Diagnose | Pijn in lymfeklieren in de lies

Diagnose

Voor een juiste diagnose, een goede anamnese en fysiek onderzoek zijn cruciaal. Als het weefselvocht knooppunten worden gepalpeerd, er wordt onderscheid gemaakt tussen vergrote, zachte, gemakkelijk verplaatsbare, drukpijnlijke knooppunten, wat duidt op een infectieuze oorzaak. Een verder onderscheid wordt gemaakt tussen vergrote, grove, niet-pijnlijke knobbeltjes die zijn versmolten met het omringende weefsel, wat kan duiden op een tumorziekte.

Een acuut beloop met bilateraal weefselvocht zwelling van de knooppunten is waarschijnlijker van infectieuze oorsprong. EEN bloed count kan het vermoeden van een infectie bevestigen. Precieser bloed Mogelijk moeten tests worden uitgevoerd om de aanwezigheid van bacteriën or virussen. Als de oorzaak in de buik ligt, kan een ultrageluid of MRI kan verdere aanwijzingen geven. Als er een vermoedelijke tumorziekte is, een verdacht weefselvocht knooppunt kan worden verwijderd en histologisch onderzocht.

Andere begeleidende symptomen

De zwelling van een lymfeklier is een teken van een geactiveerde immuunsysteem, dit kan ook algemene symptomen veroorzaken zoals koorts, rillingen, uitputting of vermoeidheid. Dergelijke symptomen komen vooral voor bij virale of bacteriële infecties. Lokale infecties zoals abcessen of ingegroeide teennagels lokale reacties veroorzaken zoals oververhitting, roodheid en pijn in het getroffen gebied.

Algemene symptomen zijn hier vrij zeldzaam of komen alleen in ernstige gevallen voor. Als de oorzaak in de buikholte ligt, pijn in de buik, diarree, constipatie, misselijkheid of er kan pijnlijke druk optreden. Om gynaecologische redenen, toegenomen of onregelmatig menstruatie kan gebeuren. Kanker veroorzaakt ook zogenaamde B-symptomen, zoals koortsnachtelijk zweten (zeer zwaar zweten tijdens de nacht) en ongewenst gewichtsverlies (10% lichaamsgewicht in 6 maanden).

Behandeling en therapie

De therapie is afhankelijk van de oorzaak, bij lokale oorzaken zoals een abces of ingegroeid teennagelsmoet het defect operatief worden verwijderd. Als de ontsteking zich al verder heeft verspreid, antibiotica moet mogelijk meerdere dagen worden ingenomen. Ontstekingen in de buikholte zoals appendicitis moet ook zo snel mogelijk operatief worden behandeld.

Als het een milde infectie is, zoals de griep, de beste therapie is fysieke bescherming en voldoende vochtinname. Daarnaast, pijnstillers en antipyretische medicijnen kunnen worden ingenomen. Als de diagnose van een kankerachtige ziekte beschikbaar is, na een exacte stadiëring, een stadiumspecifieke therapie met chirurgie, chemo- en / of radiotherapie moet worden geïnitieerd.