Diagnose
Op basis van de kenmerkende symptomen kan meestal een eerste diagnose gesteld worden. Om mogelijke andere ziekten (differentiële diagnoses) nader te verduidelijken, wordt een röntgenstraal van de onderste wervelkolom en het bekken wordt meestal uitgevoerd. Bloed testen met een focus op ontstekingsparameters en reumatiek serologie, evenals een onderzoek van de urine kan ook worden uitgevoerd. Een verdere diagnose kan worden gesteld door neurologisch onderzoek en een MRI, evenals een colonoscopie.
Mogelijke andere oorzaken van een symptomatologie die doet denken aan de Iliopsoas-syndroom kan bijvoorbeeld een verstopping van het sacro-iliacale gewricht zijn, een lumbale hernia of een compartimentsyndroom (opsluiting van de dijbeenzenuw Deze laatste gaan echter in de meeste gevallen gepaard met gevoeligheidsstoornissen. Van een simpele iliopsoas tendinitis iliopsoas-syndroom is te wijten aan de aard van de pijn. Terwijl in tendinitis het bouwt langzaam op over een lange periode, in iliopsoas-syndroom het is plotseling en stekend.
Prognose
De prognose met een gerichte therapie is redelijk goed, afhankelijk van de omvang van de ziekte kan de spier na ongeveer 6-8 weken weer volledig worden getraind. Gedurende deze tijd is het echter essentieel om een pauze te nemen in het gebruikelijke trainingsprogramma. Na het beëindigen van de behandeling wordt echter sterk aanbevolen om regelmatig preventieve maatregelen te nemen, zoals stretching oefeningen en gerichte oefeningen om de M. iliopsoas te versterken worden uitgevoerd. In de afgelopen jaren is aangetoond dat het risico om aan het iliopsoas-syndroom te lijden toeneemt met elke volgende episode van de ziekte.
het voorkomen
Het optreden van het iliopsoas-syndroom is vaak te wijten aan een verkeerde beweging en overbelasting van de spier. Een intensief opwarmprogramma voor de eigenlijke sport, maar ook uitgebreid stretching voor en na de training, is de beste manier om het iliopsoas-syndroom te voorkomen. Vooral wedstrijdsporters moeten erop letten intensieve trainingssessies te onderbreken door rustpauzes en rustdagen in hun trainingsprogramma op te nemen.
Over het algemeen verdient een meer regelmatige, matige oefening duidelijk de voorkeur boven overbelasting van een volksgezondheid standpunt. Ook als voetballer, danser of atleet dient een gerichte versterking van de M. iliopsoas te worden overwogen. Voorbeelden zijn de oefeningen "Hollow Rocks" en "L-Sit".
