Chloorpromazine is een chemische stof die in 1950 voor het eerst in Frankrijk werd gesynthetiseerd en een basisbouwsteen werd van de geneesmiddelengroep van psychotrope geneesmiddelen vanwege zijn actie. Binnen psychotrope geneesmiddelen, chloorpromazine is het oudste actieve antipsychotische geneesmiddel (bekend als een neurolepticum).
Wat is chloorpromazine?
Chloorpromazine is een chemische stof die in 1950 voor het eerst in Frankrijk werd gesynthetiseerd en een basisbouwsteen werd van de geneesmiddelengroep van psychotrope geneesmiddelen vanwege zijn actie. Als chemische stof behoort chloorpromazine tot de klasse van fenothiazines. Dit is een groep organische stoffen die vaak worden gebruikt als drugs, insecticiden or kleurstoffen Het medicijn is geclassificeerd vanwege zijn medische effect als een neurolepticum met gemiddelde potentie. Voor de zogenaamde neuroleptische potentie geldt in het algemeen voor de conventionele neuroleptica:
Hoe lager deze potentie voor een stof, hoe hoger de kalmerend effect en de dosis nodig om bijwerkingen te laten optreden. A dosis tussen 25 mg - 400 mg leidt tot het optreden van bijwerkingen in het geval van chloorpromazine.
Farmacologische werking
Chloorpromazine, zoals iedereen neuroleptica, heeft over het algemeen een symptomatisch effect. Dit betekent dat het als medicijn de symptomen van een aandoening bestrijdt en verlicht, maar de oorzaak niet wegneemt. Het oefent zijn farmacologische effect rechtstreeks uit in de hersenen, waar het het metabolisme van neurotransmitters (chemische boodschappers van de zenuwcellen) beïnvloedt. De stof heeft een remmende werking op verschillende receptoren (docking sites) voor de neurotransmitter dopamine Door op deze verschillende receptoren van de dopamine systeem in de zenuwcellen van de hersenen, het heeft een relatief brede werkzaamheid in vergelijking met andere neuroleptica. Dus, kalmerendantisychoticum, antihistaminicum (antiallergisch), anti-emeticum (beïnvloedt braken en misselijkheid) en anticholinerge (die de spieren en klieren aantasten) en anti-adrenerge (die de werking van epinefrine beïnvloeden) effecten op het lichaam zijn allemaal bekend wanneer chloorpromazine wordt ingenomen.
Medicinaal gebruik en toepassing
Als psychotroop medicijn heeft chloorpromazine kalmerend en antipsychotische effecten; het is effectief tegen het zogenaamde verlies van realiteit bij psychische stoornissen en ziekten zoals schizofrenie or manie Daardoor bestrijdt het symptomen zoals hallucinaties, wanen, evenals angst en rusteloosheid. Na zijn ontdekking werd de krachtige stof gebruikt tegen een hele reeks psychische stoornissen, zoals angst, waanideeën of manie, vanwege zijn brede werkzaamheid. Uiteindelijk bleek het medicijn echter de hoogste specifieke werkzaamheid te hebben tegen psychomotorische agitatie, die het meest voorkomt bij schizofrenie Naast behandelen geestesziekte, neuroleptica worden ook gebruikt om de symptomen van vergiftiging met psychogene middelen te bestrijden drugs zoals LSD of paddenstoelen. Omdat de stof de patiënt kalmeert, maar de verlichting van psychogene symptomen zoals wanen of hallucinaties vaak niet sterk genoeg is, wordt het neurolepticum meestal niet als het enige voorkeursgeneesmiddel gebruikt. Wanneer chloorpromazine wordt ingenomen zoals medisch voorgeschreven, is het gemiddelde dosis is 25 mg tot 400 mg per dag, afhankelijk van leeftijd en gewicht, en de maximale dosis is 800 mg per dag.
Risico's en bijwerkingen
Chloorpromazine is een matig krachtig neurolepticum, wat overeenkomt met een matige dosis voor het opwekken van bijwerkingen. Deze treden op bij het gebruik van neuroleptica, vooral gedurende een lange periode, en kunnen variëren. Vaak in dergelijke gevallen zijn de zogenaamde extrapiramidale bijwerkingen, dit zijn bewegingsstoornissen. Deze vinden hun oorsprong in het midden zenuwstelsel en zijn vergelijkbaar met de symptomen van de ziekte van Parkinson Andere bijwerkingen die optreden bij hogere doses en langdurig gebruik van de psychotrope drug zijn verdoving en een vermindering van bloed druk. Verschijnselen zoals een verstoring van de thermoregulatie van het lichaam (snelle oververhitting of afkoeling bij geschikte temperaturen) en allergische reacties van de huid en lever disfunctie komt ook voor. Andere mogelijke bijwerkingen zijn onder meer gevoeligheid voor licht, trombose (vorming van bloed stolsels in de schepen), verstoring van de potentie of menstruatiestoornissen, en een tekort aan witte bloedcellen In zeldzame gevallen kan zogenaamde cholestatische hepatosis optreden tijdens het gebruik van chloorpromazine, een allergisch-toxische obstructie van de gal kanalen met galcongestie, die uiteindelijk kan leiden tot soms fatale schade aan de lever.
