Depressie na een scheiding

Introductie

Voor veel mensen is scheiding van een partner een grote breuk in hun emotionele welzijn. Vooral na langdurige relaties is scheiding een bijzonder stressvolle situatie. Verdriet is een normale reactie op een dergelijke gebeurtenis, maar waar is de grens tussen verdriet en Depressie? Wanneer moet ik op zoek gaan naar hulp en waar kan ik die krijgen? Al deze vragen worden beantwoord in het volgende artikel.

Hoe kan ik herkennen dat ik aan een depressie lijd na een scheiding en niet alleen aan "normale" scheidingspijn?

Vaak is de overgang tussen pijn van scheiding en Depressie is vloeibaar, waardoor het moeilijk is om een ​​depressie te diagnosticeren. De tijdscomponent is in deze context bijzonder belangrijk. Klinisch Depressie wordt alleen klinische depressie genoemd als het emotionele leed minimaal twee weken aanhoudt.

Het klassieke pijn van scheiding is na deze periode meestal grotendeels verdwenen. Er zijn diagnostische criteria voor depressie die zijn vastgesteld door de WHO (World Gezondheid Organisatie). Er wordt onderscheid gemaakt tussen hoofdcriteria en secundaire criteria waarmee bij de diagnose rekening wordt gehouden.

De belangrijkste criteria zijn onder meer Depressieve stemming. Verlies van drive. Verlies van interesse en vreugdeloosheid. Als ten minste twee van deze hoofdsymptomen minstens twee weken aanhouden, wordt dit beschouwd als een indicatie van een depressieve episode. Daarnaast beschouwt de WHO de volgende zeven secundaire criteria: verminderd concentratievermogen en aandachtsstoornissen verminderde eigenwaarde minderwaardigheidsgevoelens en schuldgevoelens van hulpeloosheid en hopeloosheid suïcidale gedachten of handelingen slaapstoornissen verminderde eetlust Als er ten minste twee van de secundaire symptomen bestaan naast twee hoofdsymptomen gedurende minimaal twee weken, wordt dit milde depressie genoemd. Als er drie hoofdsymptomen en minimaal vijf secundaire criteria aanwezig zijn, kan de diagnose ernstige depressie worden gesteld, wat in principe een indicatie is voor intramurale behandeling.

Het is vaak moeilijk voor de getroffen persoon om te onderscheiden of de symptomen waar zijn of niet. Dit komt doordat mensen met een depressieve instelling een verstoord zelfbeeld hebben en daardoor geen betrouwbare zelfdiagnose kunnen stellen. Daarom is het bijzonder belangrijk om uw huisarts of polikliniek te raadplegen psychiater als er een vermoeden bestaat van een depressieve ziekte. - Depressieve bui

• Avolitie
• Verlies van interesse en vreugdeloosheid
• Verminderd concentratievermogen en aandachtsstoornissen
• Verlaagd gevoel van eigenwaarde
• Gevoelens van minderwaardigheid en schuld
• Hulpeloosheid en hopeloosheid
• Zelfmoordgedachten of -acties
• Slapeloosheid
• verminderde eetlust

Welke bijbehorende symptomen kunnen optreden?

Naast de bovengenoemde symptomen, die voornamelijk betrekking hebben op de psyche, kunnen er lichamelijke klachten zijn, maar deze worden veroorzaakt door de depressie. Depressieve patiënten kunnen reageren met zowel verhoogde als verminderde voedselinname. Dit resulteert in gewichtstoename of gewichtsverlies.

Bovendien melden patiënten vaak een verstoorde slaap. Er wordt onderscheid gemaakt tussen moeilijkheden bij het inslapen en slaapproblemen. Mensen met een depressie hebben problemen om in slaap te vallen en worden de volgende ochtend vroeg wakker, waardoor ze zich zelden goed uitgerust voelen.

Bovendien kan een depressieve stemming leiden tot onregelmatigheden in de stoelgang en plassen. Beide constipatie en diarree zijn mogelijk. Niet te onderschatten is ook het verlies van seksuele interesse of seksueel functioneren, dat vooral door mannen als bijzonder pijnlijk wordt ervaren.

Verlies van aandrijving is een van de belangrijkste symptomen van depressie en komt daarom vaak voor bij getroffen patiënten. Over het algemeen is lusteloosheid het onvermogen om zichzelf te motiveren om verschillende activiteiten uit te voeren. Bij ernstig depressieve personen gaat dit zo ver dat ze soms niet meer in hun dagelijkse leven kunnen leven en bijvoorbeeld niet meer in staat zijn om voor voldoende voedsel te zorgen of om persoonlijke hygiëne te volgen.

Vermoeidheid bij depressieve patiënten is vaak het gevolg van een verstoorde slaap. Enerzijds vinden de patiënten het moeilijk om in slaap te vallen en anderzijds hebben ze last van vroeg wakker worden. Dit betekent dat u meer dan twee uur eerder wakker moet worden dan normaal.

Beide factoren leiden ertoe dat patiënten te weinig slapen en zich daardoor 's ochtends niet voldoende uitgerust voelen. Daardoor komen patiënten snel in een vicieuze cirkel terecht, aangezien ze nu overdag veel tijd in bed doorbrengen om het slaapgebrek 's nachts in te halen. Dit leidt zowel tot een verstoord dag-nachtritme, dat op zijn beurt de nachtrust verergert, als tot een toenemend sociaal isolement.

Depressieve stemming en verdriet zijn de kern symptomen van depressie. De getroffenen vinden het moeilijk om positieve gedachten te vatten en verliezen zich daardoor in hun verdriet. Vaak draaien de gedachten van de patiënt alleen om negatieve emoties en neigen ze tot broeden. Het slechte humeur wordt door de patiënten als zeer onaangenaam ervaren en vertegenwoordigt daarmee het grootste deel van het leed.