Welke materialen zijn beschikbaar?
Het stabiliserende deel van echt gips afgietsels zijn gemaakt van gips. Tegenwoordig worden plastic spalken ook wel gips, ook al is er eigenlijk geen gips gebruikt. Naast de harde delen van een gips gegoten, worden veel andere materialen gebruikt om de grootst mogelijke stabilisatie en een comfortabele pasvorm te garanderen.
Een hard verband bestaat meestal uit vier lagen: een huidbescherming, de padding, het harde materiaal en een hoes. De huidbescherming in de vorm van een buisverband (een soort buisvormig gaasverband) is bedoeld om hen te beschermen tegen irritatie door het gipsverband en zo het draagcomfort en de medewerking van de patiënt te vergroten. De vulling, die bestaat uit een dikke laag absorberend katoen, wordt over de onderste laag gelegd.
Deze is omwikkeld met crêpepapier zodat het absorberende katoen niet in contact komt met de pleister en dus hard wordt. De derde laag, het harde materiaal, wordt aangebracht in de vorm van nat gipsverband of als plastic spalk. De toplaag is gemaakt van hetzelfde materiaal als de huidbescherming. Om de pleister wordt een gaasverband gewikkeld of er wordt een buisverband overheen getrokken. Indien nodig kan de pleister dan opnieuw worden omwikkeld met een verband van stevigere, zelfklevende plastic verbanden.
Welk type breuk?
In principe kunnen gipsverbanden worden gebruikt voor alle ongecompliceerde fracturen van de extremiteiten zonder voorafgaande operatie. Alle andere botbreuken moeten eerst operatief worden behandeld voordat er een beslissing kan worden genomen over het aanbrengen van gips. De bovenste ledematen omvatten de boven- en onderarmen, handen en vingers.
De onderste ledematen omvatten de boven- en onderbenen, voeten en tenen. Gebroken tenen worden meestal niet behandeld met een gipsverband of spalk. Een bot breuk moet aan verschillende criteria voldoen om als ongecompliceerd te worden geclassificeerd: De breuk moet gesloten zijn - er mogen geen botdelen uit de breukplaats steken. De breuk mag niet worden verplaatst (ontwricht).
Als de randen van de breuk worden verplaatst, moeten de randen of opnieuw traumatisch (met kracht) worden benaderd of moet een chirurgische correctie van de positie worden uitgevoerd. Er mag geen fractuur van meerdere fragmenten zijn (meerdere fracturen, tot 6 botdelen) en geen verbrijzelde fractuur (het bot is gebroken of gefragmenteerd in meer dan 6 delen). Bijbehorende botbreuken moeten eerst operatief worden behandeld. Botssplinters, die de botgenezing op zich niet zouden beïnvloeden, moeten ook worden verwijderd voordat een gipsverband wordt aangebracht. Anders bestaat er een risico op ontsteking, gevolgd door wond genezen aandoeningen.
