Diagnostiek
Hart falen kan meestal worden vastgesteld door een gedetailleerd medisch consult (de zogenaamde medische geschiedenis) En een fysiek onderzoek. In het laboratorium zijn er speciale markers (waaronder BNP en NT-proBNP) die de arts kan bepalen en die het vermoeden van hart- mislukking. Een cardiale echo (= ultrageluid van de hart-) kan de diagnose hartinsufficiëntie bevestigen.
Ultrageluid zou massaal vergrote ventrikels en atria, een beperking van de ventriculaire beweging en mogelijke defecten in de hartkleppen, wat de oorzaak kan zijn van de hartfalen. Een andere manier om hartinsufficiëntie op te sporen, is het ECG. Het ECG, of elektrocardiogram, geeft informatie over de activiteit van de hartspier door elektrische potentiaalschommelingen van de hartspiercellen te registreren.
Hiervoor worden verschillende opnames gebruikt (I, II, III volgens Einthoven, aVF, aVL en aVR volgens Goldberger, evenals de borst muuropnames V1-V6). De deflecties in het ECG komen overeen met de voortplanting van excitatie in de individuele hartstructuren. Zo symboliseert de P-golf (de eerste afbuiging) de voortplanting van de excitatie in de atria, het PQ-segment de voortplanting van de excitatie van het atrium naar het ventrikel, het QRS-complex de voortplanting van de excitatie in de ventrikels en de volgende T-golf symboliseert de ontlading (repolarisatie) van de ventrikels.
Op deze manier kan het ECG worden gebruikt om uitspraken te doen over het positietype van het hart, het ritme en de frequentie ervan. Als er veranderingen optreden, kan men conclusies trekken over verschillende ziekten. Een positietype dat voorheen 'normaal' was, dwz een onverschilligheidstype, en nu een juist type of een te opgewonden rechts type in het ECG is, kan een teken zijn van hartfalen.
Een nieuw verschenen linkertype of een te opgewonden linkertype is altijd een teken van acute stress in het linkerhart (bijvoorbeeld zwakte van het linkerhart) of een hartaanval. Met behulp van het QRS-complex, dat de ventrikels vertegenwoordigt, kunnen ook uitspraken worden gedaan over mogelijke hartfalen. In dit geval zouden de amplitudes van de R- en S-top in het ECG toenemen.
Deze correlatie wordt in een vergelijking weergegeven met behulp van de zogenaamde Sokolov-Lyon-index. Voor een linker hartzwakte of een vergroting van het linker hart zou de index groter dan of gelijk zijn aan 3.5 mV. Bij gezonde mensen zou de waarde kleiner zijn dan 3.5, en voor een vergroting van het rechter hart en een vergroting van het rechter hart zou de index groter dan of gelijk zijn. tot 1.05 mV. Een andere indicatie voor hartinsufficiëntie in het ECG is een verandering in de T-golf, dat wil zeggen de vermindering van excitatie. Dit kan zich dan manifesteren in een negatieve (naar beneden wijzende) T-golf. Als het atrium wordt vergroot als teken van hartinsufficiëntie, zou dit resulteren in een bipolaire P-golf.
Alle artikelen in deze serie:
