Diagnose
De diagnose van pols artrose wordt voornamelijk gemaakt met een conventioneel röntgenstraal in twee vlakken. Hier zijn vooral een vernauwing van de gewrichtsruimte en subchondrale sclerose zichtbaar. De vorming van cystische vernietiging kan ook worden gedetecteerd in de Röntgenstraal beeld. Bij acute, geactiveerde artrose vertoont de pols ook klinische afwijkingen:
- Oververhitting,
- Diffuse zwelling van zacht weefsel,
- Roodheid en
- Overeenkomend pijn bij beweging of in rust.
- De mobiliteit van de pols wordt in sommige gevallen ook verminderd.
Therapie
De therapie van pols artrose moet in eerste instantie conservatief zijn. Chirurgie wordt als het laatste redmiddel beschouwd. De volgende therapie-opties zijn beschikbaar:
- De therapie van de pols artrose moet in eerste instantie conventioneel zijn.
Dergelijke therapie omvat fysiotherapie met koude toepassingen, fysiotherapie of stimulatiestroom. Om verdere overbelasting van het gewricht te voorkomen, kan een ondersteunende en bewegingsbeperkende manchet (orthese) worden aangebracht. Dit verlicht ook pijn door de pols te ondersteunen.
- Als deze maatregelen niet voldoende zijn, langwerkend pijn-verlichtende of ontstekingsremmende medicijnen kunnen rechtstreeks in de gewrichtsruimte worden geïnjecteerd.
Deze kunnen zowel de pijn in het gewricht verlichten als het ontstekingsproces remmen, waardoor de voortgang van de ziekte wordt vertraagd.
- Bij acute pijncondities kunnen ook oraal en dus systemisch effectieve pijnstillers worden ingenomen om de acute pijn draaglijker te maken. Deze mogen echter alleen regelmatig en permanent worden ingenomen na overleg met een arts.
- Als deze maatregelen nog niet voldoende zijn, kan de zenuw zelf worden verdoofd, waardoor pijnoverdracht onmogelijk is.
- Als de pijn blijvend te sterk is, kan gedurende een bepaalde tijd (10 tot 14 dagen) een pijnkatheter in de onmiddellijke nabijheid van de leverende zenuw worden geplaatst. Dit wordt via een kleine katheter naar het getroffen gebied gevoerd, zodat er geen incisie nodig is.
Een kleine dosis plaatselijke verdoving kan continu via deze katheter worden geïnjecteerd. Sinds de zenuwen leveren van de schepen zijn ook verdoofd, de bloed doorstroming in het getroffen gebied is aanzienlijk verhoogd. Dit gaat vooral de pijn tegen die wordt veroorzaakt door ontstekingen.
- Als conservatieve therapiemaatregelen echter geen bevredigende verlichting bieden, pols artrose kan operatief worden behandeld.
Er zijn verschillende mogelijkheden. Enerzijds het kraakbeen tussenwervelschijf tussen ellepijp en radius kan worden gecorrigeerd tijdens artroscopie om de gewrichtsoppervlakken weer soepel te laten glijden.
- Bovendien kan spierweefsel in het gewricht worden getransplanteerd en zo het gewricht vervangen kraakbeen.
- Als deze opties niet beschikbaar zijn, kan de pols volledig worden vervangen door een kunstgewricht. De onderbreking van de zenuwen die de pols gevoelig en met pijnvezels (denervatie) voeden, werd steeds meer verlaten.
De reden hiervoor is de inmiddels zeer succesvolle verstijving (artrodese) van de pols. Bij deze procedure wordt het gewricht volledig verwijderd en worden de botuiteinden stevig aan elkaar geschroefd. Hoewel de pols hierdoor zijn beweeglijkheid verliest, kan de hand nadien veel beter weer worden gebruikt door de daaropvolgende pijnvrijheid.
Chirurgische behandeling van pols artrose heeft altijd als doel de symptomen van de patiënt te verlichten en in het bijzonder de mobiliteit van de getroffene te behouden gewrichten.
Een operatie voor artrose aan de pols wordt meestal altijd als laatste redmiddel beschouwd. Het is met name aangewezen wanneer de ziekte zo ver is gevorderd dat het het dagelijkse leven en vooral beweging beperkt. Bovendien is er ondraaglijk pijn in de pols, die ook kan worden verlicht door een operatie.
