Cortison-injectie voor rugpijn
Bij het injecteren in de rug tracht de arts de spieren, aders of zelfs te behandelen gewrichten. De cortisone injectie wordt altijd gemengd met een plaatselijke verdoving, die bedoeld is om de pijnlijke krampen te doorbreken en de spieren te verlichten. Maar experts zijn verdeeld over de effectiviteit van deze vorm van therapie.
Zo is er geen wetenschappelijk bewezen meerwaarde van een toepassing van cortisone or anesthetica in de spier zelf. Bovendien is het gevaar van het activeren van een allergische reactie door toepassing in een ader wordt gegeven en heeft al geleid tot geïsoleerde gevallen van schokken en de dood. Systemische therapie met pijnstillers (NSAID's) in combinatie met warmte en zachte beweging wordt daarom aanbevolen.
Cortison-injectie in de knie
A cortisone injectie wordt ook op de knie gebruikt als alle andere vormen van therapie hebben gefaald. Met tussenpozen van 4 weken wordt een dosis cortisone-pijnstillermengsel in de knie geïnjecteerd met een injectiespuit en plaatselijke verdoving. Een onmiddellijke verbetering van de pijn is wetenschappelijk bewezen, maar van korte duur: uiterlijk na vier weken is de pijn terug en is een nieuw bezoek aan de dokter noodzakelijk.
In ruil daarvoor zijn de injecties relatief goedkoop met 5-10 € per injectie en worden ze ook gedekt door de volksgezondheid verzekering. De injecties bieden echter geen permanente oplossing en u kunt ook symptoomvrijheid kopen met een aantal bijwerkingen. De risico-batenverhouding van cortisone-injecties wordt door artsen vaak als te slecht beoordeeld.
Cortison-spuit om de pols
Nog kleiner gewrichten zoals pols kan worden behandeld met een cortisone-injectie. De injectie wordt rechtstreeks in het gewricht geïnjecteerd en bestaat meestal uit een cortison-anesthesiemengsel. Op de pols het wordt vooral gebruikt in de loop van carpaal tunnel syndroom, waarin de spieren en pezen zwellen en comprimeren op polsniveau.
Bovendien een zenuw lopend daar de mediane zenuw, is gecomprimeerd. Omdat de handflexoren naar het oppervlak worden beperkt door een gespannen pees, de retinaculum flexorum, leidt de compressie tot functieverlies - de hand kan niet meer worden gebogen. Vooral vrouwen worden hier kort daarna door getroffen zwangerschap.
Ze kunnen worden geholpen met een cortisone-injectie tot aan het hormoon evenwicht is weer normaal. Echter, zoals bij alle andere gewrichten, de injectie duurt maar een paar weken en moet dan zo nodig worden herhaald. Het grootste risico hier is ook een infectie na onvoldoende desinfectie van de injectieplaats.
Cortison-injectie voor tenniselleboog
Epicondylitis, in de volksmond bekend als tennis elleboog, is een overbelasting van de pezen en spieren van de arm. Het hoeft niet per se na het spelen te gebeuren tennis en kan een aantal andere oorzaken hebben die verband houden met ernstige mechanische belasting. In de regel is de pijn straalt uit van de elleboog en verspreidt zich in vergevorderde stadia naar de pols.
De buitenkant wordt meestal meer aangetast dan de binnenkant. De procedure voor tennis elleboog verschilt niet van de therapie van andere gewrichten: een op maat gemaakt mengsel van cortison en een lokaal anestheticum wordt geïnjecteerd in het ellebooggewricht. De duur van het effect is 1-2 maanden, de verlichting van de symptomen op korte termijn treedt dagen na de injectie op.
In een case-control studie met patiënten die enerzijds een injectie met cortisone en anderzijds een placebo kregen, werd onderzocht welke van de twee groepen op lange termijn minder klachten vertoonden. Interessant genoeg meldde de cortison-injectiegroep een lagere gemiddelde symptoomvrijheid na 12 maanden therapie dan de placebogroep, die helemaal geen werkzame stof ontving. Deskundigen schrijven dit toe aan het feit dat de snelle pijn opluchting in de cortisone-spuit groep leidde de patiënten om de arm sneller weer te oefenen, wat de symptomen op de lange termijn verergerde.
Pijn is een middel waarmee het lichaam signalen naar de hersenen dat een bepaalde beweging of stam niet gezond is. Zelfs als ze buitengewoon onaangenaam zijn, hebben ze nog steeds een doel. Dienovereenkomstig is een volledige eliminatie van pijn niet altijd logisch, zoals uit de bovenstaande studie blijkt.
In de praktijk worden cortisone-injecties nu alleen gebruikt voor ziekten met een voorzienbaar einde van de behandeling - bijvoorbeeld na zwangerschap. Artrose is een slijtage van het gewricht veroorzaakt door overmatige of langdurige stress. Het komt meestal voor bij de leeftijd of bij patiënten met obesitas.
De toegenomen kraakbeen schuren veroorzaakt pijn op de lange termijn, zoals de botten in het gewricht die samenkomen, worden niet langer opgevangen. Samen met de pijn komt de ontstekingsreactie en zwelling, die de symptomen verder verergeren: het lichaam produceert een overmatige hoeveelheid synoviale vloeistof, zodat de druk in het gewricht toeneemt en er nog meer impulsen naar de pijnvezels worden gestuurd. Voor therapie is daarom een kleine hoeveelheid van de synoviale vloeistof wordt eerst uit het gewricht geprikt en de cortisone-injectie wordt hierdoor geïnjecteerd prik site.
Omdat de cortison niet oraal wordt geabsorbeerd en gemetaboliseerd, is de omvang van de bijwerkingen minder ernstig. Naast de gebruikelijke bijwerkingen zoals verslechtering in bloed suiker- en vetgehaltes en verhoogde vatbaarheid voor infectie, spieratrofie en gewrichten kraakbeen er treedt ook schade op. Dit verergert de symptomen op de lange termijn drastisch, aangezien een sterke spier de neiging heeft om het gewricht te verlichten.
Een verkeerde injectie in de omgeving vetweefsel kan het vetweefsel afsterven, wat ook van buitenaf zichtbaar kan zijn. Dit kan vooral voorkomen bij heup artrose, aangezien toegang tot de gewrichtsholte in dit geval relatief moeilijk te vinden is. Om deze reden is therapie met cortisone-injecties geen permanente oplossing voor artrose, maar slechts een kortetermijnalternatief. In plaats daarvan moet een combinatietherapie van fysiotherapie, zalven en, in extreme gevallen, chirurgie worden overwogen. In het geval van heup artrose, ofwel wordt het gewricht in zijn as verschoven (zogenaamde herpositionering van osteotomie) of wordt het hele gewricht vervangen (totale endoprothese / TEP, heupprothese).
