De gehele taalkundige, cognitieve, sociale en emotionele ontwikkeling wordt beïnvloed door mutistisch gedrag. Dit heeft gevolgen voor de persoonlijkheidsontwikkeling, ego-identiteit en zelfvertrouwen. De getroffen persoon heeft moeilijkheden op school, in opleiding of op het werk en wordt gedeeltelijk vermeden door andere mensen.
Therapie voor mutisme
Mutisme vereist multifactorieel therapie dat houdt rekening met meerdere aspecten. Deskundigen op dit gebied zijn er nauwelijks. Therapie is meestal spraak, psychotherapie, familie therapie, en / of psychiatrie. Bij mutistische adolescenten en volwassenen, aanvullende farmacologische behandeling met antidepressiva kan worden aangegeven.
Experts zeggen dat hoe eerder men ingrijpt, hoe groter de kans op succes. Anders kan de aandoening zich sterker manifesteren, jarenlang aanhouden en zich uitstrekken tot in de volwassenheid. Ouders die merken dat hun kind communicatieproblemen heeft, moeten daarom niet schuwen om naar de praktijk van een ervaren kinderarts en jeugdarts te gaan.
Tekenen van mutisme bij kinderen
Ouders moeten alert zijn op de volgende signalen bij het kind:
-
Het kind spreekt in bepaalde situaties niet, maar spreekt thuis en met bekende mensen.
-
Thuis is het kind erg expressief, communicatief en praat soms extreem veel (moet bijpraten).
-
Het kind heeft moeite met initiëren interacties alleen (bijv. groeten, tot ziens, bedankt, vragen).
-
Op school wordt de uitgesproken stilte vaak gecompenseerd met goede schriftelijke prestaties.
-
Het kind lijkt de omringende wereld zorgvuldiger te observeren en waar te nemen in vergelijking met leeftijdsgenoten, maar heeft vaak moeite om zijn eigen gevoelens te uiten.
Wat kunnen ouders doen?
Als de stilte langer dan vier weken aanhoudt, a logopedie onderzoek van het kind moet worden geregeld. Hiervoor is een recept nodig logopedie afgegeven door een kinderarts of KNO-arts. Selectief mutisme valt onder vertragingen in de spraakontwikkeling; dit moet op het recept worden vermeld.
De therapie wordt betaald door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen en wordt verzorgd door logopedisten (logopedisten, docenten voor spraakgebrek, of leraren op het gebied van ademhaling, spraak en stem). Nauwe samenwerking tussen ouders, opvoeders / leerkrachten en eventueel psychotherapeuten wordt aanbevolen.
Waar moeten ouders van mutisten op letten?
- Vat de stilte niet persoonlijk op!
- Erken het niet-spreken als een actieve handeling die - op een gegeven moment - zijn doel heeft gediend voor het kind / de adolescent.
- De stilte kan door de getroffenen niet bewust worden onthouden, want deze is in de loop der jaren ontwikkeld en in stand gehouden.
- Vraag niet constant of dring er zelfs niet op aan om te praten. Elk spreekverzoek verhoogt de druk op het kind en de angst voor de volgende gelegenheid tot spreken.
- Plaats het kind niet in het midden, behandel het normaal.
- Sluit het kind niet uit.
- De uiteindelijke beslissing of en wanneer de stilte moet worden opgegeven, wordt genomen door de betrokken persoon! De rol van ouders en de omgeving is om te begeleiden, vaardigheden te bevorderen, geduld te oefenen en te leren begrijpen.
