Hoe kan ik zelf een gedragsstoornis herkennen? | Hoe abnormaal gedrag bij de baby te herkennen

Hoe kan ik zelf een gedragsstoornis herkennen?

Als de ouders het gevoel hebben dat er iets mis is met hun kind, hebben ze meestal gelijk. Omdat ze elke dag bij de baby zijn, zijn zij de enigen die met zekerheid kunnen zeggen of de baby zich opvallend gedraagt. Dit geldt met name voor acute ziekten die de ouders opmerken nog voordat zich manifeste symptomen voordoen.

Dit is moeilijker bij gedragsproblemen. Zoals hierboven beschreven kunnen baby's de aandacht trekken door rusteloosheid, huilen, eetstoornissen / weigering om te eten, slaapproblemen en soortgelijke eisen aan de ouders. Als moeder en vader al ervaring hebben via een oudere broer of zus, kunnen ze dergelijk gedrag in vergelijking duidelijker opmerken.

Omdat deze symptomen echter niet specifiek zijn, kunnen gedragsproblemen bij baby's in feite niet worden opgespoord. Het is belangrijker om een ​​bijkomend gevoel van ongemak of lijden bij het kind te herkennen, aangezien dit een teken kan zijn van een acute ziekte die onmiddellijke behandeling vereist. Gedragsproblemen worden daarentegen pas duidelijker in de loop van jeugd en vereisen dan de actie van de ouders. Mocht het kind daardoor opvallen, dan kan een meer precieze verduidelijking worden gegeven, bijvoorbeeld op kleuterschool leeftijd.

Onderzoekt een U-onderzoek gedragsafwijkingen?

Er is geen screening op gedragsstoornissen. De U-examens de lichamelijke en psychische ontwikkeling passend bij de leeftijd van de patiënt onderzoeken, waarbij grote gedragsafwijkingen aan het licht kunnen komen. Pas na de U9 en / of het inschrijvingsonderzoek verschuift de focus van de arts naar de sociale en gedragsvaardigheden van het kind mogelijkheid om naar school te gaan. Maar ook hier zoekt de arts niet specifiek naar gedragsafwijkingen.

Welke arts is verantwoordelijk als er sprake is van een gedragsprobleem?

In het algemeen geldt dat de kinderarts, en voor oudere kinderen ook de kinderpsycholoog /psychiater, kan hiervoor worden gebruikt. De kinderarts zou verantwoordelijk zijn voor de baby. Echter, zoals reeds beschreven, zijn gedragsproblemen op deze leeftijd medisch gezien niet zo belangrijk, hier is dus geen specialist voor.