Hoge energie-inname door suiker

Suiker het verbruik is de afgelopen 50 jaar vertienvoudigd. Echter, aangezien een groot deel van de mensen sportactiviteiten en veel lichaamsbeweging vermijdt vanwege het gemak, kan onze stofwisseling de overtollige geleverde energie niet gebruiken. Dit wordt omgezet in vet en het risico hierop zwaarlijvigheid stijgt. Als kinderen er al last van hebben zwaarlijvigheid door een verhoogde energie-opname lopen ze een hoog risico om te zwaar volwassenen. De belangstelling van kinderen is in de loop van de tijd aanzienlijk veranderd als gevolg van technische innovaties. In plaats van actief in de frisse lucht te spelen, hebben passieve vrijetijdsbesteding zoals televisie en computers de voorkeur. De neiging tot gebrek aan lichaamsbeweging begint dus in jeugd​ Als jonge of volwassen mensen te veel lichaam hebben massa, dit kan resulteren in hypertensie (hoge bloeddruk), hart-en vaatziekten, kanker, jicht, psychosociale aandoeningen en musculoskeletale aandoeningen. Verhoogd verbruik van suiker en verfijnd koolhydraten resulteert in een hoge glucose concentratie in de bloed, aangezien ons lichaam alle vormen van zetmeel omzet in glucose​ Om dit type suiker, enorme hoeveelheden insuline moet worden verstrekt. Insuline is nauw verwant aan chroom omdat enerzijds het spoorelement geassocieerd is en ermee samenwerkt glucose tolerantiefactor (GTF) en anderzijds chroom vormt in samenwerking met GTF een complex met insuline aan het celoppervlak. Hierdoor wordt chroom in toenemende mate gemobiliseerd in combinatie met insuline bij een verhoogd glucosegebruik, waardoor chroom in toenemende mate via de urine wordt uitgescheiden. Chroom is een belangrijke vitale stof voor het metabolisme van eiwitten en vetten en is ook verantwoordelijk voor de activering van insuline. Insuline kan dus alleen worden geleverd en effectief worden als chroom in voldoende hoeveelheden aanwezig is. Het hoge niveau van chroommobilisatie leidt echter tot een problematisch tekort aan dit sporenelement, aangezien een tekort uiteindelijk een negatief effect heeft op de insulinewerking en het koolhydraatmetabolisme. Bijgevolg het risico om te ontwikkelen suikerziekte mellitus neemt toe omdat naast chroomverlies ook de insulineproductie toeneemt en de insulineproducerende alvleesklier overbelast raakt.

Inname van grote hoeveelheden energie door suiker - Tekort aan essentiële stof (micronutriënten).