Diagnostiek
A medische geschiedenis, dwz een eerste gesprek, de bijbehorende klinische symptomen en het eerste proeftijdgebruik van een bepaald medicijn zijn vaak de eerste diagnostische stappen die door de behandelende arts worden genomen. De feitelijke diagnose wordt gesteld door middel van een gastroscopie (endoscopie). Op basis van de endoscopisch bepaalde weefselaandoening, reflux oesofagitis, de ontsteking van de slokdarm, kan worden onderverdeeld in drie classificaties.
De Savary en Miller-classificatie: een andere classificatie is de MUSE-classificatie volgens Armstrong. Het woord staat hier voor metaplasie, zweer, strictuur en erosie. De derde classificatie van reflux oesofagitis is de classificatie van Los Angeles.
Er worden vier fasen van A tot D onderscheiden.
- 0. er is een reflux van maagsap, maar zonder veranderingen in de slijmvliezen.
- 1.
niet-verbonden mucosale veranderingen, er zijn alleen rode vlekken of witte exemplaren worden in het midden van de rode vlekken afgezet
- 2. uitspreidende plekken langs de slijmvliesplooien.
- 3. hier beslaat de laesie (beschadiging) de gehele omtrek van de onderste slokdarm.
- 4.
is de complicatiefase. Deze fase omvat ulceraties, stricturen (ernstige vernauwing van de slokdarm) en de slokdarm met beret.
- Van 0 = ontbreekt;
- 1 = verwaarloosbaar;
- 2 = gemiddeld;
- Tot 3 = zwaar.
- Stadium A: de slijmvliesveranderingen (erosies) hebben een diameter van minder dan 5 mm en bevinden zich tussen de individuele slijmvliesplooien.
- Stadium B: hier zijn de veranderingen in de slijmvliezen groter dan 5 mm.
- Stadium C: de erosies zijn met elkaar verbonden via de mucosale plooien. De defecten bedekken echter minder dan 75% van de omtrek van de slokdarm.
- Stadium D: lijkt sterk op stadium C, behalve dat de defecten meer dan 75% van de omtrek van de slokdarm treffen. Een andere diagnostische stap is de 24-uurs pH-metrie. Hier, het zuur maag inhoud wordt gedurende 24 uur gemeten met behulp van een dunne sonde die door de neus-.