Er zijn verschillende procedures die kunnen worden overwogen: In het algemeen moet een operatie aan de pols zorgvuldig worden overwogen. Bovendien hangt de keuze van de procedure af van de leeftijd van de patiënt en de ernst van de ziekte.
- In het kader van denervatie (verstoring van de zenuwgeleiding) kan de pijnoverdracht worden onderbroken, waardoor de pijn veroorzaakt door de artrose wordt verminderd.
Deze maatregel is voor veel patiënten al een enorme opluchting.
- Een andere mogelijkheid is gedeeltelijke verstijving (partiële artrodese) van een deel van de pols als de artrose nog niet alle botten van de pols. Er blijft een restmobiliteit over, waardoor de hand de dagelijkse bezigheden kan blijven uitvoeren. Volledige verstijving (artrodese) van de pols is ook mogelijk.
De vingers blijven mobiel. Toch moet deze procedure als laatste worden beschouwd, aangezien de operatie niet langer omkeerbaar is.
- Als de pols ernstig is beschadigd door artrose, is implantatie van een prothese erg handig. Ondanks het implantaat kan de hand zijn volle kracht ontwikkelen en dienovereenkomstig worden belast.
Na een korte periode van wennen aan de hand blijft ook de beweeglijkheid grotendeels behouden en biedt de patiënt vervolgens een significante verbetering en zelfs symptoomvrijheid.
Artrose is een progressieve ziekte die in het bijzonder wordt geassocieerd met een progressieve (progressieve) verslechtering van de gewrichten. Daarom is het des te belangrijker dat de gewrichten worden regelmatig bewogen om de voortgang van de bewegingsbeperking te voorkomen. Dit vormt vaak een bijzondere uitdaging voor patiënten, aangezien de ziekte ook pijnlijk kan zijn en zich in fasen kan ontwikkelen.
Als er al operaties zijn uitgevoerd en gewrichten zijn vervangen door prothesen, zoals aan de pols, is het des te belangrijker om de resterende gewrichten en vingers actief te houden met oefeningen. Een kleine rubberen bal of een zogenaamde waterlelie kan bij dergelijke oefeningen helpen. De vingers worden door gaatjes gehaald en de patiënt sluit herhaaldelijk de vuist tegen een lage weerstand, hierdoor blijven de vingers erg flexibel en worden de spieren getraind.
Kleine rubberen ballen hebben hetzelfde effect. EEN tennis bal kan ook worden gebruikt voor dagelijkse oefeningen. Het kan bijvoorbeeld met de vingertoppen met beide handen worden bedekt.
Nu wordt de hand in de pols en de vingers bewogen, net als bij het aan- en uitdraaien van een blik. Deze oefening is ook bijzonder geschikt voor het trainen van de pols. Een andere oefening voor de hand is om met één hand twee kleinere ballen om elkaar heen te cirkelen.
Het bevordert de beweeglijkheid van de vingers en versterkt de spieren van de hele hand. Regelmatige oefeningen met meerdere herhalingen kunnen de artrose vertragen en ernstigere slijtage van de gewrichtsoppervlakken voorkomen. In de vroege stadia van artrose, maar ook omdat beweging progressief wordt beperkt door de ziekte, conservatieve maatregelen zoals kinesiotape kan vaak de pijn verlichten en de spieren ondersteunen.
Dit ontlast de gewrichten. Hierdoor wordt de pijn verlicht en wordt ook de slijtage van de gewrichtsvlakken verminderd. Het aanbrengen van de tapestrips kan allereerst worden gedaan door een opgeleide arts of een fysiotherapeut.
Als je de techniek eenmaal hebt geleerd, kun je ook zelf je pols afplakken. Het is belangrijk dat de tape correct past en dat er voldoende trekkracht is zodat ze hun effecten kunnen produceren. De tapes worden vaak in de lengte aangebracht op de handrug en aan de binnenkant boven de pols tot ongeveer het midden van de onderarm.
Vervolgens wordt een ronde strip om de pols aangebracht. Voor de toepassing kunnen verschillende technieken worden gebruikt. Welke voor de patiënt het meest geschikt en mogelijk ook het meest verdraaglijk is, kan in overleg met de arts of fysiotherapeut worden uitgewerkt en toegepast.
