Duur van het Iliopsoas-syndroom
Zowel de hoeveelheid tijd die moet verstrijken voordat het ontwikkelt iliopsoas-syndroom en de duur van het genezingsproces is vaag. Mensen zijn anders en hun spieren ook. Iedereen heeft een individuele "drempel", dat is wat zijn lichaam kan weerstaan in termen van verkeerde belasting en overbelasting.
Dienovereenkomstig komt het vroeg of laat tot de Iliopsoas-syndroom De genezingstijd is vergelijkbaar. Meestal kunnen 6 weken verstrijken tot een iliopsoas-syndroom voorbij is onder adequate behandeling.
Deze 6 weken kunnen ook 8 weken worden. Als het probleem al geruime tijd is genegeerd en aanhoudt, of als de getroffen persoon de maatregelen van zijn arts niet consequent heeft opgevolgd en bijvoorbeeld is blijven sporten of niets heeft gedaan stretching oefeningen kan het genezingsproces veel langer duren. Zelfs als deze perioden erg lang zijn en de therapiemogelijkheden nogal onaangenaam klinken, moet men in ieder geval het eigen lichaam de tijd geven die nodig is om gezond te worden. In het ergste geval zou een iliopsoas-syndroom anders nooit helemaal genezen.
Musculus iliopsoas
De iliopsoas-spier maakt deel uit van de binnenste heupspieren en bestaat uit de grote lendenspier (Musculus psoas major), de bekkenspier (M. iliacus) en bij sommige mensen bovendien de kleine lumbale spier (M. psoas minor). In zijn geheel loopt het van de transversale processen van de lumbale wervelkolom en de iliacale fossa naar de binnenkant van de dij door het vet bindweefsel van de achterwand van de buikholte. Dit resulteert in zijn functie als de sterkste flexor van de heup gewricht.
Het stelt ons dus in staat om bewegingen uit te voeren zoals het trekken aan de dij naar het lichaam of het rechttrekken van het bovenlichaam vanuit rugligging. In deze functie is het een belangrijke antagonist van de gluteale spieren. Het is ook verantwoordelijk voor de externe rotatie van de dij.
Als de M. iliopsoas te zwak ontwikkeld is door gebrek aan beweging en veel zitten, kan dit traplopen en lopen over het algemeen erg moeilijk maken, vooral voor oudere mensen. In dit geval worden twee andere spieren van de dij, de rechte dijbeenspier (M. quadriceps femoris) en de maat spier (M. sartorius), moet zijn taak overnemen. Tussen het heupbot en het zicht van de iliopsoas-spier bevindt zich een slijmbeurs, de bursa iliopectinea. Zoals bij alle bursae, is zijn functie het minimaliseren van wrijving tussen het bot en een andere structuur (in dit geval de pees van de iliopsoas-spier). De bursa iliopectina speelt een belangrijke rol in het klinische beeld van het iliopsoas-syndroom.
