Diagnostische maatregelen
Bij het doorlezen van de symptomen of het rechtstreeks observeren van de kinderen valt op dat sommige van de gedragingen beschreven als 'typische' symptomen van ADHD kan ook voorkomen bij kinderen zonder ADHD. Dit is mogelijk en maakt de diagnose moeilijker. In tegenstelling tot een kind zonder ADHDzijn de symptomen van een kind met ADHD permanent en 'groeien' niet uit tijdens de ontwikkeling van het kind.
U moet zich daarom kritisch afvragen of de typische symptomen van uw kind zich ook voor het zesde levensjaar hebben voorgedaan en of ze gedurende een langere periode ook herhaaldelijk op verschillende levensgebieden zijn voorgekomen. Omdat deze symptomen niet beperkt zijn tot één levensgebied, is het ook begrijpelijk waarom de diagnose niet beperkt kan worden tot slechts één levensgebied. Naast de hierboven genoemde hoofdsymptomen komen zeer vaak bijkomende symptomen aan het licht, die door middel van verschillende diagnostische maatregelen moeten worden bepaald en geregistreerd.
Alleen de interpretatie van de symptomen en afwijkingen uit verschillende levensdomeinen in combinatie met mogelijke diagnostische maatregelen laten een volledig beeld toe. Dit omvat onder andere
- Het interview met de ouders
- De beoordeling van de situatie door de kleuterschool / school
- Het opstellen van een psychologisch rapport
- Het medisch onderzoek
Ouders zijn meestal de belangrijkste verzorgers in de ontwikkeling van een kind. Daardoor spelen ouders een even centrale rol bij de interpretatie van symptomen en uiteindelijk bij de diagnose.
De gezinsomgeving van een kind vertegenwoordigt meestal een toevluchtsoord waarin het kind zich veilig voelt en dus ook op een bepaalde manier 'niet geobserveerd'. Als gevolg hiervan vertoont het kind vaak traditionele gedragspatronen die zich in de loop van de jaren hebben ontwikkeld en zo verankerd zijn geraakt. Doordat ouders dagelijks contact hebben met hun kinderen, zijn ernstige en daardoor uiterst storende gedragspatronen vrij duidelijk, maar niet altijd herkend.
Daarnaast is het buitengewoon moeilijk om aan jezelf toe te geven dat er problemen zijn die eigenlijk moeten worden aangepakt om ze adequaat te kunnen oplossen. Daarom worden er vaak pas initiatieven genomen als de gezinssituatie (de huiselijke omgeving) steeds meer gespannen wordt. Het interview met de ouders bevat meestal een vragenlijst die probeert werpen licht op de kenmerken van het kind.
Uiteraard zijn het speelgedrag, het concentratievermogen, het doorzettingsvermogen, de teamgeest, etc. van het kind van enorm belang en worden herhaaldelijk in vraag gesteld door middel van specifieke vragen. Het is natuurlijk aan elke ouder om te beslissen in hoeverre de enquêtes de beoordeling van de hele situatie weergeven.
Uiteindelijk geeft u uw kind alleen een voordeel (qua tijd) als u eerlijk tegen uzelf bent en de vragen met een zo goed mogelijk geweten probeert te beantwoorden. Vanwege het feit dat typisch ADHD gedrag is nooit beperkt tot een gebied van het leven van een kind, de beoordeling van de situatie door de kleuterschool of school is ook van bijzonder belang, omdat het inzicht geeft in gebieden die de kinderen in speciale situaties uitdagen. Aangezien de problemen vooral duidelijk zijn op het gebied van concentratie en aandacht, kan worden aangenomen dat hier vooral typische en bijbehorende symptomen merkbaar zijn.
Naast de uitspraken over ADHD - typische gedragspatronen, kunnen hier nadere uitspraken gedaan worden met betrekking tot frustratietolerantie, maar ook met betrekking tot over- of onderuitdaging van een kind en met betrekking tot bijzondere bijbehorende problemen. Zoals eerder vermeld, is het niet ongebruikelijk dat de werkelijke symptomen en problemen worden weerspiegeld in andere gebieden van scholing. Hier bijvoorbeeld de “klassieke probleemgebieden” in de Naast de specifieke observaties van een docent, worden hier ook gestandaardiseerde beoordelingsformulieren gebruikt.
Ze zijn meestal in detail ontworpen en stellen de situatie specifiek in vraag. Naast de specifieke observaties van een docent, worden hier ook gestandaardiseerde beoordelingsformulieren gebruikt. Ze zijn in de regel tot in detail ontworpen en stellen de situatie specifiek in vraag.
Een psychologische beoordeling omvat in een rapport niet alleen de reden voor het onderzoek, maar ook een lijst van alle onderliggende testprocedures en hun resultaten. Het legt ook uit hoe de resultaten moeten worden geïnterpreteerd en geïnterpreteerd. Ten slotte worden meestal gerichte uitspraken gedaan met betrekking tot therapeutische en verdere maatregelen.
De manier waarop een psychologisch deskundig advies wordt opgesteld, kan variëren en is vooral afhankelijk van de leeftijd van het kind. Zo is het testen van kleuters meestal gebaseerd op ontwikkelingsdiagnostiek. Als gevolg hiervan worden geen gestandaardiseerde testprocedures gebruikt en wordt verwezen naar gesprekken met referentiepersonen en wordt gepoogd het gedrag en de bewegingskenmerken van het kind te interpreteren.
In het bijzonder kunnen de eerste uitspraken over de aandacht en het concentratievermogen van het kind worden gedaan door middel van observatie. Vanaf de leeftijd van zes jaar worden meestal voor het eerst gestandaardiseerde testprocedures gebruikt, waarbij de prestaties van het individuele kind worden bekeken in relatie tot de leeftijdsnorm, dwz in relatie tot de gemiddelde leeftijdsgeschikte ontwikkeling van een kind. Voordat testprocedures gestandaardiseerde testprocedures kunnen worden genoemd, moeten ze aan bepaalde kwaliteitscriteria voldoen.
Ze moeten objectief zijn en dezelfde resultaten opleveren, zelfs als de test wordt herhaald (resultaten mogen niet afhankelijk zijn van toeval). Ten slotte moeten ze ook meten wat de bedoeling was. Het is aan de tester om te kiezen welke testprocedures in elk afzonderlijk geval worden gebruikt.
Zelfs bij schoolgaande kinderen worden de testprocedures niet alleen uitgevoerd om uitspraken te kunnen doen over het gedrag van een kind. Deze testprocedures worden aangevuld met observaties van de psycholoog / kinderarts etc. Medische diagnostiek is onderverdeeld in een fysiek onderzoek (= basisdiagnostiek) en een differentieel diagnostisch onderzoek.
Dit differentiële diagnostische onderzoek maakt het mogelijk om verschillende bijkomende symptomen op hun oorzaak te onderzoeken. De fysiek onderzoek van het kind dient eerst om de algemene toestand van het kind te beoordelen volksgezondheid en pogingen om eventuele ontwikkelingsachterstanden (ontwikkelingsachterstanden) te identificeren. Dit kan op verschillende manieren worden gedaan, meestal de fysiek onderzoek omvat bloed testen en lichamelijk onderzoek in de vorm van gehoor-, zicht- en / of allergietesten. Een EEG (elektro-encefalogram) om de hersenen golven in de hersenen, evenals het ECG (elektrocardiogram) om het hart- ritme en hartslag dienen eerder om mogelijke bijkomende ziekten uit te sluiten (differentiële diagnose).
