Koud-hete kompressen zijn speciale kompressen die enerzijds pijnlijke lichaamsdelen kunnen koelen, maar ook opwarmen. Ze bevatten een materiaal met een hoge warmteopslagcapaciteit, dat een eerder ingestelde temperatuur lang kan vasthouden. De koud of warme behandeling zorgt voor een sneller genezingsproces.
Wat is een koud-warm kompres?
Koud-warme kompressen zijn een speciaal soort kompressen die een verkoelend of verwarmend effect hebben op de te behandelen lichaamsdelen. Koud-warme kompressen zijn een speciale vorm van kompressen die een verkoelend of verwarmend effect hebben op de te behandelen lichaamsdelen. Op deze manier hebben ze een grote invloed op het genezingsproces van ontstoken, gewonde en pijnlijke delen van het lichaam. Over het algemeen zijn kompressen wondverbanden gemaakt van gaas of niet-geweven stof. Ze omvatten ook gevouwen doeken, verbanden en overlays die worden gebruikt om de wond te beschermen of om het bloeden te stoppen. zalven kan ook door middel van kompressen op de wond worden aangebracht. Koud-warme kompressen zijn echter een speciale vorm van kompressen. Het zijn zakjes met daarin een gel met een grote warmtecapaciteit. Afgekoelde gel warmt heel langzaam op, terwijl opgewarmde gel langzaam afkoelt. Deze eigenschap wordt gebruikt voor het koelen of verwarmen van aangetaste delen van het lichaam. Koud-warme kompressen zorgen dus voor snelle verlichting van kneuzingen, verstuikingen, rug pijn or gewrichtspijn.
Vormen, soorten en soorten
De structuur van koud-warme kompressen is heel eenvoudig. Het zijn zakjes die een gel bevatten met een warmtevasthoudend middel aan de binnenkant. De zakjes zijn ook gemaakt van polyamide of polyethyleen films, die de gel goed afsluiten van de omgeving. Zo kunnen de koud-warme kompressen keer op keer worden gebruikt. Ze zijn in de handel verkrijgbaar in verschillende maten en vormen. Het functionele en effectieve principe is echter hetzelfde voor alle koud-warme kompressen. Naast de koud-warme kompressen zijn er echter zowel exclusieve koude kompressen als warmtegenererende kompressen (warmtepleisters). Deze kompressen werken volgens een ander principe en kunnen maar één keer worden gebruikt.
Structuur en werkwijze
De klassieke koud-warme kompressen zijn zakken met een gelachtige substantie die eerst moeten worden verwarmd of gekoeld voordat ze op het pijnlijke deel van het lichaam worden aangebracht. Het verwarmde of gekoelde kompres wordt vervolgens op het getroffen gebied aangebracht en ontwikkelt zijn gunstige effecten. Het belangrijkste ingrediënt van de gel is een kleurloze vloeistof, die de chemische naam heeft propyleenglycol. Propyleenglycol zit ook in veel zalven als een bevochtiger. Het is in kleine hoeveelheden niet giftig en wordt ook aangetroffen in klassieke kompressen, samen met cellulose als bevochtiger, in voedsel kleurstoffen, en in conserveringsmiddelen Polypropyleenglycol heeft een bevriezing punt van -68 graden Celsius en een damppunt van 188 graden Celsius. Binnen dit temperatuurbereik is dit oplosmiddel vloeibaar en past het zich in temperatuur zeer langzaam aan de externe temperatuurwaarden aan. Voordat de koud-warme kompressen worden gebruikt, worden ze twee uur in de vriezer of de koelkast gekoeld op een temperatuur tot -25 graden of verwarmd in een water bad ongeveer 8 minuten bij een temperatuur van ongeveer 80 graden. Het gekoelde of verwarmde kompres kan vervolgens op het getroffen gebied worden aangebracht. Omdat de gel chemisch niet verandert, kan het koud-warme kompres steeds opnieuw worden gebruikt en dus worden aangepast aan het beoogde gebruik. Daarentegen worden pure koude kompressen of warmtepleisters maar één keer gebruikt. Koude kompressen voor eenmalig gebruik bevatten ammonium nitraat in de plastic hoes en water in het pakket. Na het comprimeren van het kompres barst het plastic omhulsel en ammonium nitraat lost op in water onder sterke koeling. Warmtepleisters bevatten op hun beurt het actieve ingrediënt capsaicin, die bij contact met de huid.
Medische en gezondheidsvoordelen
Koud-warme kompressen helpen snel bij kneuzingen, verstuikingen, zwelling en ernstig pijn Hun belangrijkste eigenschap is om de pijn De echte genezing moet dan door het lichaam zelf worden bewerkstelligd. Of een warmtebehandeling of een koudebehandeling nu beter helpt, iedereen moet het zelf uitproberen. Er is een regel volgens welke acute pijn moet worden gekoeld en chronische pijn moet worden opgewarmd, maar soms is het omgekeerde ook het geval. Koude of hitte verandert de snelheid van metabolische processen in het te behandelen gebied. Zo leidt de invloed van koude tot een vertraging van fysische processen. Dit vermindert ook de activiteit van pro-inflammatoire middelen. Als gevolg hiervan neemt de intensiteit van pijn af. Kou is bijzonder effectief gebleken bij blessures aan spieren, ligamenten en gewrichten, na operaties of bij slijtage van de gewrichten. Koude behandelingen zijn ook effectief gebleken voor abcessen, aangezien de bacteriële activiteit in deze gevallen wordt verminderd. Afhankelijk van de mate van pijn kunnen de koudebehandelingen plaatselijk en regionaal beperkt zijn of over het hele lichaam worden verdeeld. De huid, onderhuids weefsel en gewrichten zijn bereikt. De effectiviteit hangt echter ook af van de lengte en frequentie van de applicatie. Koude applicatie mag echter niet worden uitgevoerd in gevallen van circulatiestoornissen, open verwondingen, coronair slagader ziekte of overgevoeligheid voor verkoudheid. Tijdens warmtebehandeling worden metabolische processen in het lichaam versneld. Door een snellere immuunrespons kunnen pijnopwekkende boodschappersubstanties dus sneller worden afgevoerd. In dit geval worden de pijnreacties daardoor verminderd. Warmte is vooral nuttig bij chronische slijtage en ontsteking van de gewrichten Warmtebehandeling bereikt ook de huid, bindweefsel en gewrichten. Warmtebehandeling moet echter worden vermeden in geval van acute inflammatoire gewrichtsaandoeningen, acute infecties, abcessen, hart- en vaatziekten of warmte-intolerantie. In deze gevallen kan de versnelling van metabole processen de onderliggende ziekte verergeren.