaken.

Ook de permanente belasting van de cervicale wervelkolom kan het optreden van een blokkering veroorzaken. Door de blokkering hebben getroffen personen een beperkte mobiliteit. Vooral de rotatie, stretching en buigbewegingen worden in hun omvang verminderd.

In vakjargon wordt een dergelijke mobiliteitsbeperking door een blokkering ook wel 'segmentale disfunctie' genoemd. Een ander noemenswaardig aspect is dat de blokkering zichzelf kan versterken in de context van een acuut cervicaal syndroom. Omdat de blokkering gepaard gaat met hevige pijn, nemen getroffen personen vaak een verlichtende houding aan (torticollis).

Het resultaat is extreme spanning, waardoor uiteindelijk wordt voorkomen dat de blokkering wordt opgeheven. Andere typische symptomen die optreden bij een blokkade in de context van een cervicaal wervelkolomsyndroom zijn gevoelens van ongemak in de bovenste ledematen, zoals tintelingen of gevoelloosheid. Verder irritatie of beschadiging bij sommigen zenuwen kan duizeligheid, gezichtsstoornissen en slikproblemen.