Diagnose van conjunctivitis in het zwembad | Zwembad conjunctivitis

Diagnose van conjunctivitis in het zwembad

Voor de diagnose van zwemmen zwembad conjunctivitis een goed interview en fysiek onderzoek is in de meeste gevallen voldoende. Klassiek zijn de rode ogen opvallend. Bovendien meldt het interview van de getroffen persoon (anamnese) meestal een eenzijdig begin, dat zich vervolgens naar beide ogen uitbreidt.

De typische symptomen met een geschikt medische geschiedenis suggereren snel een ontsteking van de bindvlies. Om de diagnose van te bevestigen conjunctivitiskan een spleetlamponderzoek worden uitgevoerd, dat zwelling en vochtretentie in de bindvlies. Om de diagnose van te verduidelijken zwemmen zwembad conjunctivitismoet ook een uitstrijkje van het aangedane oog worden gemaakt.

Van het uitstrijkje kan de ziekteverwekker (Chlamydia trachomatis) worden opgespoord in een bacteriecultuur of een PCR-onderzoek. Chlamydia kan echter niet zo gemakkelijk worden gekweekt. Ook zogenaamde inclusielichamen kunnen opvallen. Dit zijn bacteriën ingesloten in de cel, wat een klassiek criterium is voor infectie met Chlamydia.

Oorzaken van conjunctivitis in het zwembad

De oorzaak van zwembad conjunctivitis ligt in een infectie van de bindvlies in het oog (conjunctiva), meestal met de bacterie Chlamydia trachomatis. Vaak wordt het bindvlies in het oog aanvankelijk geïrriteerd, bijvoorbeeld door een allergische reactie of vreemd lichaam in het oog. Dit verzwakt de immuunbarrières en de bacterie kan zich gemakkelijker in het bindvlies nestelen.

In het verleden werd chlamydia vaak overgedragen via het water in de zwemmen zwembad, maar met de goede hygiënische omstandigheden die er nu heersen, zijn de besmettingen in de "westerse" wereld aanzienlijk afgenomen. De klassieke infectieroute met de bacterie Chlamydia trachomatis is nu via overdracht van de bacterie, die ook in het genitale gebied plaatsvindt, via de handen in de ogen. Bij pasgeborenen kan ook overdracht tijdens de geboorte vanuit het genitale gebied van de moeder plaatsvinden.

De bacteriesoort Chlamydia trachomatis behoort tot de Chlamydia-familie. Er zijn verschillende soorten Chlamydia: Er zijn Chlamydia pneumoniae en psittaci, die via de lucht worden overgedragen en daardoor voornamelijk long- en luchtwegen. De ondersoort Chlamydia trachomatis komt voornamelijk voor in het genitale gebied en in de ogen.

Trachomatis-Chlamydia kan worden onderverdeeld in verschillende ondersoorten, de zogenaamde serotypen. Van de serotypen DK is bekend dat ze de trigger zijn voor zwembad conjunctivitis. Er zijn twee verschillende manieren van verzenden.

In landen met slechte hygiënische omstandigheden kan zwembadgebruik leiden tot infectie. Als de zwembaden niet voldoende worden gedesinfecteerd, kan de ziekteverwekker van andere getroffen mensen op andere mensen worden overgedragen. In westerse landen worden zwembaden echter voldoende gedesinfecteerd.

Hierbij kan echter een ooginfectie optreden bij patiënten die lijden aan een seksueel overdraagbare aandoening veroorzaakt door Chlamydia. Door een gebrek aan handhygiëne kunnen de ziekteverwekkers bij jeuk in het oog in het oog komen en daar een infectie veroorzaken. In zeldzamere gevallen, zwembad conjunctivitis kan worden veroorzaakt door virussen, in welk geval adenovirussen de meest voorkomende zijn.

Deze vorm van infectie, ook wel folliculaire conjunctivitis of keratoconjunctivitis epidemica genoemd, is zeer besmettelijk en wordt meestal ook overgedragen via een uitstrijkje bij slechte handhygiëne of door besmet water, bijvoorbeeld in zwembaden. Het leidt tot ernstige jeuk aan de ogen en een gevoel van vreemd lichaam. Pus kan ook vormen.

Jeuk aan de ogen leidt meestal tot ernstige roodheid en verminderd zicht. Voor behandeling wordt het oog intensief gespoeld. De incubatietijd is de tijd vanaf infectie met de ziekteverwekker tot het begin van de ziekte.

Omdat zwembadconjunctivitis kan optreden via verschillende transmissieroutes, varieert de incubatietijd enigszins. Het is gewoonlijk tussen de 4 en 14 dagen. Als de ziekteverwekker direct het oog bereikt, bijvoorbeeld door het oog te wrijven met geïnfecteerde handen of door direct contact van het oog met besmet water, is de incubatietijd meestal korter dan wanneer de entree van de ziekteverwekker bevindt zich elders. Vaak begint de ziekte aan één kant, maar in de loop van de ziekte raken vaak beide ogen geïnfecteerd.